۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب'
جز (جایگزینی متن - 'ابن سينا' به 'ابن سينا') |
جز (جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
==تدریس== | ==تدریس== | ||
وى پس از فراغت از تحصيل، در همان مدرسه به تدريس زبان فارسى پرداخت و همچنين معاونت | وى پس از فراغت از تحصيل، در همان مدرسه به تدريس زبان فارسى پرداخت و همچنين معاونت کتابخانه معارف را كه در دارالفنون داير شده بود، به عهده گرفت. وى، علاوه بر دارالفنون، در مدارس معروف ديگر تهران و در دارالمعلمين و مدرسه سياسى و مدرسه نظام نيز تدريس مى‌كرد. | ||
==نویسندگی== | ==نویسندگی== | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
اقبال در سال 1308 به ايران بازگشت. در اين هنگام، اصلاحاتى در فرهنگ ايران به وجود آمده بود. وزارت فرهنگ از عباس اقبال دعوت كرد كه در تأليف | اقبال در سال 1308 به ايران بازگشت. در اين هنگام، اصلاحاتى در فرهنگ ايران به وجود آمده بود. وزارت فرهنگ از عباس اقبال دعوت كرد كه در تأليف کتاب‌هاى درسى تاريخ و جغرافياى اقتصادى ايران، براى دبيرستان‌ها و شعب علوم انسانى مدارس عاليه كه در كشور تأسيس شده بود، شركت كند. | ||
در اواخر سال 1313، كه نخستين سنگ بناى دانشگاه تهران نهاده شد، اقبال به سمت دانشيارى دانشكده ادبيّات دعوت شد و بعد به مقام استادى دانشگاه رسيد و پس از تأسيس فرهنگستان ايران، به عضويت آن انتخاب گرديد. | در اواخر سال 1313، كه نخستين سنگ بناى دانشگاه تهران نهاده شد، اقبال به سمت دانشيارى دانشكده ادبيّات دعوت شد و بعد به مقام استادى دانشگاه رسيد و پس از تأسيس فرهنگستان ايران، به عضويت آن انتخاب گرديد. | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
در شهريور سال 1323، مجلّه ادبى و تاريخى يادگار را كه در نوع خود در ادبيّات ايران كمتر نظير داشت، انتشار داد. در نوشتن اين مجلّه، دانشمندان بزرگى، مانند استاد محمد قزوينى، دكتر غنى و جوانان بااستعداد ايران يار و همكار او بودند و چون اين مجلّه كمك مالى از دولت دريافت نمى‌داشت، ناچار در نتيجه اشكالات مالى، پس از پنج سال انتشار، در خرداد 1328 تعطيل شد و اقبال، كه بسيار خسته و فرسوده شده بود، به اميد اين‌كه پايان عمر را به آسودگى و آرامش بگذراند، از فعاليت ادبى دست كشيد و به سمت نمايندگى دايمى فرهنگ ايران در كشورهاى تركيه و ايتاليا، ابتدا به آنكارا و بعد به روم رفت و در همان سمت و مقام بود كه در واپسين ساعات روز بيست و يكم بهمن‌ماه 1334، در شهر رم، زندگى را بدرود گفت. | در شهريور سال 1323، مجلّه ادبى و تاريخى يادگار را كه در نوع خود در ادبيّات ايران كمتر نظير داشت، انتشار داد. در نوشتن اين مجلّه، دانشمندان بزرگى، مانند استاد محمد قزوينى، دكتر غنى و جوانان بااستعداد ايران يار و همكار او بودند و چون اين مجلّه كمك مالى از دولت دريافت نمى‌داشت، ناچار در نتيجه اشكالات مالى، پس از پنج سال انتشار، در خرداد 1328 تعطيل شد و اقبال، كه بسيار خسته و فرسوده شده بود، به اميد اين‌كه پايان عمر را به آسودگى و آرامش بگذراند، از فعاليت ادبى دست كشيد و به سمت نمايندگى دايمى فرهنگ ايران در كشورهاى تركيه و ايتاليا، ابتدا به آنكارا و بعد به روم رفت و در همان سمت و مقام بود كه در واپسين ساعات روز بيست و يكم بهمن‌ماه 1334، در شهر رم، زندگى را بدرود گفت. | ||
او از دانشمندان پرشور و پركار ايران بود. بسيار ساده و درست و بى‌تكلّف مى‌نوشت و در همه‌جا دستورها و قواعد زبان فارسى را رعايت مى‌كرد. زبان‌هاى عربى، فرانسه و انگليسى و ظاهرا ايتاليايى را مى‌دانست و به علّت تتبعات و كنجكاوى فطرى و بعدها اقامت در كشورهاى اروپايى و عربى، به دقايق اصطلاحات و مفاهيم آن زبان‌ها آشنايى كامل داشت. در رشته‌هاى زبان‌شناسى، سبك‌شناسى، تاريخ، اديان و جغرافيا مطالعات زياد كرده و در پنجاه و هشت سال زندگى پرسود خود، در جمع‌آورى، تصحيح و نشر نسخه‌هاى كمياب و گران‌بهايى، كه يك دور زمان از تاريخ ايران را روشن مى‌كنند، رنج فراوان برده بود. حواشى و تعليقاتى كه وى براى نسخه‌هاى خطى نوشته، داراى ارزش تاريخى و جغرافيايى فراوانى هستند و به معلومات عميق و بسيط تاريخى و اطلاعات وسيع او در رشته زبان‌شناسى گواهى مى‌دهند. | او از دانشمندان پرشور و پركار ايران بود. بسيار ساده و درست و بى‌تكلّف مى‌نوشت و در همه‌جا دستورها و قواعد زبان فارسى را رعايت مى‌كرد. زبان‌هاى عربى، فرانسه و انگليسى و ظاهرا ايتاليايى را مى‌دانست و به علّت تتبعات و كنجكاوى فطرى و بعدها اقامت در كشورهاى اروپايى و عربى، به دقايق اصطلاحات و مفاهيم آن زبان‌ها آشنايى كامل داشت. در رشته‌هاى زبان‌شناسى، سبك‌شناسى، تاريخ، اديان و جغرافيا مطالعات زياد كرده و در پنجاه و هشت سال زندگى پرسود خود، در جمع‌آورى، تصحيح و نشر نسخه‌هاى كمياب و گران‌بهايى، كه يك دور زمان از تاريخ ايران را روشن مى‌كنند، رنج فراوان برده بود. حواشى و تعليقاتى كه وى براى نسخه‌هاى خطى نوشته، داراى ارزش تاريخى و جغرافيايى فراوانى هستند و به معلومات عميق و بسيط تاريخى و اطلاعات وسيع او در رشته زبان‌شناسى گواهى مى‌دهند. کتاب نفيس تاريخ مفصّل مغول، كامل‌ترين نوشته در زبان فارسى راجع به اين دوره از تاريخ ايران است. | ||
اقبال، علاوه بر تاريخ مغول، | اقبال، علاوه بر تاريخ مغول، کتاب‌هاى زياد داير به تاريخ و جغرافياى ايران و جهان نوشته كه هم‌اكنون در مدارس جزو کتاب‌هاى درسى است. او ترجمه‌هاى سودمند بسيار دارد و از جمله، سفرنامه‌ها و دفتر خاطرات اروپاييانى را كه در قرن نوزدهم ميلادى به ايران سفر كرده‌اند، به فارسى ترجمه نموده و مقالات متعدد، در مسائل گوناگون ادبى، تاريخى و اجتماعى، در مجلّه يادگار و مجلّات ديگر پايتخت چاپ كرده است. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
#تصحيح تتمة اليتيمه (متن عربى)، تأليف ابومنصور ثعالبى. | #تصحيح تتمة اليتيمه (متن عربى)، تأليف ابومنصور ثعالبى. | ||
#تاريخ اكتشافات جغرافيائى و تاريخ علم جغرافيا. | #تاريخ اكتشافات جغرافيائى و تاريخ علم جغرافيا. | ||
#تصحيح شاهنامه فردوسى، از چاپ | #تصحيح شاهنامه فردوسى، از چاپ کتابفروشى بروخيم. | ||
#دوره تاريخ عمومى براى سال اوّل دبيرستان‌ها. | #دوره تاريخ عمومى براى سال اوّل دبيرستان‌ها. | ||
#كليّات جغرافياى اقتصادى. | #كليّات جغرافياى اقتصادى. | ||