معجم مصطلحات العروض و القافية: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''معجم مصطلحات العروض و | '''معجم مصطلحات العروض و القافية'''، نوشته محمد علی شوابکه (معاصر) و انور ابوسویلم (معاصر)، پیرامون اصطلاحات دانش عروض و قافیه است. | ||
مطالب این اثر بر اساس حروف هجا(الفبا) تنظیم شده <ref> مقدمه، | مطالب این اثر بر اساس حروف هجا (الفبا) تنظیم شده<ref>ر.ک: مقدمه، ص10</ref> و به شکلی مختصر عرضه گردیده است. نویسندگان تلاش کردهاند در ذکر اصطلاحات، از تفسیر نادرست، مبهم و ناقص پرهیز نمایند؛ بنابراین در ذکر و تبیین اصطلاحات به جهت ابهامزدایی، از مثالهای متعدد بهره گرفته و شواهدی به شکل مختصر ارائه کردهاند. بااینوجود، در برخی از موضوعات مانند بحور شعر، به جهت اهمیت آن، ناگزیر به بحث مفصل شدهاند<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>. | ||
در این معجم تلاش شده است تا برخی از مظاهر تطور | در این معجم تلاش شده است تا برخی از مظاهر تطور دانش مصطلح عروضی نشان داده شود و به مخالفت علمای عروض با پیشگامان این علم در مدلول اصطلاحی این علم اشاره گردد؛ ضمن اینکه تلاش شده است تا اصطلاحاتی که متأخران به علم عروض افزوده و یا اختراع نمودهاند و برای قدمای این علم ناشناخته بوده، مورد بررسی قرار گیرد. ازاینرو تکوین و تطور برخی از مصطلحات عروض و تغییر مدلول آنها به جهات مختلف مورد توجه قرار گرفته است<ref>رک: همان، ص8</ref>. آنها فنون شعر عامیانه را نیز به دلیل عدم امکان جداسازی آن از روند تطور شعر در دورههای مختلف، در این معجم مورد توجه قرار دادهاند<ref>رک: همان، ص9</ref>. | ||
نویسندگان این معجم خود را متعهد به ارائه تعریف علمی، دقیق و مختصر از مصطلحات عروض | نویسندگان این معجم خود را متعهد به ارائه تعریف علمی، دقیق و مختصر از مصطلحات عروض ندانستهاند، بلکه تلاش نمودهاند تا آراء مختلف را پیرامون این موضوع ذکر کرده و اصطلاحات و تعریفهای مختلف را به گویندگان آنها منتسب نمایند. در این راستا بدون هیچگونه جهتگیری و توجیهگری تنها به ذکر آراء مختلف و متناقض پرداخته و درصدد ترجیح آراء بر یکدیگر برنیامدهاند؛ مگر در جایی که یقین آنان به صحت رأیی و خطای رأی دیگر تعلق گرفته باشد<ref>رک: همان</ref>. | ||
==پانویس== | |||
==پانویس == | |||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه. | |||
| خط ۴۵: | خط ۴۴: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات شهریور 01 گرنه زاده]] | [[رده:مقالات شهریور 01 گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده مهر 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | ||
نسخهٔ ۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۳
| معجم مصطلحات العروض و القافية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شوابکه، محمد علی (نويسنده) ابوسویلم، انور (نويسنده) |
| ناشر | دار البشير |
| مکان نشر | اردن - عمان |
| سال نشر | 1991م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ش9م6 2194 PJA |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
معجم مصطلحات العروض و القافية، نوشته محمد علی شوابکه (معاصر) و انور ابوسویلم (معاصر)، پیرامون اصطلاحات دانش عروض و قافیه است. مطالب این اثر بر اساس حروف هجا (الفبا) تنظیم شده[۱] و به شکلی مختصر عرضه گردیده است. نویسندگان تلاش کردهاند در ذکر اصطلاحات، از تفسیر نادرست، مبهم و ناقص پرهیز نمایند؛ بنابراین در ذکر و تبیین اصطلاحات به جهت ابهامزدایی، از مثالهای متعدد بهره گرفته و شواهدی به شکل مختصر ارائه کردهاند. بااینوجود، در برخی از موضوعات مانند بحور شعر، به جهت اهمیت آن، ناگزیر به بحث مفصل شدهاند[۲].
در این معجم تلاش شده است تا برخی از مظاهر تطور دانش مصطلح عروضی نشان داده شود و به مخالفت علمای عروض با پیشگامان این علم در مدلول اصطلاحی این علم اشاره گردد؛ ضمن اینکه تلاش شده است تا اصطلاحاتی که متأخران به علم عروض افزوده و یا اختراع نمودهاند و برای قدمای این علم ناشناخته بوده، مورد بررسی قرار گیرد. ازاینرو تکوین و تطور برخی از مصطلحات عروض و تغییر مدلول آنها به جهات مختلف مورد توجه قرار گرفته است[۳]. آنها فنون شعر عامیانه را نیز به دلیل عدم امکان جداسازی آن از روند تطور شعر در دورههای مختلف، در این معجم مورد توجه قرار دادهاند[۴].
نویسندگان این معجم خود را متعهد به ارائه تعریف علمی، دقیق و مختصر از مصطلحات عروض ندانستهاند، بلکه تلاش نمودهاند تا آراء مختلف را پیرامون این موضوع ذکر کرده و اصطلاحات و تعریفهای مختلف را به گویندگان آنها منتسب نمایند. در این راستا بدون هیچگونه جهتگیری و توجیهگری تنها به ذکر آراء مختلف و متناقض پرداخته و درصدد ترجیح آراء بر یکدیگر برنیامدهاند؛ مگر در جایی که یقین آنان به صحت رأیی و خطای رأی دیگر تعلق گرفته باشد[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه.