دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار'''، نوشته عبدالرفیع حقیقت(متولد 1313-ش) ملخص به رفیع است. نویسنده، نامداران تاریخ فرهنگ و تمدن ایران را دو دوره متمایز تاریخی ایران پیش و پس از اسلام جای‌داده است. او اشخاص و آثارشان را بنا به رشته علمی یا فنی دسته‌بندی نکرده و اولویت نداده است و آنان را فقط برحسب گذر زمانه و تاریخ زندگی و مرگ رتبه‌بندی کرده است. او در آغاز کتاب، سهم ایرانیان در پیشرفت علم و تمدن بشری را از زبان دانشمندان رشته‌های گوناگون علمی نشان داده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 27-15</ref>
    '''دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار'''، نوشته [[حقیقت، عبدالرفیع|عبدالرفیع حقیقت]](متولد 1313ش) ملخص به [[حقیقت، عبدالرفیع|رفیع]] است. نویسنده، نامداران تاریخ فرهنگ و تمدن ایران را دو دوره متمایز تاریخی ایران پیش و پس از اسلام جای‌داده است. او اشخاص و آثارشان را بنا به رشته علمی یا فنی دسته‌بندی نکرده و اولویت نداده است و آنان را فقط برحسب گذر زمانه و تاریخ زندگی و مرگ رتبه‌بندی کرده است. او در آغاز کتاب، سهم ایرانیان در پیشرفت علم و تمدن بشری را از زبان دانشمندان رشته‌های گوناگون علمی نشان داده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 27-15</ref>


    رفیع دوره ایران باستان را به‌پیش از امپراتوری هخامنشی برده و از دو پزشک و حکیم آن دوران -سریت و یما- و یک حکیم -جاماسپ- نام می‌برد. سپس به شناساندن نام‌آوران اندیشمند دوره امپراتوری هخامنشی و اشکانی -اتانس، آزونکس، فرهاته، فرغان، برانوش، برازه، بزرگمهر و زادان می‌پردازد. البته، خواننده توضیح مفصلی از این دوره را به سبب کمی منابع انتظار ندارد.<ref>ر.ک: همان، ص 53-33</ref>
    [[حقیقت، عبدالرفیع|رفیع]] دوره ایران باستان را به‌پیش از امپراتوری هخامنشی برده و از دو پزشک و حکیم آن دوران -سریت و یما- و یک حکیم -جاماسپ- نام می‌برد. سپس به شناساندن نام‌آوران اندیشمند دوره امپراتوری هخامنشی و اشکانی -اتانس، آزونکس، فرهاته، فرغان، برانوش، برازه، بزرگمهر و زادان می‌پردازد. البته، خواننده توضیح مفصلی از این دوره را به سبب کمی منابع انتظار ندارد.<ref>ر.ک: همان، ص 53-33</ref>


    نویسنده بیشترین بخش کتاب را به معرفی دانشمندان و نام‌آوران دورۀ پس از اسلام ویژه کرده است. او این بخش تاریخی را با حکیم ابوالعباس ایرانشهری آغاز کرده و به عصر قاجار با معرفی حکیمان بزرگی همچون ملا هادی سبزواری، میرزا ابوالحسن جلوه تا میرزا نصرالله حکیم قمشه‌ای به پایان برده است.<ref>ر.ک: همان، ص 620-53</ref>
    نویسنده بیشترین بخش کتاب را به معرفی دانشمندان و نام‌آوران دورۀ پس از اسلام ویژه کرده است. او این بخش تاریخی را با حکیم ابوالعباس ایرانشهری آغاز کرده و به عصر قاجار با معرفی حکیمان بزرگی همچون [[سبزواری، هادی|ملا هادی سبزواری]]، [[جلوه، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن جلوه]] تا [[میرزا نصرالله حکیم قمشه‌ای]] به پایان برده است.<ref>ر.ک: همان، ص 620-53</ref>





    نسخهٔ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۰۸

    دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار
    دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار
    پدیدآورانحقیقت، عبدالرفیع (نويسنده)
    ناشرکومش
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1389ش
    چاپ1
    شابک978-964-700-68-0
    موضوعدانشمندان ایرانی - سرگذشت نامه
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    1388 2د7ح 1883 ‏‎‏CT‎‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دانشمندان ایرانی از کهن‌ترین زمان تاریخی تا پایان دوره قاجار، نوشته عبدالرفیع حقیقت(متولد 1313ش) ملخص به رفیع است. نویسنده، نامداران تاریخ فرهنگ و تمدن ایران را دو دوره متمایز تاریخی ایران پیش و پس از اسلام جای‌داده است. او اشخاص و آثارشان را بنا به رشته علمی یا فنی دسته‌بندی نکرده و اولویت نداده است و آنان را فقط برحسب گذر زمانه و تاریخ زندگی و مرگ رتبه‌بندی کرده است. او در آغاز کتاب، سهم ایرانیان در پیشرفت علم و تمدن بشری را از زبان دانشمندان رشته‌های گوناگون علمی نشان داده است.[۱]

    رفیع دوره ایران باستان را به‌پیش از امپراتوری هخامنشی برده و از دو پزشک و حکیم آن دوران -سریت و یما- و یک حکیم -جاماسپ- نام می‌برد. سپس به شناساندن نام‌آوران اندیشمند دوره امپراتوری هخامنشی و اشکانی -اتانس، آزونکس، فرهاته، فرغان، برانوش، برازه، بزرگمهر و زادان می‌پردازد. البته، خواننده توضیح مفصلی از این دوره را به سبب کمی منابع انتظار ندارد.[۲]

    نویسنده بیشترین بخش کتاب را به معرفی دانشمندان و نام‌آوران دورۀ پس از اسلام ویژه کرده است. او این بخش تاریخی را با حکیم ابوالعباس ایرانشهری آغاز کرده و به عصر قاجار با معرفی حکیمان بزرگی همچون ملا هادی سبزواری، میرزا ابوالحسن جلوه تا میرزا نصرالله حکیم قمشه‌ای به پایان برده است.[۳]


    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص 27-15
    2. ر.ک: همان، ص 53-33
    3. ر.ک: همان، ص 620-53

    منابع مقاله

    1. مقدمه کتاب
    2. متن کتاب.

    وابسته‌ها