دیوان فرخی یزدی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'فارسي ' به 'فارسی')
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR02567.J1.jpg
    | تصویر =NUR28477.J1.jpg
    | عنوان = دیوان فرخی یزدی
    | عنوان = دیوان فرخی یزدی
    | عنوان‌های دیگر =
    | عنوان‌های دیگر =
    خط ۱۶: خط ۱۶:
    | سال نشر = 1357
    | سال نشر = 1357


    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE02567AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28477AUTOMATIONCODE
    | چاپ = هشتم
    | چاپ = هشتم
    | شابک =  
    | شابک =  
    | تعداد جلد = 1
    | تعداد جلد = 1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =02567
    | کتابخانۀ دیجیتال نور = 28477
    | کتابخوان همراه نور =
    | کتابخوان همراه نور =
    | کد پدیدآور = 02567
    | کد پدیدآور = 02567

    نسخهٔ ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۱

    دیوان فرخی یزدی
    دیوان فرخی یزدی
    پدیدآورانفرخی یزدی، محمد (نویسنده) مکی، حسین (مصحح)
    ناشرامیرکبیر
    مکان نشرایران- تهران
    سال نشر1357
    چاپهشتم
    موضوعشعر فارسی- قرن 14
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏ ‎‏/‎‏د‎‏9‎‏ / 7797 PIR
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دیوان فرخی یزدی، مجموعه اشعار میرزا محمد فرخی یزدی (1268-25 مهر 1318ش) است که با تصحیح و مقدمه در شرح احوال شاعر به قلم حسین مکی به چاپ رسیده است.

    آنچه باعث اهمیت این دیوان می‌شود، این است که شاعر آن، از جمله نویسندگان و شعرای نادر دوره مشروطه‌ است که متفاوت از جریان حاکم دین‌ستیزی و تجددگرایی اغلب شاعران و روشنفکران، دارای‌ بنیان فکری مذهبی و ایدئولوژیک‌ است‌ و با دیده احترام به مذهب می‌نگرد و مضامین و بن‌مایه‌های مذهبی و دینی فراوانی را در شعر خود به‌کار گرفته و از این مضامین، در آگاهی‌بخشی و بیدار کردن جامعه و اهداف ظلم‌ستیزی‌ و عدالت‌پروری، بهره برده است[۱].

    استفاده‌ از مضامین دینی و مذهبی - به‌ویژه تشیع - در اشعار فرخی، بیانگر انس او با فرهنگ دینی است و این مضامین از بسامد نسبتا‌ قابل‌ توجهی‌ نیز برخوردار است؛ به‌گونه‌ای که آثار آن در ابیات و عبارات‌ وی‌ نمایان است؛ ضمن اینکه این مضامین دینی در خدمت تشویق و ترغیب به مبارزه و بیداری جامعه قرار‌ گرفته‌‌اند‌؛ با وجود آنکه وی مدعی تعهد به ارزش‌های مذهبی هم نیست[۲].

    از جمله ویژگی‌های شعر فرخی، آن است که آن را هم از سویه‌ شکل و فرم (زبان) و هم از سویه محتوا می‌توان بررسی کرد. زبان فرخی در واقع همان زبان ویژه دوره‌ اعتراض‌ است‌ به‌دور از هرگونه آرایه‌های لفظی و معنوی در کمال سادگی که شاعر‌ بنا‌ به نیازهای زمان خود، برای رخدادهای اجتماعی - سیاسی، به تصویرپردازی‌های شاعرانه نپرداخته و زبان او به زبان عامه‌ و کوچه‌ و بازاری‌ نزدیک‌تر شده است[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: سلطانی، منظر، ص215
    2. همان، ص216
    3. ر.ک: مشتاق‌مهر، رحمان، ص54

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. سلطانی، منظر، «بن‌مایه‌های دینی در دیوان فرخی یزدی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، پاییز 1391- شماره 17.
    3. مشتاق مهر، رحمان، «جایگاه فرخی یزدی در ادبیات معاصر ایران»، پایگاه مجلات تخصصی نور، ایران‌شناخت، پاییز و زمستان 1379- شماره 18 و 19.

    وابسته‌ها