الإبلاغية في البلاغة العربية: تفاوت میان نسخه‌ها
Alphabetit (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR33100J1.jpg | عنوان = الإبلاغية في البلاغة العربية |...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
==پانویس == | '''الإبلاغية في البلاغة العربية'''، اثر سمیر ابوحمدان، نگاهی است نو، با روشی جدید، به علم بلاغت و موضوعات مطرح‌شده در آن. | ||
نویسنده در ابتدای کتاب، به این موضوع اشاره دارد که دغدغه وی در این کتاب، صرفا امور مربوط به علم بلاغت و پرداختن به قوانین، قواعد و اصول آن نیست و یا آنکه قصد داشته باشد به مجموع احکامی که قزوینی در کتاب «الإيضاح» خود بیان نموده، چند قاعده یا دستور بلاغی دیگر اضافه کند؛ زیرا به اعتقاد او، در کتاب‌های دیگر، به‌قدر کافی به این موضوعات پرداخته شده است. آنچه وی در این کتاب، به‌صورت دقیق و مشخص، به دنبال آن می‌باشد، آن است که «میزان انفعالیت و ابلاغیت» را که در بلاغت غربی وجود دارد به تصویر بکشد. آنچه در پرداختن به این موضوع، باعث افزایش انگیزه نویسنده شده، آن است که تعداد کمی از محققان عرب، به این جنبه از بلاغت در زبان عربی، توجه کرده‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>. | |||
نویسنده در مقدمه، یکی از امتیازات کتاب خود را جدید و نو بودن موضوع و روش آن، عنوان کرده<ref>ر.ک: همان، ص9</ref> و معتقد است بیشتر تحقیقات و پژوهش‌هایی که تاکنون پیرامون علم بلاغت صورت گرفته است، بر بخش خاصی از آن متمرکز بوده که همان بخش فنی بلاغت می‌باشد. مقصود وی از بخش فنی، اصول، قواعد، قوانین و دستورهایی است که بزرگانی مانند جرجانی در «أسرار البلاغة»، قزوینی در «الإيضاح»، سکاکی در «مفتاح العلوم»، فخر رازی در «دلائل الإعجاز في نهاية الإيجاز» و... بدان پرداخته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>. | |||
وی معتقد است مهم‌ترین هدف این بزرگان، شناخت نکات اصلی که بلاغیون عرب باستان، بر آن تمرکز داشتند، بوده و شاید به‌جرأت بتوان گفت که تعداد زیادی از نویسندگان امروزی نیز در بیشتر موارد، به تفسیر مفسر در بخش بلاغت متوسل شده‌اند. به باور وی، دلیل این امر، چیزی نیست جز آنکه از خلاقیت و ابتکار، بهره نبرده و فقط به تقلید از آنچه بلاغیون سنتی گفته‌اند، اکتفا کرده‌اند و به همین دلیل، بلاغتی که امروزه به دست ما رسیده است، آن چیزی نیست که محققین و دانشجویان از آن لذت لازم را ببرند<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref>. | |||
وی به‌منظور رفع نواقص مذکور، در کتاب حاضر، با نگاهی نو و متفاوت به علم بلاغت نگریسته و سعی کرده است تا زیبایی‌های این علم را به تصویر بکشد. | |||
==پانویس== | |||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:مقالات شهریور 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | |||
[[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
نسخهٔ ۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۵
| الإبلاغية في البلاغة العربية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابو حمدان، سمير (نويسنده) |
| ناشر | عويدات الدولية |
| مکان نشر | فرانسه - پاریس ** لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1991م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1991 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الإبلاغية في البلاغة العربية، اثر سمیر ابوحمدان، نگاهی است نو، با روشی جدید، به علم بلاغت و موضوعات مطرح‌شده در آن.
نویسنده در ابتدای کتاب، به این موضوع اشاره دارد که دغدغه وی در این کتاب، صرفا امور مربوط به علم بلاغت و پرداختن به قوانین، قواعد و اصول آن نیست و یا آنکه قصد داشته باشد به مجموع احکامی که قزوینی در کتاب «الإيضاح» خود بیان نموده، چند قاعده یا دستور بلاغی دیگر اضافه کند؛ زیرا به اعتقاد او، در کتاب‌های دیگر، به‌قدر کافی به این موضوعات پرداخته شده است. آنچه وی در این کتاب، به‌صورت دقیق و مشخص، به دنبال آن می‌باشد، آن است که «میزان انفعالیت و ابلاغیت» را که در بلاغت غربی وجود دارد به تصویر بکشد. آنچه در پرداختن به این موضوع، باعث افزایش انگیزه نویسنده شده، آن است که تعداد کمی از محققان عرب، به این جنبه از بلاغت در زبان عربی، توجه کرده‌اند[۱].
نویسنده در مقدمه، یکی از امتیازات کتاب خود را جدید و نو بودن موضوع و روش آن، عنوان کرده[۲] و معتقد است بیشتر تحقیقات و پژوهش‌هایی که تاکنون پیرامون علم بلاغت صورت گرفته است، بر بخش خاصی از آن متمرکز بوده که همان بخش فنی بلاغت می‌باشد. مقصود وی از بخش فنی، اصول، قواعد، قوانین و دستورهایی است که بزرگانی مانند جرجانی در «أسرار البلاغة»، قزوینی در «الإيضاح»، سکاکی در «مفتاح العلوم»، فخر رازی در «دلائل الإعجاز في نهاية الإيجاز» و... بدان پرداخته‌اند[۳].
وی معتقد است مهم‌ترین هدف این بزرگان، شناخت نکات اصلی که بلاغیون عرب باستان، بر آن تمرکز داشتند، بوده و شاید به‌جرأت بتوان گفت که تعداد زیادی از نویسندگان امروزی نیز در بیشتر موارد، به تفسیر مفسر در بخش بلاغت متوسل شده‌اند. به باور وی، دلیل این امر، چیزی نیست جز آنکه از خلاقیت و ابتکار، بهره نبرده و فقط به تقلید از آنچه بلاغیون سنتی گفته‌اند، اکتفا کرده‌اند و به همین دلیل، بلاغتی که امروزه به دست ما رسیده است، آن چیزی نیست که محققین و دانشجویان از آن لذت لازم را ببرند[۴].
وی به‌منظور رفع نواقص مذکور، در کتاب حاضر، با نگاهی نو و متفاوت به علم بلاغت نگریسته و سعی کرده است تا زیبایی‌های این علم را به تصویر بکشد.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه.