ابوسعید ابوالخیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
[[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده مهر 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده مهر 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهرماه 1401]] | ||
[[رده:مقالات کامل مهرماه باقی زاده]] | [[رده:مقالات کامل مهرماه باقی زاده]] | ||
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۰
| شیخ ابوسعید ابوالخیر | |
|---|---|
 آرامگاه منسوب به ابوسعید ابوالخیر در میهنه | |
| نام کامل | ابوسعید ابوالخیر |
| نام پدر | احمد |
| ولادت | یکشنبه اول محرم سال 357ق برابر با هفتم دسامبر 967م |
| محل تولد | میهنه |
| محل زندگی |  ایران |
| رحلت | پنچ‌شنبه 4 ماه شعبان سال 440ق برابر با 12 ژانویه 1049م |
| طول عمر | 83 سال |
| اطلاعات علمی | |
| مشایخ | ابوالفضل محمد بن سرخسی ابوالعباس قصاب |
| برخی آثار | شرح حال حضرت خواجه انصاری
مجموعه رباعیات ابوسعید ابوالخیر سخنان منظوم ابو سعید ابو الخیر |
ابوسعید ابوالخیر، فضل‌الله بن احمد بن محمد بن ابراهیم میهنی (357-440ق)، از مشاهیر عرفای نیمه اول قرن پنجم است.
ولادت
ابوسعید فضل‌الله بن ابوالخیر بن احمد میهنی در روز یکشنبه اول محرم سال 357ق برابر با هفتم دسامبر 967م [۱]در روستای میهنه از قرای خاوران ابیورد به دنیا آمد.
در خراسان قدیم؛ دو آبادی به نام میهنه بوده است: یکی قریه‌ای از قرای خاوران ابیورد و سرخس و دیگری که اکنون روستای کوچکی است در هشت فرسنگی جنوب تربت حیدریه از توابع بخش فیض‌آباد محولات
آنچه مسلم است، میهنه‌ی زادگاه ابوسعید، امروز در خارج از مرز ایران و در خاک جمهوری ترکمنستان واقع است. این شهر کوچک، امروز هم به همین نام خوانده می‌شود و در جنوب غربی مرو و جنوب شرقی ابیورد و شمال شرقی سرخس قرار دارد و قبر ابوسعید در آنجاست.[۲]
تحصیلات
پدر ابوسعید عطار و دوستدار اهل تصوف بوده و ابوسعید را در دوران کودکی با خود به مجالس صوفیان می‌برد و در همین جلسات بود که ابوسعید به مبادی تصوف آشنا می‌شود. ابوسعید پس از چند سال و بعداز این‌که از تحصیل علوم ظاهری و ادبیات و علوم دینی در میهنه و مرو و سرخس فارغ می‌گردد، در سرخس به خدمت ابوالفضل محمد بن سرخسی می‌رسد و پس از مرگ وی به شهر آمل، نزد ابوالعباس قصاب می‌رود و مدتی در مصاحبت او به ریاضت و سلوک می‌گذراند و سرانجام از دست وی خرقه می‌گیرد و خود عارفی کامل می‌گردد، سپس به نیشابور می‌آید و پس از یکسال از نیشابور به زادگاه خود میهنه باز می‌گردد و در خانقاه اختصاصی خویش به ارشاد خلق می‌پردازد.[۳]
وفات
در روز پنچ‌شنبه 4 ماه شعبان سال 440ق برابر با 12 ژانویه 1049م در سن هشتاد و سه سالگی در میهنه از دنیا رفت.[۴]
آثار
پانويس
منابع مقاله
- دامادی، دامادی، سید محمد، أبوسعیدنامه زندگی‌نامه أبوسعید أبوالخیر، تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، چاپ دوم، تابستان 1374
- شاهرودی، اسماعیل، پیشگفتار مجموعه رباعیات ابوسعید ابوالخیر، انتشارات هنرآفرین، چاپ دوم، 1384