الأطول في علوم البلاغة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۸: خط ۲۸:
    }}
    }}


    '''الأطول في علوم البلاغة'''، اثر [[ع‍ص‍ام‌ال‍دی‍ن‌ اس‍ف‍رای‍ن‍ی‌، اب‍راه‍ی‍م‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د|ابراهیم بن محمد بن عرب‌شاه عصام‌الدین اسفراینی]] (متوفی 873-‌944ق)، شرحی است مزجی بر «[[التلخيص في علوم البلاغة و هو تلخیص کتاب «مفتاح العلوم» للسکاکي|تلخيص مفتاح العلوم]]» [[خطیب قزوینی، محمد بن عبدالرحمن|محمد بن عبدالرحمن ابوالمعالی جلال‌الدین قزوینی شافعی]]، معروف به [[خطیب قزوینی، محمد بن عبدالرحمن|خطیب دمشق]] (متوفی 666-‌739ق) که آن نیز ویراسته و تلخیص بخش سوم کتاب «مفتاح العلوم» سراج‌الدین ابویعقوب یوسف بن محمد بن على سکاکى خوارزمى حنفى (554 یا ۵۵۵–۶۲۶ق)، مشهور به سکاکى است.
    '''الأطول في علوم البلاغة'''، اثر [[ع‍ص‍ام‌ال‍دی‍ن‌ اس‍ف‍رای‍ن‍ی‌، اب‍راه‍ی‍م‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د|ابراهیم بن محمد بن عرب‌شاه عصام‌الدین اسفراینی]] (متوفی 873-‌944ق)، شرحی است مزجی بر «[[التلخيص في علوم البلاغة و هو تلخیص کتاب «مفتاح العلوم» للسکاکي|تلخيص مفتاح العلوم]]» [[خطیب قزوینی، محمد بن عبدالرحمن|محمد بن عبدالرحمن ابوالمعالی جلال‌الدین قزوینی شافعی]]، معروف به [[خطیب قزوینی، محمد بن عبدالرحمن|خطیب دمشق]] (متوفی 666-‌739ق) که آن نیز ویراسته و تلخیص بخش سوم کتاب «[[مفتاح العلوم]]» [[سکاکی، یوسف بن ابی‌بکر|سراج‌الدین ابویعقوب یوسف بن محمد بن على سکاکى خوارزمى حنفى]] (554 یا ۵۵۵–۶۲۶ق)، مشهور به [[سکاکی، یوسف بن ابی‌بکر|سکاکى]] است.


    «مفتاح العلوم» سکاکی، کتابى دانشنامه‌مانند مى‌باشد که در آن خلاصه‌اى از علوم ادبى زمان نویسنده، شرح داده شده است که شامل صرف، تجوید، اشتقاق (صغیر و کبیر و اکبر)، نحو، معانى، بیان، بدیع (که آن را وجوه تحسین کلام نامیده است)، حد (یعنى تعریف منطقى مفاهیم)، استدلال، عروض، قافیه، نقد شعر و سرانجام مبحثى درباره اعجاز قرآن و رد مطاعن مخالفان می‌باشد<ref>ر.ک: بی‌نام</ref>. «تلخيص المفتاح»، خلاصه بخش سوم این کتاب و یکی از کتاب‌های مهم در معانی و بیان و بدیع، از خطیب دمشق است که به جهت حسن ترتیب و ایجاز، از دیرباز مورد توجه بوده و شرح‌ها و حاشیه‌های فراوانی بر آن نگاشته شده است<ref>ر.ک: قربانی زرین، باقر</ref> که اثر حاضر، از جمله آنها می‌باشد که با تحقیق احمد عزو عنایه و علی محمد مصطفی، به چاپ رسیده است.
    «[[مفتاح العلوم]]» [[سکاکی، یوسف بن ابی‌بکر|سکاکی]]، کتابى دانشنامه‌مانند مى‌باشد که در آن خلاصه‌اى از علوم ادبى زمان نویسنده، شرح داده شده است که شامل صرف، تجوید، اشتقاق (صغیر و کبیر و اکبر)، نحو، معانى، بیان، بدیع (که آن را وجوه تحسین کلام نامیده است)، حد (یعنى تعریف منطقى مفاهیم)، استدلال، عروض، قافیه، نقد شعر و سرانجام مبحثى درباره اعجاز قرآن و رد مطاعن مخالفان می‌باشد<ref>ر.ک: بی‌نام</ref>. «تلخيص المفتاح»، خلاصه بخش سوم این کتاب و یکی از کتاب‌های مهم در معانی و بیان و بدیع، از خطیب دمشق است که به جهت حسن ترتیب و ایجاز، از دیرباز مورد توجه بوده و شرح‌ها و حاشیه‌های فراوانی بر آن نگاشته شده است<ref>ر.ک: قربانی زرین، باقر</ref> که اثر حاضر، از جمله آنها می‌باشد که با تحقیق [[عنایه، احمد عزو|احمد عزو عنایه]] و [[مصطفی، علی محمد|علی محمد مصطفی]]، به چاپ رسیده است.


    از جمله ویژگی‌های شرح حاضر، منابع و مصادر مهمی است که شارح در شرح مطالب، از آنها بهره برده است که به دو دسته منابع بلاغی و نحوی قابل تقسیم است. از جمله منابع بلاغی کتاب، عبارتند از: «المطول» سعدالدین تفتازانی، «شرح المفتاح» شریف جرجانی، «مفتاح العلوم» سکاکی، «الإيضاح» خطیب قزوینی و «دلائل الإعجاز» عبدالقاهر جرجانی. کتاب‌های سیبویه، اخفش و جزولی نیز از منابع نحوی این اثر می‌باشند<ref>ر.ک: مقدمه، ص14-‌15</ref>.
    از جمله ویژگی‌های شرح حاضر، منابع و مصادر مهمی است که شارح در شرح مطالب، از آنها بهره برده است که به دو دسته منابع بلاغی و نحوی قابل تقسیم است. از جمله منابع بلاغی کتاب، عبارتند از: «المطول» [[تفتازانی، مسعود بن عمر|سعدالدین تفتازانی]]، «شرح المفتاح» [[جرجانی، علی بن محمد|شریف جرجانی]]، «[[مفتاح العلوم]]» [[سکاکی، یوسف بن ابی‌بکر|سکاکی]]، «[[الإيضاح في علوم البلاغة، المعاني و البيان و البديع|الإيضاح]]» [[خطیب قزوینی، محمد بن عبدالرحمن|خطیب قزوینی]] و «دلائل الإعجاز» [[جرجانی، عبدالقاهر بن عبدالرحمان|عبدالقاهر جرجانی]]. کتاب‌های [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سیبویه]]، [[اخفش، سعید بن مسعده|اخفش]] و جزولی نیز از منابع نحوی این اثر می‌باشند<ref>ر.ک: مقدمه، ص14-‌15</ref>.


    شیوه شرح مطالب، به‌صورت مزجی بوده و در ابتدای کتاب، مقدمه‌ای از محققین افزوده شده است که در آن، ضمن ارائه شرح حال مفصلی از صاحب تلخیص<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> و صاحب شرح<ref>ر.ک: همان، ص9</ref>، به تعریف کتاب حاضر و بررسی شخصیت نویسنده آن پرداخته شده<ref>ر.ک: همان، ص12</ref> و سپس، مهم‌ترین مصادر کتاب، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>.
    شیوه شرح مطالب، به‌صورت مزجی بوده و در ابتدای کتاب، مقدمه‌ای از محققین افزوده شده است که در آن، ضمن ارائه شرح حال مفصلی از صاحب تلخیص<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> و صاحب شرح<ref>ر.ک: همان، ص9</ref>، به تعریف کتاب حاضر و بررسی شخصیت نویسنده آن پرداخته شده<ref>ر.ک: همان، ص12</ref> و سپس، مهم‌ترین مصادر کتاب، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>.

    نسخهٔ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۵

    الأطول في علوم البلاغة
    الأطول في علوم البلاغة
    پدیدآورانع‍ص‍ام‌ال‍دی‍ن‌ اس‍ف‍رای‍ن‍ی‌، اب‍راه‍ی‍م‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍د (نويسنده)

    عنایه، احمد عزو (محقق) مصطفی، علی محمد (محقق)

    خطیب قزوینی، محمد بن عبد الرحمن (نويسنده)
    عنوان‌های دیگرتلخیص مفتاح العلوم. شرح
    ناشردار إحياء التراث العربي
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1432ق - 2011م
    چاپ1
    شابک-
    زبانعربی
    تعداد جلد2
    کد کنگره
    /خ6 ت8026 2028 PJA
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الأطول في علوم البلاغة، اثر ابراهیم بن محمد بن عرب‌شاه عصام‌الدین اسفراینی (متوفی 873-‌944ق)، شرحی است مزجی بر «تلخيص مفتاح العلوم» محمد بن عبدالرحمن ابوالمعالی جلال‌الدین قزوینی شافعی، معروف به خطیب دمشق (متوفی 666-‌739ق) که آن نیز ویراسته و تلخیص بخش سوم کتاب «مفتاح العلوم» سراج‌الدین ابویعقوب یوسف بن محمد بن على سکاکى خوارزمى حنفى (554 یا ۵۵۵–۶۲۶ق)، مشهور به سکاکى است.

    «مفتاح العلوم» سکاکی، کتابى دانشنامه‌مانند مى‌باشد که در آن خلاصه‌اى از علوم ادبى زمان نویسنده، شرح داده شده است که شامل صرف، تجوید، اشتقاق (صغیر و کبیر و اکبر)، نحو، معانى، بیان، بدیع (که آن را وجوه تحسین کلام نامیده است)، حد (یعنى تعریف منطقى مفاهیم)، استدلال، عروض، قافیه، نقد شعر و سرانجام مبحثى درباره اعجاز قرآن و رد مطاعن مخالفان می‌باشد[۱]. «تلخيص المفتاح»، خلاصه بخش سوم این کتاب و یکی از کتاب‌های مهم در معانی و بیان و بدیع، از خطیب دمشق است که به جهت حسن ترتیب و ایجاز، از دیرباز مورد توجه بوده و شرح‌ها و حاشیه‌های فراوانی بر آن نگاشته شده است[۲] که اثر حاضر، از جمله آنها می‌باشد که با تحقیق احمد عزو عنایه و علی محمد مصطفی، به چاپ رسیده است.

    از جمله ویژگی‌های شرح حاضر، منابع و مصادر مهمی است که شارح در شرح مطالب، از آنها بهره برده است که به دو دسته منابع بلاغی و نحوی قابل تقسیم است. از جمله منابع بلاغی کتاب، عبارتند از: «المطول» سعدالدین تفتازانی، «شرح المفتاح» شریف جرجانی، «مفتاح العلوم» سکاکی، «الإيضاح» خطیب قزوینی و «دلائل الإعجاز» عبدالقاهر جرجانی. کتاب‌های سیبویه، اخفش و جزولی نیز از منابع نحوی این اثر می‌باشند[۳].

    شیوه شرح مطالب، به‌صورت مزجی بوده و در ابتدای کتاب، مقدمه‌ای از محققین افزوده شده است که در آن، ضمن ارائه شرح حال مفصلی از صاحب تلخیص[۴] و صاحب شرح[۵]، به تعریف کتاب حاضر و بررسی شخصیت نویسنده آن پرداخته شده[۶] و سپس، مهم‌ترین مصادر کتاب، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است[۷].

    پانویس

    1. ر.ک: بی‌نام
    2. ر.ک: قربانی زرین، باقر
    3. ر.ک: مقدمه، ص14-‌15
    4. ر.ک: همان، ص7
    5. ر.ک: همان، ص9
    6. ر.ک: همان، ص12
    7. ر.ک: همان، ص14

    منابع مقاله

    1. مقدمه.
    2. بی‌نام، «مفتاح العلوم»، دانشنامه تخصصی کتاب‌شناسی و زندگی‌نامه ویکی‌نور، به آدرس:
      https://wikinoor.ir/
    3. قربانی زرین، باقر، «دانشنامه جهان اسلام»، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تلخيص المفتاح»، شماره ۳۸۳۰، به آدرس:

    http://lib.eshia.ir/23019/1/3830/

    وابسته‌ها