معجم القراءات القرآنیة: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
{{کاربردهای دیگر|المعجم (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|المعجم (ابهام زدایی)}} | ||
'''معجم القراءات القرآنیة''' اثر [[عمر، احمد مختار|احمد مختار عمر]] و [[مکرم، عبدالعال سالم|عبدالعال سالم مکرم]]، فرهنگ قرائات قرآنی که به شکل واژه‌نامه از مشهورترین قاریان قرآن کریم نقل‌شده است. | '''معجم القراءات القرآنیة''' اثر [[عمر، احمد مختار|احمد مختار عمر]] و [[مکرم، عبدالعال سالم|عبدالعال سالم مکرم]]، فرهنگ قرائات قرآنی که به شکل واژه‌نامه از مشهورترین قاریان قرآن کریم نقل‌شده است. | ||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۰
| معجم القراءات القرآنیة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عمر، احمد مختار (نويسنده) مکرم، عبدالعال سالم (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | مع مقدمة فی القراءات و أشهر القراء |
| ناشر | سازمان اوقاف و امور خیریه، انتشارات اسوه |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1412ق - 1991م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | قاریان - سرگذشت نامه - قرآن - قرائت - قرآن - قرائت - فهرستها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 8 |
| کد کنگره | /ع8م6 76 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، المعجم (ابهام زدایی) را ببینید.
معجم القراءات القرآنیة اثر احمد مختار عمر و عبدالعال سالم مکرم، فرهنگ قرائات قرآنی که به شکل واژه‌نامه از مشهورترین قاریان قرآن کریم نقل‌شده است.
قرائات قرآنی، علاوه بر ارزش دینی و مذهبی، از ارزش زبانی و لغوی خاصی برخوردار هست، زیرا دارای ثروت زبانی عظیمی است که همواره برای محققین و دانش‌آموزان زبان عربی، ضروری است و بسیاری از ظواهر لغوی و لهجه‌ای را ثبت می‌کند که توسط لغت‌نامه‌ها و کتب نحوی و دستوری، نادیده گرفته‌شده‌اند و اثر حاضر، به دلیل پرداختن به این موضوع، دارای اهمیت و ارزش فراوانی است[۱].
ازجمله ویژگی‌های اثر حاضر، استفاده از منابع و مراجع فراوان در تدوین و نگارش آن هست. این منابع، به سه دسته زیر، تقسیم می‌شود:
- منابع مقدمه؛
- منابع اصلی؛ کتاب‌هایی که مطالب آن‌ها، به‌صورت کامل، مورداستفاده قرارگرفته است. در این منابع، دقت شده است تا موارد زیر، مورد رعایت قرار گیرد:
- اینکه مشتمل بر مصادر و منابع اصلی قرائات بوده و قرائت‌ها هفتگانه، ده‌گانه، چهارده‌گانه و نیز قرائات شاذ را در خود جای‌داده باشند.
- مشتمل بر مصادر اصلی در تفسیر و اعراب قرآن باشند.
- متضمن برخی از تألیفات شیعه در تفسیر باشند.
- دربردارنده تألیفاتی باشند که به جنبه‌های اداء کلمات و تلفظ صحیح آن‌ها، اهتمام ویژه دارند، مانند «غيث النفع في القراءات السبع» صفاقصی و «إتحاف فضلاء البشر في القراءات الأربعة عشر» دمیاطی[۲].
برخی دیگر ویژگی‌های کتاب، به شرح ذیل هست:
- قرائت حفص، قرائت اصلی قرار داده‌شده و سایر قرائات، برحسب ترتیب مصحف، مرتب گردیده است.
- برای هر یک از قرائات، شماره‌ای تخصیص داده‌شده و این شماره‌گذاری تا پایان معجم، ادامه یافته است.
- در مقابل هر قرائت، نام تلاوت کننده آن و منبعی که قرائت در آن ذکر گردیده، آورده شده است.
- در جمع‌آوری قرائات، به بیست منبع اصلی، استناد شده و فهرستی برای این منابع، تهیه گردیده و هر یک با یک نماد خاص، علامت‌گذاری شده است.
- هنگام ذکر نام قاریان، از نام قراء هفتگانه شروع گردیده و سپس، نام سایر قاریان، ذکرشده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.