التحفة السنیة لمعرفة معانی الحروف النحویة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''التحفة السنیة لمعرفة معانی الحروف النحویة'''، سید عبدالرحمن بن احمد ابو طالب(1340ق-1427ق) است که با مقدمه و اهتمام ابراهیم ابوطالب چاپ شده است. این کتاب در موضوع دانش نحو و دانش بلاغت از مجرای حرف است؛ یعنی چنانچه حرف بر معنای غیر خودش دلالت کند، حرف معنا نامیده می شود. این، همان نامی است که نحویان بر آن گذارده‌اند. برای این حروف پیوند ثابتی نسبت به فهم معنا و استنباط احکام از نصوص قرآن است که با روش اجتهادی به دست می‌آید چراکه، فهم بسیاری از قضایای دلالی و مسائل فقهی به فهم دلالی حروف در نص باز می‌گردد. برای همین است که به حروف معانی تعبیر می شوند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 6</ref> | |||
امتیاز این کتاب در روانی متن آن و خالی بودنش از گره های مبنایی و لغوی است و اینکه اولویت را در استشهاد به نثر و شعر به قرآن و حدیث، سپس به سخن کهنه و تازۀ عرب داده است. کتاب در عین روانیش برای فهم محصلان، مرجعی نیز برای ادیبان است.<ref>ر.ک: همان، ص 9</ref> | |||
مصنف در کتابش به روش عصر خویش و به راه پیشینیان، تعداد بسیاری از حروف را آورده و شرح کرده است و برحسب الفبای ابجدی مرتبشان ساخته است. محقق در مقدمه اش زندگی نویسنده را توضیح داده است.<ref>ر.ک: همان، ص 11</ref> | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه کتاب | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:فاقد | [[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
[[رده:فاقد تصویر روی جلد1]] | |||
نسخهٔ ۲۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۱
| التحفة السنیة لمعرفة معانی الحروف النحویة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابو طالب، عبد الرحمن بن احمد (نويسنده)
ابو طالب، ابراهیم (مقدمه نويس) ابو طالب، ابراهیم (مصحح) |
| سال نشر | 1431ق - 2010م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
التحفة السنیة لمعرفة معانی الحروف النحویة، سید عبدالرحمن بن احمد ابو طالب(1340ق-1427ق) است که با مقدمه و اهتمام ابراهیم ابوطالب چاپ شده است. این کتاب در موضوع دانش نحو و دانش بلاغت از مجرای حرف است؛ یعنی چنانچه حرف بر معنای غیر خودش دلالت کند، حرف معنا نامیده می شود. این، همان نامی است که نحویان بر آن گذارده‌اند. برای این حروف پیوند ثابتی نسبت به فهم معنا و استنباط احکام از نصوص قرآن است که با روش اجتهادی به دست می‌آید چراکه، فهم بسیاری از قضایای دلالی و مسائل فقهی به فهم دلالی حروف در نص باز می‌گردد. برای همین است که به حروف معانی تعبیر می شوند.[۱]
امتیاز این کتاب در روانی متن آن و خالی بودنش از گره های مبنایی و لغوی است و اینکه اولویت را در استشهاد به نثر و شعر به قرآن و حدیث، سپس به سخن کهنه و تازۀ عرب داده است. کتاب در عین روانیش برای فهم محصلان، مرجعی نیز برای ادیبان است.[۲] مصنف در کتابش به روش عصر خویش و به راه پیشینیان، تعداد بسیاری از حروف را آورده و شرح کرده است و برحسب الفبای ابجدی مرتبشان ساخته است. محقق در مقدمه اش زندگی نویسنده را توضیح داده است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب