بادکوبه‌ای، سید حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|نسب = | |نسب = | ||
|تخلص = | |تخلص = | ||
|نام پدر = رضا | |نام پدر = سید رضا | ||
|ولادت = ۱۲۹۳ق (برابر با ۱۲۵۴ش و ۱۸۷۶م) | |ولادت = ۱۲۹۳ق (برابر با ۱۲۵۴ش و ۱۸۷۶م) | ||
|محل تولد = روستای «خوددلان» (روستایی نزدیک باکو) | |محل تولد = کردستان، روستای «خوددلان» (روستایی نزدیک باکو) | ||
|کشور تولد = | |کشور تولد = | ||
|محل زندگی = | |محل زندگی = | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|شهادت = | |شهادت = | ||
|مدفن = | |مدفن = | ||
|طول عمر = | |طول عمر = 65 سال | ||
|نام همسر = | |نام همسر = حلیمه عبدالخالق | ||
|فرزندان = | |فرزندان = سید محمد بادکوبه‌اى{{سخ}}سید حسن بادکوبه‌اى{{سخ}}سید احمد بادکوبه‌اى{{سخ}}سید محمدباقر بادکوبه‌اى{{سخ}}سیّده صدیقه | ||
|خویشاوند سرشناس = | |خویشاوند سرشناس = | ||
|دین = | |دین = | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
سید حسین بن رضا حسینی لاهیجی بادکوبی یا بادکوبه‌ای در سال ۱۲۹۳ق (برابر با ۱۲۵۴ش و ۱۸۷۶م) در روستای «خوددلان» (روستایی نزدیک باکو) به دنیا آمد. پدرش، سیدرضا، فرزند سید موسی حسینی لاهجی (لاهج از توابع نزدیک قفقاز است.) از شخصیت‌های مورد احترام بود. او در سلک روحانیت بوده و به مسائل شرعی مردم رسیدگی می‌کرد. | سید حسین بن رضا حسینی لاهیجی بادکوبی یا بادکوبه‌ای در سال ۱۲۹۳ق (برابر با ۱۲۵۴ش و ۱۸۷۶م) در روستای «خوددلان» (روستایی نزدیک باکو) به دنیا آمد. پدرش، سیدرضا، فرزند سید موسی حسینی لاهجی (لاهج از توابع نزدیک قفقاز است.) از شخصیت‌های مورد احترام بود. او در سلک روحانیت بوده و به مسائل شرعی مردم رسیدگی می‌کرد.<ref>[https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63249/%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86?CID=68 ر.ک: پایگاه اطلاع رسانی حوزه]</ref> | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
سید حسین بادکوبه‌ای از ابتدای نوجوانی به تحصیل دانش اسلامی روی آورد و مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، برای فراگیری علوم اسلامی موطن خود را ترک گفت و به تهران رفت و در مدرسه «صدر» ساکن شد. وی به مدت هفت سال در تهران اقامت گزید و از محضر علمایی چون [[سید ابوالحسن جلوه]] (۱۲۳۸-۱۳۱۴ق)، [[میرزا هاشم اشکوری]] (متوفای۱۳۳۲ق) و [[زنوزی، علی بن عبدالله|آقا علی زنوزی]] (۱۲۳۴-۱۳۰۷ق) بهره برد و در فقه، اصول و فلسفه تبحر یافت. | سید حسین بادکوبه‌ای از ابتدای نوجوانی به تحصیل دانش اسلامی روی آورد و مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، برای فراگیری علوم اسلامی موطن خود را ترک گفت و به تهران رفت و در مدرسه «صدر» ساکن شد. وی به مدت هفت سال در تهران اقامت گزید و از محضر علمایی چون [[سید ابوالحسن جلوه]] (۱۲۳۸-۱۳۱۴ق)، [[میرزا هاشم اشکوری]] (متوفای۱۳۳۲ق) و [[زنوزی، علی بن عبدالله|آقا علی زنوزی]] (۱۲۳۴-۱۳۰۷ق) بهره برد و در فقه، اصول و فلسفه تبحر یافت.<ref>[http://nbo.ir/%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%D9%87-%D8%A7%DB%8C__a-340.aspx ر.ک: الوانساز خویى، محمد، پایگاه تمدن شیعی]</ref> | ||
سید حسین در جوانی راهی عراق شده و در حوزه نجف اشرف مشغول فراگیری علوم اسلامی شد. وی در ابتدای ورود، در حوزه درسی [[ملا محمدکاظم خراسانی]] (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق.) حاضر شد و در همان زمان در درس فقیه شیخ [[محمدحسن مامقانی]] (۱۲۳۷-۱۳۲۳ق.) نیز حاضر می‌شد. | سید حسین در جوانی راهی عراق شده و در حوزه نجف اشرف مشغول فراگیری علوم اسلامی شد. وی در ابتدای ورود، در حوزه درسی [[ملا محمدکاظم خراسانی]] (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق.) حاضر شد و در همان زمان در درس فقیه شیخ [[محمدحسن مامقانی]] (۱۲۳۷-۱۳۲۳ق.) نیز حاضر می‌شد. | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
== وفات == | == وفات == | ||
بادکوبه‌ای در ۲۸ شوال ۱۳۵۸ق درگذشت. پیکر وی پس از تشییع و اقامه نماز، در جوار حرم امام علی(ع) به خاک سپرده شد. | بادکوبه‌ای در ۲۸ شوال ۱۳۵۸ق در 65 سالگی درگذشت. پیکر وی پس از تشییع و اقامه نماز، در جوار حرم امام علی(ع) به خاک سپرده شد.<ref>[https://wiki.ahlolbait.com/%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%D9%87_%D8%A7%DB%8C ر.ک: دانشنامه اسلامی]</ref> | ||
== آثار == | == آثار == | ||
از آثار آیت‌الله بادکوبه‌ای حاشیه بر کتاب الطهارة شیخ انصاری، و حاشیه بر اسفار و الشّوارِق را می‌توان نام برد. | از آثار آیت‌الله بادکوبه‌ای حاشیه بر کتاب الطهارة شیخ انصاری، و حاشیه بر اسفار و الشّوارِق را می‌توان نام برد.<ref>[https://rch.ac.ir/article/Details/5531?searchText=%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%DB%8C%D8%8C%20%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%20%D8%A8%D9%86%20%D8%B1%D8%B6%D8%A7&&pagename=%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%86-%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D9%84%D8%A7%D9%87%DB%8C%D8%AC%DB%8C ر.ک: شهیدی صالحی، عبدالحسین، ج1، دانشنامه جهان اسلام]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
#[http://nbo.ir/%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%D9%87-%D8%A7%DB%8C__a-340.aspx پایگاه تمدن شیعی] | |||
#[https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63249/%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86?CID=68 پایگاه اطلاع رسانی حوزه] | |||
#[https://rch.ac.ir/article/Details/5531?searchText=%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%DB%8C%D8%8C%20%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%20%D8%A8%D9%86%20%D8%B1%D8%B6%D8%A7&&pagename=%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DA%A9%D9%88%D8%A8%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D9%86-%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D9%84%D8%A7%D9%87%DB%8C%D8%AC%DB%8C%201378 شهیدی صالحی، عبدالحسین، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، ج1، تهران، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، چاپ دوم، 1378]. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۰۷
| سید حسین بادکوبه‌ای | |
|---|---|
| پرونده:NUR000000.jpg | |
| نام کامل | آیت‌الله سید حسین بادکوبه‌ای |
| نام پدر | سید رضا |
| ولادت | ۱۲۹۳ق (برابر با ۱۲۵۴ش و ۱۸۷۶م) |
| محل تولد | کردستان، روستای «خوددلان» (روستایی نزدیک باکو) |
| رحلت | ۲۸ شوال ۱۳۵۸ق |
| طول عمر | 65 سال |
| همسر | حلیمه عبدالخالق |
| فرزندان | سید محمد بادکوبه‌اى سید حسن بادکوبه‌اى سید احمد بادکوبه‌اى سید محمدباقر بادکوبه‌اى سیّده صدیقه |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | سید ابوالحسن جلوه آقا علی زنوزی میرزا هاشم اشکوری ملا محمدکاظم خراسانی محمدحسن مامقانی |
| شاگردان | سید ابوالقاسم خویی سید عبدالاعلی سبزواری سید محمدحسین طباطبائی |
سید حسین بادکوبه‌ای(۱۲۹۳- ۱۳۵۸ق)، از علمای شیعه در قرن چهاردهم قمری است و از مدرسان بزرگ کلام، فلسفه و عرفان در نجف بود. عالمانی مانند سید ابوالقاسم خویی، سید عبدالاعلی سبزواری، سید محمدحسین طباطبائی از معروف‌ترین شاگردان وی هستند.
ولادت
سید حسین بن رضا حسینی لاهیجی بادکوبی یا بادکوبه‌ای در سال ۱۲۹۳ق (برابر با ۱۲۵۴ش و ۱۸۷۶م) در روستای «خوددلان» (روستایی نزدیک باکو) به دنیا آمد. پدرش، سیدرضا، فرزند سید موسی حسینی لاهجی (لاهج از توابع نزدیک قفقاز است.) از شخصیت‌های مورد احترام بود. او در سلک روحانیت بوده و به مسائل شرعی مردم رسیدگی می‌کرد.[۱]
تحصیلات
سید حسین بادکوبه‌ای از ابتدای نوجوانی به تحصیل دانش اسلامی روی آورد و مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، برای فراگیری علوم اسلامی موطن خود را ترک گفت و به تهران رفت و در مدرسه «صدر» ساکن شد. وی به مدت هفت سال در تهران اقامت گزید و از محضر علمایی چون سید ابوالحسن جلوه (۱۲۳۸-۱۳۱۴ق)، میرزا هاشم اشکوری (متوفای۱۳۳۲ق) و آقا علی زنوزی (۱۲۳۴-۱۳۰۷ق) بهره برد و در فقه، اصول و فلسفه تبحر یافت.[۲]
سید حسین در جوانی راهی عراق شده و در حوزه نجف اشرف مشغول فراگیری علوم اسلامی شد. وی در ابتدای ورود، در حوزه درسی ملا محمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق.) حاضر شد و در همان زمان در درس فقیه شیخ محمدحسن مامقانی (۱۲۳۷-۱۳۲۳ق.) نیز حاضر می‌شد.
سید حسین بادکوبه‌ای، در حوزه علمیه نجف به تدریس علوم فقه، اصول، فلسفه، عرفان و کلام پرداخت. البته تدریس فلسفه‌اش شهرت زیادی یافت و از درس فقه و اصول او پیشی گرفت و در نجف از اساتید معروف علوم عقلی شناخته می‌شد.
وفات
بادکوبه‌ای در ۲۸ شوال ۱۳۵۸ق در 65 سالگی درگذشت. پیکر وی پس از تشییع و اقامه نماز، در جوار حرم امام علی(ع) به خاک سپرده شد.[۳]
آثار
از آثار آیت‌الله بادکوبه‌ای حاشیه بر کتاب الطهارة شیخ انصاری، و حاشیه بر اسفار و الشّوارِق را می‌توان نام برد.[۴]
پانويس
منابع مقاله
- پایگاه تمدن شیعی
- پایگاه اطلاع رسانی حوزه
- شهیدی صالحی، عبدالحسین، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، ج1، تهران، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، چاپ دوم، 1378.