۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
ايرانيان در ترجمه و نقل علوم در تمدن اسلامى نقشى بسزا دارند. در زمان منصور دوانيقى(136-158 هجرى)، ترجمه و نقل آثار علمى به زبان عربى آغاز شد و تا اواخر قرن چهارم و اوايل قرن پنجم ادامه يافت. منابع مهم مترجمان دورۀ اسلامى بيشتر آثار علمى به زبانهاى پهلوى، يونانى، هندى و قبطى بوده است. جورجيس پسر بختيشوع، ابن مقفع، نوبخت اهوازى و پسرش ابو سهل خرشاذماه، عمر بن فرّخان طبرى، ابراهيم فزارى و پسرش محمد از مترجمان بزرگ علوم به زبان عربىاند. | ايرانيان در ترجمه و نقل علوم در تمدن اسلامى نقشى بسزا دارند. در زمان منصور دوانيقى(136-158 هجرى)، ترجمه و نقل آثار علمى به زبان عربى آغاز شد و تا اواخر قرن چهارم و اوايل قرن پنجم ادامه يافت. منابع مهم مترجمان دورۀ اسلامى بيشتر آثار علمى به زبانهاى پهلوى، يونانى، هندى و قبطى بوده است. جورجيس پسر بختيشوع، ابن مقفع، نوبخت اهوازى و پسرش ابو سهل خرشاذماه، عمر بن فرّخان طبرى، ابراهيم فزارى و پسرش محمد از مترجمان بزرگ علوم به زبان عربىاند. | ||
پس از اين از پزشكان ايرانى و آثارشان در عهد اسلامى ياد مىكند و از داروشناسى و ديگر علوم طبيعى هم اندكى مىگويد. سپس به رياضىدانان ايرانى و آثار معرف آنها در عهد اسلامى مىپردازد و با پرداختن به فيلسوفان و حكيمان و آثار آنها سخن را پايان مىدهد<ref>رفیعی، بهروز، ص27-30. | پس از اين از پزشكان ايرانى و آثارشان در عهد اسلامى ياد مىكند و از داروشناسى و ديگر علوم طبيعى هم اندكى مىگويد. سپس به رياضىدانان ايرانى و آثار معرف آنها در عهد اسلامى مىپردازد و با پرداختن به فيلسوفان و حكيمان و آثار آنها سخن را پايان مىدهد<ref>رفیعی، بهروز، ص27-30</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||