المواهب السرمدية في مناقب السادة النقشبندية: تفاوت میان نسخه‌ها
Alphabetit (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR25330J1.jpg | عنوان = المواهب السرمدية في مناقب الساد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''المواهب السرمدیة فی مناقب السادة النقشبندیة''' تألیف محمد امین کردی شافعی نقشبندی (درگذشته 1386ش)، از جمله آثار در شرح‌حال بزرگان سلسله نقشبندیه و آداب طریقت ایشان است. این کتاب توسط گروهی از محققین تصحیح شده است. | |||
نویسنده در مقدمه کتاب انگیزه خود از نگارش این کتاب را اینگونه توضیح می‌دهد که بعضی از اکابر و بزرگان نقشبندی چنین گفته‌اند که شناخت صفات مشایخ و اساتید گذشته چه بسا برای مرید سودمندتر از دیدن اشخاص ایشان است. پس به همین سبب کتب تواریخ مشایخ و آداب طریق فارسی و عربی متقدمین و متأخرین نقشبندی را جمع کرده و خلاصه این آثار را در کتاب حاضر گردآورده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص4</ref> فرقه نقشبندیه از سه سلسله تشکیل شده که نویسنده در مقدمه به آنها اشاره کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص8-7</ref> | |||
محمد امین کردی مباحث کتابش را مزین به ذکر شمایل نبی(ص) و زندگینامه مختصر آنحضرت از ولادت تا وفات نموده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص14-11</ref> نویسنده در ذکر سادات نقشبندی پس از پیامبر(ص) به ترتیب به شرح‌حال ابوبکر، سلمان فارسی، قاسم بن محمد بن ابوبکر، امام جعفر صادق(ع) و در ادامه صوفیان بزرگی چون ابویزید بسطامی، ابوالحسن خرقانی، یوسف همدانی و... اشاره کرده تا اینکه به بهاء الدین شاه نقشبند مؤسس سلسله نقشبندیه رسیده است. او در سال 717ق در قصر عارفان روستایی در یک فرسخی بخارا متولد شد. از کودکی کراماتی از او دیده شد. سپس توسط شیخ محمد بابا سماسی، سید امیر کلال و شیخ عبدالخالق غجدوانی به مسلک تصوف درآمد و...<ref>ر.ک: همان، ص102</ref> | |||
نویسنده در انتهای کتاب، پس از ذکر شرح حال صوفیانی چون محمد قاضی زاهد، شیخ احمد فاروقی و سید نور محمد بدوانی، در ضمن هفت فصل مباحثی چون توبه، فضیلت ذکر و اقسام آن، کیفیت ذکر در فرقه نقشبندیه و دلیل بر بستن درها به هنگام ذکر را مورد بحث قرار داده است. ...<ref>ر.ک: همان، ص299-276</ref> او به سالک توصیه می‌کند که اگر ادبی از آداب شیخ را دید و مصدر آن را از سنت ندانست، زبان به اعتراض نگشاید؛ چراکه بالاتر از هر عالمی عالم دیگریست و اعتراض بر اهل الله شمشیری است که استفاده کننده از آن خودش کشته می‌شود. با این مقدمه به این مطلب اشاره می‌کند که سادات نقشبندیه اجماع دارند بر اینکه از جمله آداب بسیار مهم برای مریدین این است که اگر اجتماع بر ذکر و مراقبه کردند درها را ببندند و کسی غیر از خودشان با ایشان نباشد<ref>ر.ک: همان، ص300-299</ref> | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۶
| المواهب السرمدية في مناقب السادة النقشبندية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کردی، محمد امین (نويسنده) لجنه تحقیق التراث بالمکتبه (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | کتاب المواهب السرمدیه فی مناقب الساده النقشبندیه |
| ناشر | الجزیرة |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 2005م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 977-315-082-8 |
| موضوع | نقشبندیه - سرگذشت نامه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ک4م8 293/24 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المواهب السرمدیة فی مناقب السادة النقشبندیة تألیف محمد امین کردی شافعی نقشبندی (درگذشته 1386ش)، از جمله آثار در شرح‌حال بزرگان سلسله نقشبندیه و آداب طریقت ایشان است. این کتاب توسط گروهی از محققین تصحیح شده است.
نویسنده در مقدمه کتاب انگیزه خود از نگارش این کتاب را اینگونه توضیح می‌دهد که بعضی از اکابر و بزرگان نقشبندی چنین گفته‌اند که شناخت صفات مشایخ و اساتید گذشته چه بسا برای مرید سودمندتر از دیدن اشخاص ایشان است. پس به همین سبب کتب تواریخ مشایخ و آداب طریق فارسی و عربی متقدمین و متأخرین نقشبندی را جمع کرده و خلاصه این آثار را در کتاب حاضر گردآورده است[۱] فرقه نقشبندیه از سه سلسله تشکیل شده که نویسنده در مقدمه به آنها اشاره کرده است.[۲]
محمد امین کردی مباحث کتابش را مزین به ذکر شمایل نبی(ص) و زندگینامه مختصر آنحضرت از ولادت تا وفات نموده است.[۳] نویسنده در ذکر سادات نقشبندی پس از پیامبر(ص) به ترتیب به شرح‌حال ابوبکر، سلمان فارسی، قاسم بن محمد بن ابوبکر، امام جعفر صادق(ع) و در ادامه صوفیان بزرگی چون ابویزید بسطامی، ابوالحسن خرقانی، یوسف همدانی و... اشاره کرده تا اینکه به بهاء الدین شاه نقشبند مؤسس سلسله نقشبندیه رسیده است. او در سال 717ق در قصر عارفان روستایی در یک فرسخی بخارا متولد شد. از کودکی کراماتی از او دیده شد. سپس توسط شیخ محمد بابا سماسی، سید امیر کلال و شیخ عبدالخالق غجدوانی به مسلک تصوف درآمد و...[۴]
نویسنده در انتهای کتاب، پس از ذکر شرح حال صوفیانی چون محمد قاضی زاهد، شیخ احمد فاروقی و سید نور محمد بدوانی، در ضمن هفت فصل مباحثی چون توبه، فضیلت ذکر و اقسام آن، کیفیت ذکر در فرقه نقشبندیه و دلیل بر بستن درها به هنگام ذکر را مورد بحث قرار داده است. ...[۵] او به سالک توصیه می‌کند که اگر ادبی از آداب شیخ را دید و مصدر آن را از سنت ندانست، زبان به اعتراض نگشاید؛ چراکه بالاتر از هر عالمی عالم دیگریست و اعتراض بر اهل الله شمشیری است که استفاده کننده از آن خودش کشته می‌شود. با این مقدمه به این مطلب اشاره می‌کند که سادات نقشبندیه اجماع دارند بر اینکه از جمله آداب بسیار مهم برای مریدین این است که اگر اجتماع بر ذکر و مراقبه کردند درها را ببندند و کسی غیر از خودشان با ایشان نباشد[۶]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.