۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
بخش دوم کتاب درباره اقسام کلام است<ref> ر.ک: همان، ص65</ref> و در آن از خبر<ref> ر.ک: همان، ص65</ref>، اقسام خبر<ref> ر.ک: همان، ص69</ref>، انشاءو اقسام آن<ref> ر.ک: همان، ص73-74</ref> و شیوه‌های بکارگیری جمله‌های انشائیه<ref> ر.ک: همان، ص74</ref> و.....سخن گفته است. | بخش دوم کتاب درباره اقسام کلام است<ref> ر.ک: همان، ص65</ref> و در آن از خبر<ref> ر.ک: همان، ص65</ref>، اقسام خبر<ref> ر.ک: همان، ص69</ref>، انشاءو اقسام آن<ref> ر.ک: همان، ص73-74</ref> و شیوه‌های بکارگیری جمله‌های انشائیه<ref> ر.ک: همان، ص74</ref> و.....سخن گفته است. | ||
بخش سوم کتاب درباره علم بیان است. ایشان علم بیان را دانشی می‌داند که در آن از شیوه‌های معنوی کلام بحث و گفتگو میشود و با بگارگیری آن شیوه‌ها، کلام هماهنگ و مناسب مقام می‌گردد.<ref> ر.ک: همان، ص99</ref> | بخش سوم کتاب درباره علم بیان است. ایشان علم بیان را دانشی می‌داند که در آن از شیوه‌های معنوی کلام بحث و گفتگو میشود و با بگارگیری آن شیوه‌ها، کلام هماهنگ و مناسب مقام می‌گردد.<ref> ر.ک: همان، ص99</ref> | ||
نویسنده در تفاوت علم بیان و معانی، دانش بیان به‌طور کامل از صورتهای ذهنی متفاوت برای تحقق‌یافتن یک معنی بحث و گفتگو می‌کند، در حالی که دانش معانی در پیرامون اشکال گوناگون برای دستیابی به یک معنا بحث می‌کند و به تعبیر دیگر عنصر اصلی و رکن اساسی بیان، خیال است، اما هسته مرکزی معانی، شکل‌گیری‌های مختلف به منظور دستیابی به معنایی روشن و خاص است.<ref> ر.ک: همان، ص101</ref> | |||