مناهج الفقهاء في علم الرجال و دورها في الفقه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''مناهج الفقهاء في علم الرجال و دورها في الفقه'''، نوشته محمدحسن ربانی بیرجندی (1343ش) است که در دو جلد چاپ شده است. در این اثر به بررسی سبک‌ها و روش‌های دانش رجال برای آشنایی با اندیشه‌های نویسندگان پرداخته شده است. روش پژوهش این کتاب، کتابخانه‌ای است و منابع آن در دو دسته کتاب‌های رجالی و منابع فقهی تقسیم‌بندی می‌شود. این کتاب بر اساس سه مبنای منهج‌شناسی، علم رجال و رابطه علم رجال با فقه نگاشته شده است<ref>ر.ک: ربانی بیرجندی، محمدحسن</ref>. | '''مناهج الفقهاء في علم الرجال و دورها في الفقه'''، نوشته [[ربانی، محمدحسن|محمدحسن ربانی بیرجندی]] (1343ش) است که در دو جلد چاپ شده است. در این اثر به بررسی سبک‌ها و روش‌های دانش رجال برای آشنایی با اندیشه‌های نویسندگان پرداخته شده است. روش پژوهش این کتاب، کتابخانه‌ای است و منابع آن در دو دسته کتاب‌های رجالی و منابع فقهی تقسیم‌بندی می‌شود. این کتاب بر اساس سه مبنای منهج‌شناسی، علم رجال و رابطه علم رجال با فقه نگاشته شده است<ref>ر.ک: ربانی بیرجندی، محمدحسن</ref>. | ||
مصنف می‌گوید: بعد از دوران غیبت، دو منهج «صدوری» و «سندی» برای توثیق روایات پدید آمده است که از این دو، منهج صدوری عهده‌دار غربال‌گری روایات بوده است که کتاب‌هایی همانند: | مصنف می‌گوید: بعد از دوران غیبت، دو منهج «صدوری» و «سندی» برای توثیق روایات پدید آمده است که از این دو، منهج صدوری عهده‌دار غربال‌گری روایات بوده است که کتاب‌هایی همانند: «[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]» [[حر عاملی، محمد بن حسن|شیخ حر عاملی]] و «جامع الأحاديث» مرحوم [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردی]]، «[[التضعيفات الغضائرية]]»، «[[منتقی الجمان في الأحاديث الصحاح و الحسان|منتقی الجمان]]»، «تهذیب کافی» و... از این منهج برخوردارند. پیروان منهج سندی نیز، تنها زمانی روایات را معتبر می‌دانند که سند معتبری داشته باشند و کثرت قرائن برای سند فایده‌ای نخواهد داشت. | ||
وی ادعا می‌کند که این منهج در دانش فقه به سبب کثرت روایت‌ها سودمند است، ولی در دانش‌های دیگر، نه‌تنها سودی ندارد، بلکه زیان هم می‌رساند<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ج1، ص7</ref>. | وی ادعا می‌کند که این منهج در دانش فقه به سبب کثرت روایت‌ها سودمند است، ولی در دانش‌های دیگر، نه‌تنها سودی ندارد، بلکه زیان هم می‌رساند<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ج1، ص7</ref>. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
مؤلف جای خالی منهج‌شناسی در دانش رجال را گوشزد کرده و خواسته است که برای این دانش مانند دانش‌های دیگر منهج بنویسد. او بر این باور است که علم رجال در همه عرصه‌های علوم حوزوی نقش‌آفرین بوده و با آن‌ها گره خورده است. از این‌رو، هدف اصلی نگارش این کتاب، بایستگی بررسی علم رجال برای همه طالبان علوم اسلامی است؛ چراکه، همه کسانی که در علم فقه، حدیث، کلام، تفسیر و... کار می‌کنند، از این دانش بهره می‌برند<ref>ر.ک: ربانی بیرجندی، محمدحسن</ref>. | مؤلف جای خالی منهج‌شناسی در دانش رجال را گوشزد کرده و خواسته است که برای این دانش مانند دانش‌های دیگر منهج بنویسد. او بر این باور است که علم رجال در همه عرصه‌های علوم حوزوی نقش‌آفرین بوده و با آن‌ها گره خورده است. از این‌رو، هدف اصلی نگارش این کتاب، بایستگی بررسی علم رجال برای همه طالبان علوم اسلامی است؛ چراکه، همه کسانی که در علم فقه، حدیث، کلام، تفسیر و... کار می‌کنند، از این دانش بهره می‌برند<ref>ر.ک: ربانی بیرجندی، محمدحسن</ref>. | ||
در آغاز این کتاب، اجازه روایت مکتوب آیت‌الله جعفر سبحانی برای نویسنده کتاب درج شده است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ج1، ص5</ref>. | در آغاز این کتاب، اجازه روایت مکتوب [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله جعفر سبحانی]] برای نویسنده کتاب درج شده است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ج1، ص5</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۵۵
| مناهج الفقهاء في علم الرجال و دورها في الفقه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ربانی، محمد حسن (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | دراسة في مباني منهج الوثوق الصدوري و السندي عند الفقهاء |
| ناشر | آستانة الرضوية المقدسة. مجمع البحوث الإسلامية |
| مکان نشر | ایران - مشهد مقدس |
| سال نشر | 1396م - 1439ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-06-0218-5 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مناهج الفقهاء في علم الرجال و دورها في الفقه، نوشته محمدحسن ربانی بیرجندی (1343ش) است که در دو جلد چاپ شده است. در این اثر به بررسی سبک‌ها و روش‌های دانش رجال برای آشنایی با اندیشه‌های نویسندگان پرداخته شده است. روش پژوهش این کتاب، کتابخانه‌ای است و منابع آن در دو دسته کتاب‌های رجالی و منابع فقهی تقسیم‌بندی می‌شود. این کتاب بر اساس سه مبنای منهج‌شناسی، علم رجال و رابطه علم رجال با فقه نگاشته شده است[۱].
مصنف می‌گوید: بعد از دوران غیبت، دو منهج «صدوری» و «سندی» برای توثیق روایات پدید آمده است که از این دو، منهج صدوری عهده‌دار غربال‌گری روایات بوده است که کتاب‌هایی همانند: «وسائل الشيعة» شیخ حر عاملی و «جامع الأحاديث» مرحوم آیت‌الله بروجردی، «التضعيفات الغضائرية»، «منتقی الجمان»، «تهذیب کافی» و... از این منهج برخوردارند. پیروان منهج سندی نیز، تنها زمانی روایات را معتبر می‌دانند که سند معتبری داشته باشند و کثرت قرائن برای سند فایده‌ای نخواهد داشت.
وی ادعا می‌کند که این منهج در دانش فقه به سبب کثرت روایت‌ها سودمند است، ولی در دانش‌های دیگر، نه‌تنها سودی ندارد، بلکه زیان هم می‌رساند[۲].
مؤلف جای خالی منهج‌شناسی در دانش رجال را گوشزد کرده و خواسته است که برای این دانش مانند دانش‌های دیگر منهج بنویسد. او بر این باور است که علم رجال در همه عرصه‌های علوم حوزوی نقش‌آفرین بوده و با آن‌ها گره خورده است. از این‌رو، هدف اصلی نگارش این کتاب، بایستگی بررسی علم رجال برای همه طالبان علوم اسلامی است؛ چراکه، همه کسانی که در علم فقه، حدیث، کلام، تفسیر و... کار می‌کنند، از این دانش بهره می‌برند[۳].
در آغاز این کتاب، اجازه روایت مکتوب آیت‌الله جعفر سبحانی برای نویسنده کتاب درج شده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب.
- ربانی بیرجندی، محمدحسن، «گفتگو: کتاب «مناهج الفقهاء» به زبان عربی تجدید چاپ شد»، خبرگزاری کتاب ایران، نشانی:
https://www.ibna.ir/fa/naghli/323097