الهی طباطبایی، سید محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
== آثار == | == آثار == | ||
#رساله‌ای در موضوع موسیقی (تأثیر صدا و کیفیت آهنگها و تأثیر آن در روح، تأثیر لالایی بر کودکان و اسرار علم موسیقی)و در نقد و بررسی سمفونی‌های بتهوون که آن را بعدا از بین بردند، از ترس این که به دست نامحرمان بیفتد. | |||
#رساله کوچکی در موضوع ادراکات انسانی | |||
#رساله‌ای در علم حروف که آن را از مقام ادریس نبی(ع) دریافت داشته‌اند.<ref>ر.ک: ملا جوادی، جلیل، ص163</ref> | |||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۵
| الهی طباطبایی، سید محمدحسن | |
|---|---|
| پرونده:NUR000010.jpg | |
| نام کامل | آیتالله سید محمدحسن الهی طباطبایی |
| نام پدر | میرزا محمد قاضی طباطبایی |
| ولادت | 1325ق برابر با 1286ش |
| محل تولد | تبریز |
| رحلت | 20 خرداد 1347ش |
| مدفن | مقبره ابوحسین در قم |
سید محمدحسن الهی طباطبایی (1285-1347ش)، عالم ربانی، عارف متشرع، برادر کوچکتر علامه طباطبایی، از شاگردان میرزا علی‌آقا قاضی، از شاگردان ایشان علامه حسن‌زاده آملی
ولادت
سید محمدحسن طباطبایى در سال 1325ق برابر با 1286ش در تبریز به دنیا آمد. پدرش میرزا محمد قاضی طباطبایی عالمی وارسته و از روحانیان شهر تبریز بود. 18 ماهه بود که مادرش و 4 ساله بود که پدرش را از دست داد و سرپرستی و نظارت بر اموال و زندگی او و برادرش به یکی از محترمین خانواده پدری سپرده شد.
تحصیلات
سید محمدحسن در سنین کودکى همزمان با آموزش در مکتب‌خانه و فراگیرى مقدمات ادبیات فارسى و عرب زیر نظر استاد معروف وقت، آقا میرزا على نقى خطاط با هنر خوشنویسى آشنایى یافت و در این اندیشه به مهارت رسید و پس از پایان درس‌هاى شیخ محمدعلى سرابى به مدرسه طالبیه تبریز آمد و سطوح عالى فقه، اصول، فلسفه و کلام را زیر نظر اساتید خبره و دانشوران زبده به کمال رسانید.[۱] سید محمدحسن به همراه برادر بزرگش -علامه طباطبایی- در سال 1304ش به منظور تکمیل تحصیلات علوم دینی عازم نجف اشرف گردید و مدت یازده سال از حوزه درسی عارف ربانی آیتالله حاج سید علی قاضی (1285-1365ق) و سید حسین بادکوبه‌ای (1293-1358ق) در عرفان، فلسفه و ریاضی و طب بهره‌مند شد و به‌طور همزمان فقه و اصول را از محضر آیتالله شیخ محمدحسین غروی کمپانی (1296-1361ق) و آیتالله شیخ محمدحسین نائینی (1276-1355ق) و آیتالله سید ابوالحسن اصفهانی (1284-1365ق) فرا می‌گیرد.[۲]
پس ده سال اقامت در نجف هر دو برادر در سال 1314ق به دلیل مشکلات مالی نجف را ترک کرده و به زادگاه خود یعنی تبریز مراجعت می‌کنند. دست تقدیر، برادر بزرگتر را به شهر قم فرامی‌خواند و برادرکوچکتر در شهر تبریز حوزه تدریس تشکیل می‌دهد. ایشان در حوزه علمیه شهر تبریز به تدریس دروس مختلف از جمله تفسیر قرآن بطور عمومی و اسفار صدرالدین شیرازی به‌نحو خصوصی می‌پردازد.[۳]
وفات
این عالم وارسته پس از عمری علم آموزی و معرفت اندوزی، در 20 خرداد 1347ش بر اثر سکته قلبی در تبریز به دیار حق شتافت و پیکرش طبق وصیت ایشان به قم انتقال داده شد و ضمن برپایی تشییع جنازه‌ای با شکوه در جوار بارگاه مطهر حضرت معصومه(س) در مقبره معروف به ابوحسین به خاک سپرده شد.[۴]
آثار
- رساله‌ای در موضوع موسیقی (تأثیر صدا و کیفیت آهنگها و تأثیر آن در روح، تأثیر لالایی بر کودکان و اسرار علم موسیقی)و در نقد و بررسی سمفونی‌های بتهوون که آن را بعدا از بین بردند، از ترس این که به دست نامحرمان بیفتد.
- رساله کوچکی در موضوع ادراکات انسانی
- رساله‌ای در علم حروف که آن را از مقام ادریس نبی(ع) دریافت داشته‌اند.[۵]
پانويس
- ↑ ر.ک: وبگاه دانشنامه اسلامی
- ↑ ر.ک: گلی زواره، غلامرضا، ص38
- ↑ ر.ک: ملا جوادی، جلیل، ص161
- ↑ ر.ک: پایگاه اطلاع رسانی حوزه
- ↑ ر.ک: ملا جوادی، جلیل، ص163
منابع مقاله
- گلی زواره، غلامرضا، نگهبان مرزهای فضیلت؛ سیری در زندگی، اندیشه، اخلاق و رفتار آیت الله سید محمد حسن الهی طباطبایی«قدس سره»(قسمت اول)، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله پاسدار اسلام دی 1375 - شماره 181 (6 صفحه - از 36 تا 41)
- ملا جوادی، جلیل، مهر پنهان (یادی از مرحوم الهی طباطبایی تبریزی)، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله اشراق بهار و تابستان 1384 - شماره 2 و 3 (5 صفحه - از 160 تا 164)
- وبگاه دانشنامه اسلامی
- پایگاه اطلاع رسانی حوزه