الوسیط في تاریخ النحو العربي: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | |||
[[رده:مقالات شهریور 01 موسوی]] | [[رده:مقالات شهریور 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | [[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] |
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۸
الوسیط في تاریخ النحو العربي | |
---|---|
پدیدآوران | أسعد، عبدالکریم محمد (نويسنده) |
ناشر | محمد آقا محمدی |
مکان نشر | عربستان - ریاض |
سال نشر | 1413ق - 1992م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | الف5و5 6172 PJ |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الوسيط في تاريخ النحو العربي، تألیف عبدالکریم محمد الاسعد (معاصر)، به موضوع تاریخ علم نحو، مکاتب نحوی، مشهورین هر مکتب و آثار مهمی که در این زمینه به رشته تحریر درآمده، اختصاص یافته است.
کتاب با مقدمهای به قلم دکتر عبدالعزیز خویطر آغاز شده است.
نویسنده در این کتاب از علم نحو و جایگاه و همچنین از ظهور لحن و انتشار آن و تأسیس علم نحو و زمان و مکانش و اولین واضع آن سخن گفته است. بحث از مکاتب نحوی و طبقات رجال و اخبار ایشان و اختلافات بین آنها از دیگر مباحث کتاب است[۱]. ابن قتیبه، ابن کیسان، سیرافی و زمخشری و بسیاری دیگر از مشهورترین نحویون مکتب بغداد در بخش دیگری از کتاب معرفی شدهاند[۲].
اندلسیون مکتب چهارمی را در کنار مکاتب بصریون، کوفیون و بغدادیون بنا نهادند[۳]. حمدون، ابن سید بطلمیوسی، ابن مالک، ابوحیان و شاطبی از جمله مشهورین این مکتب هستند[۴].
در مباحث پایانی کتاب، تألیفات نحوی چون کتاب سیبویه، المفصل زمخشری، شروح ابن ناظم و ابن عقیل بر الفیه و حاشیه صبان معرفی شده است[۵].
نکته قابل توجه آنکه علم نحو عربی در طول تاریخ این علم به شیوههای مختلفی تدوین و تألیف شده است؛ بهعنوان مثال با تکمیل وضع علم نحو و مسائل آن، علما به شرح کتب متقدمین روی آوردند و در قرن دهم هجری شیوه دیگری رایج شد که عبارت از نظام حواشی و تقریرات بود[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.