ترجمه جلد هفتم بحارالانوار: بخش امامت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'شيخ طبرسى' به 'شيخ طبرسى') |
جز (جایگزینی متن - 'علامه مجلسى' به 'علامه مجلسى') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
امامت ترجمه جلد هفتم از كتاب بحار الانوار علامه مجلسى از مجموعه‌ى بيست و پنج جلدى، و مطابق جلدهاى 23 تا 27 از مجموعه‌ى 110 جلدى مى‌باشد كه توسط آقاى موسى خسروى به زبان فارسى طى پنج جلد ترجمه شده است.وى اين پنج جلد را در سال 1359ش به پايان رسانيده است. | امامت ترجمه جلد هفتم از كتاب بحار الانوار [[علامه مجلسى]] از مجموعه‌ى بيست و پنج جلدى، و مطابق جلدهاى 23 تا 27 از مجموعه‌ى 110 جلدى مى‌باشد كه توسط آقاى موسى خسروى به زبان فارسى طى پنج جلد ترجمه شده است.وى اين پنج جلد را در سال 1359ش به پايان رسانيده است. | ||
جلد هفتم از بحار الانوار درباره‌ى احوال ائمه گرام و دلائل امامت آنها و فضائل و مناقب و كارهاى شگفت انگيز و معجزات ايشان مى باشد. | جلد هفتم از بحار الانوار درباره‌ى احوال ائمه گرام و دلائل امامت آنها و فضائل و مناقب و كارهاى شگفت انگيز و معجزات ايشان مى باشد. | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
وى فصلى هم در باره ساير فضائل و مناقب و عظمت آنان در نه بخش آورده است. | وى فصلى هم در باره ساير فضائل و مناقب و عظمت آنان در نه بخش آورده است. | ||
جلد پنجم از چهار بخش تشكيل يافته كه بخش اول آن ادامه بحث فضائل و مناقب ائمه از بخش دهم تا بخش هجدهم است و احاديثى را آورده كه بيان مى‌كنند ائمه داراى اسم اعظم هستند و همه عالم در اختيار آنان است و از خصائص ائمه مباحثى را مى‌آورد.بخش دوم كه هفده بخش است احاديثى است در باره لزوم دوستى و محبت به اهل بيت و اينكه دوستى با آنان نشانه طيب ولادت است و چهارپايانى كه اهل بيت را دوست دارند و جمادات و نباتاتى كه اقرار به ولايت ائمه كرده‌اند، و مسائلى از اين قبيل مى‌باشد. بخش سوم مربوط به وفات ائمه عليهم السلام و احوال آنان قبل از وفات و بعد وفات و جانشينى بعد از امام و اينكه امام شفيع خلق و امان اهل زمين مى‌باشد.در بخش چهارم كه قسمت پايانى كتاب امامت است درباره مناظرات و دلائل امامت مى‌باشد كه در طى چهار بخش به ذكر بعضى مناظرات از طرف ائمه و اصحاب و استدلال شيخ مفيد با عمر در خواب، همچنين استدلال سيد مرتضى درباره فضائل ائمه و دلائلى كه [[طبرسی، فضل بن حسن|[[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]]]] در كتاب اعلام الورى نقل كرده مى‌باشد. مرحوم علامه مجلسى مي نويسد يكى از دلائل امامت ائمه عليهم السّلام علومى است كه از ناحيه آنان انتشار يافته اين علوم در هر گروهى مقدارى يافت مى‌شود كه مجموعه آن فنون و انواع مختلف آن در آل محمّد (ص) جمع شده است. | جلد پنجم از چهار بخش تشكيل يافته كه بخش اول آن ادامه بحث فضائل و مناقب ائمه از بخش دهم تا بخش هجدهم است و احاديثى را آورده كه بيان مى‌كنند ائمه داراى اسم اعظم هستند و همه عالم در اختيار آنان است و از خصائص ائمه مباحثى را مى‌آورد.بخش دوم كه هفده بخش است احاديثى است در باره لزوم دوستى و محبت به اهل بيت و اينكه دوستى با آنان نشانه طيب ولادت است و چهارپايانى كه اهل بيت را دوست دارند و جمادات و نباتاتى كه اقرار به ولايت ائمه كرده‌اند، و مسائلى از اين قبيل مى‌باشد. بخش سوم مربوط به وفات ائمه عليهم السلام و احوال آنان قبل از وفات و بعد وفات و جانشينى بعد از امام و اينكه امام شفيع خلق و امان اهل زمين مى‌باشد.در بخش چهارم كه قسمت پايانى كتاب امامت است درباره مناظرات و دلائل امامت مى‌باشد كه در طى چهار بخش به ذكر بعضى مناظرات از طرف ائمه و اصحاب و استدلال شيخ مفيد با عمر در خواب، همچنين استدلال سيد مرتضى درباره فضائل ائمه و دلائلى كه [[طبرسی، فضل بن حسن|[[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]]]] در كتاب اعلام الورى نقل كرده مى‌باشد. مرحوم [[علامه مجلسى]] مي نويسد يكى از دلائل امامت ائمه عليهم السّلام علومى است كه از ناحيه آنان انتشار يافته اين علوم در هر گروهى مقدارى يافت مى‌شود كه مجموعه آن فنون و انواع مختلف آن در آل محمّد (ص) جمع شده است. | ||
آنچه از امير المؤمنين(ع) در بخش‌هاى توحيد و علوم دين و احكام شريعت و تفسير قرآن و غير آن روايت شده مقدارى از بيانات ايشان است، كه بيشتر از تمام خطبا و دانشمندان و فصحا است به طورى كه متكلمين و فقها و مفسرين از آن جناب استفاده كرده‌اند. دانشمندان ادبيات عرب قوائد اعراب و معانى لغات را از آن جناب گرفته‌اند و درباره طب مطالبى فرموده كه اطبا از آن جناب استفاده نموده‌اند و در باره حكمت و اندرز و آداب مقدارى از ايشان نقل شده كه بيش از تمام حكما است در باره نجوم و فلك‌شناسى مطالبى نقل شده كه مورد استفاده تمام ملل و صاحبنظران شده است. بعداز ايشان نيز از ائمه عليهم السّلام در جميع قسمت‌ها نقل كرده‌اند. | آنچه از امير المؤمنين(ع) در بخش‌هاى توحيد و علوم دين و احكام شريعت و تفسير قرآن و غير آن روايت شده مقدارى از بيانات ايشان است، كه بيشتر از تمام خطبا و دانشمندان و فصحا است به طورى كه متكلمين و فقها و مفسرين از آن جناب استفاده كرده‌اند. دانشمندان ادبيات عرب قوائد اعراب و معانى لغات را از آن جناب گرفته‌اند و درباره طب مطالبى فرموده كه اطبا از آن جناب استفاده نموده‌اند و در باره حكمت و اندرز و آداب مقدارى از ايشان نقل شده كه بيش از تمام حكما است در باره نجوم و فلك‌شناسى مطالبى نقل شده كه مورد استفاده تمام ملل و صاحبنظران شده است. بعداز ايشان نيز از ائمه عليهم السّلام در جميع قسمت‌ها نقل كرده‌اند. | ||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۱:۲۴
| نام کتاب | ترجمه جلد هفتم بحار الانوار: بخش امامت |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی (نويسنده)
خسروی، موسی (مترجم) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | |
| موضوع | |
| ناشر | اسلاميه |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1363 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE2570AUTOMATIONCODE |
معرفى كتاب
امامت ترجمه جلد هفتم از كتاب بحار الانوار علامه مجلسى از مجموعه‌ى بيست و پنج جلدى، و مطابق جلدهاى 23 تا 27 از مجموعه‌ى 110 جلدى مى‌باشد كه توسط آقاى موسى خسروى به زبان فارسى طى پنج جلد ترجمه شده است.وى اين پنج جلد را در سال 1359ش به پايان رسانيده است.
جلد هفتم از بحار الانوار درباره‌ى احوال ائمه گرام و دلائل امامت آنها و فضائل و مناقب و كارهاى شگفت انگيز و معجزات ايشان مى باشد.
ساختار و محتواى كتاب
كتاب با مقدمه اى از مترجم در يك صفحه، شروع مى شود. علامه در جلد هفتم از كتابش تمام احاديثى را كه در باره زندگانى، فضيلت و عجائب و معجزات ائمه اطهار و مناظرات و مقام علمى امامان معصوم مى باشد، جمع كرده است.
جلد اول كتاب امامت، بيست و دو بخش دارد كه در مورد مباحثى چون ضرورت احتياج به حجت، اتصال اوصياء از زمان آدم تا آخر، در لزوم شناخت امام، در فضائل اهل بيت، آياتى كه در باره ائمه نازل گشته، تاويل تعدادى از آيات الهى و ديگر مسائلى از اين قبيل مى باشد.
جلد دوم شروع آن با بخش بيست و سوم در مورد اينكه ائمه عليهم السلام از ابرارند، و متقين اصحاب يمين به حساب مى آيند، و فجار اصحاب شمال مى باشد. اين جلد داراى چهل و پنج بخش مى باشد كه درباره صفات و ويژگيهاى ائمه و غيره، سخن مى گويد.
جلد سوم داراى دو بخش عمده كه بخش اول آن در مورد آفرينش و سرشت و ارواح ائمه عليهم السلام طى چهار بخش مى باشد، مباحث اين باب، بخشى در مورد ابتداى ارواح و انوار و طينت ائمه و اين كه تمام آنها يك نورند، بخشى در ولادت ائمه و انعقاد نطفه ايشان و احوال آنها در رحم و هنگام ولادت و بركت هاى ولادت آنها و برخى از معجزات، بخشى در مورد روحهايى كه در ائمه هست و آنها مؤيد به روح القدسند، و بخشى هم در احوال و سنين زندگى آنان مى‌باشد.اما بخش دوم از جلد سوم كه شامل سيزده بخش مى‌باشد، در باره علامات امام و صفات و شرايط امامت مى‌باشد.
جلد چهارم نيز از دو بخش تشكيل يافته است اما قبل از آن در طى بيست صفحه در ابتداى كتاب، علامه چند حديث مستقل نقل كرده و پيرامون آن گفته است كه : مرحوم پدرم نقل كرد كه در كتابى قديمى كه يكى از محدثين اصحاب جمع كرده بود اين روايت را در فضائل امير المؤمنين(ع) ديده است من خود نيز همين روايت را در يك كتاب قديمى كه مشتمل بر اخبار زيادى بود ديدم. و مى گويد اين اخبار را جدا آوردم به جهت صحيح نبودن سند آنها و بعيد بودن مضمون اين اخبار، لذا ما حكم به صحت يا بطلان آن نمى‌كنيم و علم آنها را بر مي‌گردانيم به خود ائمه عليهم السّلام.
اما آن دو بخشى كه در اين جلد ترجمه شده است شامل: ابواب علم امام در شانزده بخش كه در بخش هفتم مى گويد: ائمه عليهم السلام عارف به حقيقت ايمان مردم و نفاق آنها هستند و نوشته‌اى دارند كه اسم اهل بهشت و جهنم و شيعيان و دشمنانشان در آن هست و هر نوع خبرى كه كسى بدهد آنها را نسبت به اطلاعى كه دارند مشكوك نمي كند.
وى فصلى هم در باره ساير فضائل و مناقب و عظمت آنان در نه بخش آورده است.
جلد پنجم از چهار بخش تشكيل يافته كه بخش اول آن ادامه بحث فضائل و مناقب ائمه از بخش دهم تا بخش هجدهم است و احاديثى را آورده كه بيان مى‌كنند ائمه داراى اسم اعظم هستند و همه عالم در اختيار آنان است و از خصائص ائمه مباحثى را مى‌آورد.بخش دوم كه هفده بخش است احاديثى است در باره لزوم دوستى و محبت به اهل بيت و اينكه دوستى با آنان نشانه طيب ولادت است و چهارپايانى كه اهل بيت را دوست دارند و جمادات و نباتاتى كه اقرار به ولايت ائمه كرده‌اند، و مسائلى از اين قبيل مى‌باشد. بخش سوم مربوط به وفات ائمه عليهم السلام و احوال آنان قبل از وفات و بعد وفات و جانشينى بعد از امام و اينكه امام شفيع خلق و امان اهل زمين مى‌باشد.در بخش چهارم كه قسمت پايانى كتاب امامت است درباره مناظرات و دلائل امامت مى‌باشد كه در طى چهار بخش به ذكر بعضى مناظرات از طرف ائمه و اصحاب و استدلال شيخ مفيد با عمر در خواب، همچنين استدلال سيد مرتضى درباره فضائل ائمه و دلائلى كه [[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]] در كتاب اعلام الورى نقل كرده مى‌باشد. مرحوم علامه مجلسى مي نويسد يكى از دلائل امامت ائمه عليهم السّلام علومى است كه از ناحيه آنان انتشار يافته اين علوم در هر گروهى مقدارى يافت مى‌شود كه مجموعه آن فنون و انواع مختلف آن در آل محمّد (ص) جمع شده است.
آنچه از امير المؤمنين(ع) در بخش‌هاى توحيد و علوم دين و احكام شريعت و تفسير قرآن و غير آن روايت شده مقدارى از بيانات ايشان است، كه بيشتر از تمام خطبا و دانشمندان و فصحا است به طورى كه متكلمين و فقها و مفسرين از آن جناب استفاده كرده‌اند. دانشمندان ادبيات عرب قوائد اعراب و معانى لغات را از آن جناب گرفته‌اند و درباره طب مطالبى فرموده كه اطبا از آن جناب استفاده نموده‌اند و در باره حكمت و اندرز و آداب مقدارى از ايشان نقل شده كه بيش از تمام حكما است در باره نجوم و فلك‌شناسى مطالبى نقل شده كه مورد استفاده تمام ملل و صاحبنظران شده است. بعداز ايشان نيز از ائمه عليهم السّلام در جميع قسمت‌ها نقل كرده‌اند.
نسخه شناسى
كتاب امامت در پنج جلد توسط انتشارات كتاب فروشى اسلاميه، چاپ دوم در سال 1363ش انجام گرفته است كه محمد بهشتى در سال 1360 تصحيحى بر اين ترجمه انجام داده است.
در پايان تمام جلدهاى اين كتاب فهرستى از مطالب ديده مى‌شود.
منابع مقاله
متن و مقدمه‌هاى كتاب