مسائل و تأويلات صوفية: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
'''مسائل و | '''مسائل و تأويلات صوفية'''، نوشته [[سلمی، محمد بن حسین|ابوعبدالرحمن سلمی]] (325-412ق)، از علما و مشایخ صوفیه و صاحب اثر در تفسیر، تاریخ و تراجم صوفیه است<ref>ر.ک: خیرالدین، زرکلی، ج6، ص99</ref>. این کتاب در موضوع تصوف و عرفان به نگارش درآمده و توسط [[ارفه‌‌لی، بلال|ارفه لی]] و [[بوورینگ، گرهارد|گرهارد بوورینگ]] تحقیق شده است. | ||
این کتاب مشتمل بر دو بخش | این کتاب مشتمل بر دو بخش است؛ بخش اول آن شامل دو قسمت است: نخست هفت مسئله پیرامون صوفیه و دوم تأویلات صوفیه است که هر دو متعلق به [[سلمی، محمد بن حسین|سلمی]] است. بخش دوم این کتاب حاوی احادیثی است که توسط [[نیشابوری، اسماعیل بن نجید|اسماعیل بن نجید نیشابوری]] (م 366ق) استاد و نیای [[سلمی، محمد بن حسین|سلمی]] گرآوری شده است<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه ج</ref>. | ||
نویسنده در بخش اول این اثر از مسائلی پیرامون | نویسنده در بخش اول این اثر از مسائلی پیرامون تصوف، مانند قواعد تصوف و مبانی آن، ماهیت فقر و آداب آن، حیاء و حقیقت آن، ماهیت و کیفیت فراست و تفاوت آن با ظن و توهم، ذم تکبر علما و بیان سیره علماء در خشوع و خضوع، نصیحت امراء و وزراء و ذکر محنت‌های مشایخ صوفیه سخن به میان آورده است. او در ادامه برخی از تأویل‌های صوفیانه‌ای که درباره برخی از آیات قرآن کریم و برخی از احادیث مطرح شده را ذکر کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
نویسنده در سرتاسر اثر از سخنان بزرگان صوفیه مانند | نویسنده در سرتاسر اثر از سخنان بزرگان صوفیه مانند [[جنید بغدادی، جنید بن محمد|جنید]]، [[ابوبکر شبلی]]، [[تستری، سهل بن عبدالله|سهل بن عبدالله تستری]]، [[فضیل بن عیاض]]، [[یحیی بن معاذ]] و... در مطالب مطرح بهره گرفته است. او غالبا مباحث کتاب را به‌صورت مختصر مطرح نموده است؛ ازاین‌رو در ذکر اخبار و روایات به این شیوه پایبند بوده و از ذکر سند روایات پرهیز کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص25 و 37</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
#مقدمه و متن. | # مقدمه و متن. | ||
#زرکلی، | # زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، بیروت – لبنان، دارالعلم للملایین، 1989م، چاپ هشتم. | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:طرائق صوفیه]] | |||
[[رده:مقالات مرداد 01 گرنه زاده]] | [[رده:مقالات مرداد 01 گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده شهریور 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۹
| مسائل و تأويلات صوفية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلمی، محمد بن حسین (نویسنده)
نیشابوری، اسماعیل بن نجید (نویسنده) ارفه‌‌لی، بلال (محقق و مقدمه‌نیيس) بوورینگ، گرهارد (محقق و مقدمه‌نیيس) |
| ناشر | دار المشرق |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 2010م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 2-7214-8133-9 |
| زبان | عربی - انگلیسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | س?م? / 288 BP |
مسائل و تأويلات صوفية، نوشته ابوعبدالرحمن سلمی (325-412ق)، از علما و مشایخ صوفیه و صاحب اثر در تفسیر، تاریخ و تراجم صوفیه است[۱]. این کتاب در موضوع تصوف و عرفان به نگارش درآمده و توسط ارفه لی و گرهارد بوورینگ تحقیق شده است.
این کتاب مشتمل بر دو بخش است؛ بخش اول آن شامل دو قسمت است: نخست هفت مسئله پیرامون صوفیه و دوم تأویلات صوفیه است که هر دو متعلق به سلمی است. بخش دوم این کتاب حاوی احادیثی است که توسط اسماعیل بن نجید نیشابوری (م 366ق) استاد و نیای سلمی گرآوری شده است[۲].
نویسنده در بخش اول این اثر از مسائلی پیرامون تصوف، مانند قواعد تصوف و مبانی آن، ماهیت فقر و آداب آن، حیاء و حقیقت آن، ماهیت و کیفیت فراست و تفاوت آن با ظن و توهم، ذم تکبر علما و بیان سیره علماء در خشوع و خضوع، نصیحت امراء و وزراء و ذکر محنت‌های مشایخ صوفیه سخن به میان آورده است. او در ادامه برخی از تأویل‌های صوفیانه‌ای که درباره برخی از آیات قرآن کریم و برخی از احادیث مطرح شده را ذکر کرده است[۳].
نویسنده در سرتاسر اثر از سخنان بزرگان صوفیه مانند جنید، ابوبکر شبلی، سهل بن عبدالله تستری، فضیل بن عیاض، یحیی بن معاذ و... در مطالب مطرح بهره گرفته است. او غالبا مباحث کتاب را به‌صورت مختصر مطرح نموده است؛ ازاین‌رو در ذکر اخبار و روایات به این شیوه پایبند بوده و از ذکر سند روایات پرهیز کرده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن.
- زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، بیروت – لبنان، دارالعلم للملایین، 1989م، چاپ هشتم.