تأييد الحقيقة العلية و تشييد الطريقة الشاذلية: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر]] (نويسنده) | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر]] (نويسنده) | ||
[[بکری، مصطفی ]] (نويسنده) | [[بکری، مصطفی ]] (نويسنده) | ||
[[کیالی، عاصم ابراهیم ]] ( محقق) | [[کیالی، عاصم ابراهیم ]] ( محقق) | ||
[[بکری، مصطفی]] ( پدیدآورنده ) | |||
[[بکری، مصطفی]] ( پدیدآورنده) | |||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| خط ۲۷: | خط ۳۱: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تأیید الحقیقة العلیة و تشیید الطریقة الشاذلیة''' تألیف عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی (متوفی 911ق) در معرفی تصوف حقیقی و رد اتهامات وارده به طریقه شاذلیه است. در این کتاب همچنین دو رساله «المورد العذب لذوی الورود فی کشف معنی وحدة الوجود» و «صادحة الازل» نوشته مصطفی بکری (متوفی 1162ق) نیز ارائه‌شده است. تحقیق و تعلیقات کتاب به قلم عاصم ابراهیم کیالی شاذلی است. | '''تأیید الحقیقة العلیة و تشیید الطریقة الشاذلیة''' تألیف [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی]] (متوفی 911ق) در معرفی تصوف حقیقی و رد اتهامات وارده به طریقه شاذلیه است. در این کتاب همچنین دو رساله «المورد العذب لذوی الورود فی کشف معنی وحدة الوجود» و «صادحة الازل» نوشته [[بکری، مصطفی بن کمال‌الدین|مصطفی بکری]] (متوفی 1162ق) نیز ارائه‌شده است. تحقیق و تعلیقات کتاب به قلم عاصم ابراهیم کیالی شاذلی است. | ||
سیوطی در سبب نگارش این اثر می‌گوید: بدان که تصوف ذاتاً علمی شریف، گران‌قدر و بلندمرتبه است که پیشوایان اسلام همواره پرچم آن را برافراشته و علما آن را تعظیم کرده‌اند. ارباب این علم اولیاءالله و پس از انبیاء و رسولانش خاصان خلقش بوده‌اند. البته درگذشته و حال کسانی در این طریقت واردشده و به ایشان تشبه کرده‌اند و اما از تصوف بیگانه بوده و بدون علم و تحقیق سخن گفته‌اند؛ لذا گمراه شده و گمراه کرده‌اند و این سبب شده که به همه گمان بد برده شود... پس در این کتاب بنای بر اظهار محاسن تصوف و حقائق آن و اقوال ائمه دین پیرامون آن، ذکر منشأ پیدایش آن، سبب نام‌گذاری، ذکر سند مسلسل آن به نبی(ص)، بیان ضوابط سماع و شرح شطحیات صوفی و مانند آن است<ref>ر.ک: مقدمه، ص4-3؛ مقدمه مؤلف، ص7</ref>. | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در سبب نگارش این اثر می‌گوید: بدان که تصوف ذاتاً علمی شریف، گران‌قدر و بلندمرتبه است که پیشوایان اسلام همواره پرچم آن را برافراشته و علما آن را تعظیم کرده‌اند. ارباب این علم اولیاءالله و پس از انبیاء و رسولانش خاصان خلقش بوده‌اند. البته درگذشته و حال کسانی در این طریقت واردشده و به ایشان تشبه کرده‌اند و اما از تصوف بیگانه بوده و بدون علم و تحقیق سخن گفته‌اند؛ لذا گمراه شده و گمراه کرده‌اند و این سبب شده که به همه گمان بد برده شود... پس در این کتاب بنای بر اظهار محاسن تصوف و حقائق آن و اقوال ائمه دین پیرامون آن، ذکر منشأ پیدایش آن، سبب نام‌گذاری، ذکر سند مسلسل آن به نبی(ص)، بیان ضوابط سماع و شرح شطحیات صوفی و مانند آن است<ref>ر.ک: مقدمه، ص4-3؛ مقدمه مؤلف، ص7</ref>. | ||
نویسنده، کتاب را به شیوه فصل- فصل نوشته است. او طایفه صوفیه را اهل رأفت، رحمت، عفو و گذشت معرفی می‌کند. شیوه این طریقه را نیز مستند به کتاب و سنت می‌داند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص13</ref> دو موضوع «اتحاد» و «حلول» و استدلال بر بطلان آن‌ها ازجمله موضوعاتی است که دو باب را به خود اختصاص داده است. در بطلان اتحاد عبد با الله، چنین استدلال می‌کند که اتحاد بین مربوبین محال است؛ همان‌گونه که امکان اینکه دو مرد عین هم باشند وجود ندارد؛ چراکه ذات آن دو باهم متباین است، پس به طریق اولویت، تباین بین عبد و رب وجود دارد.<ref>ر.ک: همان، ص84-80</ref>. | نویسنده، کتاب را به شیوه فصل- فصل نوشته است. او طایفه صوفیه را اهل رأفت، رحمت، عفو و گذشت معرفی می‌کند. شیوه این طریقه را نیز مستند به کتاب و سنت می‌داند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص13</ref> دو موضوع «اتحاد» و «حلول» و استدلال بر بطلان آن‌ها ازجمله موضوعاتی است که دو باب را به خود اختصاص داده است. در بطلان اتحاد عبد با الله، چنین استدلال می‌کند که اتحاد بین مربوبین محال است؛ همان‌گونه که امکان اینکه دو مرد عین هم باشند وجود ندارد؛ چراکه ذات آن دو باهم متباین است، پس به طریق اولویت، تباین بین عبد و رب وجود دارد.<ref>ر.ک: همان، ص84-80</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۵۰: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:طرائق صوفیه]] | |||
[[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | [[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهرماه 1401]] | ||
نسخهٔ ۱۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۷
| تأييد الحقيقة العلية و تشييد الطريقة الشاذلية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده)
بکری، مصطفی (نويسنده) کیالی، عاصم ابراهیم ( محقق) بکری، مصطفی ( پدیدآورنده) |
| عنوان‌های دیگر | المورد العذب لذوی الورود فی کشف معنی وحدة الوجود ** صادحة الازل |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1427ق - 2006م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | آداب طریقت - تصوف - شاذلیه - نقد و تفسیر |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س9ت2 291/81 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تأیید الحقیقة العلیة و تشیید الطریقة الشاذلیة تألیف عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی (متوفی 911ق) در معرفی تصوف حقیقی و رد اتهامات وارده به طریقه شاذلیه است. در این کتاب همچنین دو رساله «المورد العذب لذوی الورود فی کشف معنی وحدة الوجود» و «صادحة الازل» نوشته مصطفی بکری (متوفی 1162ق) نیز ارائه‌شده است. تحقیق و تعلیقات کتاب به قلم عاصم ابراهیم کیالی شاذلی است.
سیوطی در سبب نگارش این اثر می‌گوید: بدان که تصوف ذاتاً علمی شریف، گران‌قدر و بلندمرتبه است که پیشوایان اسلام همواره پرچم آن را برافراشته و علما آن را تعظیم کرده‌اند. ارباب این علم اولیاءالله و پس از انبیاء و رسولانش خاصان خلقش بوده‌اند. البته درگذشته و حال کسانی در این طریقت واردشده و به ایشان تشبه کرده‌اند و اما از تصوف بیگانه بوده و بدون علم و تحقیق سخن گفته‌اند؛ لذا گمراه شده و گمراه کرده‌اند و این سبب شده که به همه گمان بد برده شود... پس در این کتاب بنای بر اظهار محاسن تصوف و حقائق آن و اقوال ائمه دین پیرامون آن، ذکر منشأ پیدایش آن، سبب نام‌گذاری، ذکر سند مسلسل آن به نبی(ص)، بیان ضوابط سماع و شرح شطحیات صوفی و مانند آن است[۱].
نویسنده، کتاب را به شیوه فصل- فصل نوشته است. او طایفه صوفیه را اهل رأفت، رحمت، عفو و گذشت معرفی می‌کند. شیوه این طریقه را نیز مستند به کتاب و سنت می‌داند.[۲] دو موضوع «اتحاد» و «حلول» و استدلال بر بطلان آن‌ها ازجمله موضوعاتی است که دو باب را به خود اختصاص داده است. در بطلان اتحاد عبد با الله، چنین استدلال می‌کند که اتحاد بین مربوبین محال است؛ همان‌گونه که امکان اینکه دو مرد عین هم باشند وجود ندارد؛ چراکه ذات آن دو باهم متباین است، پس به طریق اولویت، تباین بین عبد و رب وجود دارد.[۳].
در تکمیل مباحث کتاب دو رساله ارزشمند نیز در بیان برخی حقایق و معارف صوفیه به آن افزوده‌شده است. رساله اول در شرح معنای وحدت وجود است و رساله صادحة الازل (ندای بیکران) مکاشفه و محاوره نویسنده آن با عالم قدس است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.