المسائل العسکريات في النحو العربي: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی' به 'رده:مقالات بارگذاری شده شهریور 01 قربانی') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''المسائل | '''المسائل العسكريات في النحو العربي'''، کتابی است 1 جلدی به زبان عربی با موضوع ادبیات عرب (نحو) از [[فارسی، حسن بن احمد|حسن بن احمد فارسی]]، معروف به ابوعلی نحوی که به تحقیق و تصحیح [[منصوری، علی جابر|علی جابر منصوری]] رسیده است. | ||
نام المسائل | نام المسائل العسکریات، از شهر عسکر مکرم گرفته شده که ابوعلی در آن زمان مدتی به آن شهر رفته و این کتاب در آنجا نوشته شده و ازاین‌رو نام آن را المسائل العسکریات نهاده<ref>ر.ک: مقدمه محقق بر کتاب، ص13</ref>. | ||
آثار [[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی نحوی]] به دو دسته آثار روشمند و آثار غیر روشمند تقسیم می‌شود و این دومی که العسکریات هم جزو آنهاست، به آن آثاری گفته می‌شود که دارای روش مترابطی نبوده و حول وحدت موضوعی معینی شکل نگرفته‌اند و شامل مسائل مختلفی می‌شوند<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>. | |||
به‌لحاظ موضوعی نیز این کتاب در جمله آثار لغوی و صرفی و نحوی [[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی]] جای می‌گیرد<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>. العسکریات به‌لحاظ حجم، کم‌حجم‌ترین کتاب در میان سایر مسائل [[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی]] است. از لحاظ ساختاری نیز العسکریات دارای ویژگیهای بسیاری از جمله طول مباحث و کش‌دار بودن مباحثات و معارضات و موازنات و استنتاجات و تعلیلات و تدلیلات و کثرت استشهادات است، که این موارد را در دیگر مسائل و کتابهای او مانند المنثوره نمی‌یابیم<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>. | |||
[[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی]] بیشتر مسائل این کتاب را از ابوزید و ابوعبیده و اصمعی و احول و دیگران گرفته است. او در مسائل این کتاب اولا بر | [[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی]] بیشتر مسائل این کتاب را از ابوزید و ابوعبیده و اصمعی و احول و دیگران گرفته است. او در مسائل این کتاب اولا بر قرآن و سپس بر شعر و اقوال تکیه کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
به لحاظ روشی، مشی [[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی]] در این کتاب در اغلب اوقات بر طرح | به لحاظ روشی، مشی [[فارسی، حسن بن احمد|ابوعلی]] در این کتاب در اغلب اوقات بر طرح سؤالات و پاسخ به آنها به طریقه خطاب و مناقشه و جدل و تأکید و استطراد و اجبار طرف مقابل بر موافقت است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[المسائل العسکريات في النحو العربي (چاپ یکم)]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | |||
[[رده:مقالات مرداد 01 یقموری]] | [[رده:مقالات مرداد 01 یقموری]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده شهریور 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده شهریور 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۷
| المسائل العسکريات في النحو العربي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فارسی، حسن بن احمد (نویسنده) منصوری، علی جابر (محقق و مصحح) |
| ناشر | الجمهورية العراقية. وزارة التعليم العالي و البحث العلمي. جامعة بغداد |
| مکان نشر | عراق - بغداد |
| سال نشر | 1982م. |
| چاپ | چاپ دوم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1982 /ن4م5 / 6151 PJ |
المسائل العسكريات في النحو العربي، کتابی است 1 جلدی به زبان عربی با موضوع ادبیات عرب (نحو) از حسن بن احمد فارسی، معروف به ابوعلی نحوی که به تحقیق و تصحیح علی جابر منصوری رسیده است.
نام المسائل العسکریات، از شهر عسکر مکرم گرفته شده که ابوعلی در آن زمان مدتی به آن شهر رفته و این کتاب در آنجا نوشته شده و ازاین‌رو نام آن را المسائل العسکریات نهاده[۱].
آثار ابوعلی نحوی به دو دسته آثار روشمند و آثار غیر روشمند تقسیم می‌شود و این دومی که العسکریات هم جزو آنهاست، به آن آثاری گفته می‌شود که دارای روش مترابطی نبوده و حول وحدت موضوعی معینی شکل نگرفته‌اند و شامل مسائل مختلفی می‌شوند[۲].
به‌لحاظ موضوعی نیز این کتاب در جمله آثار لغوی و صرفی و نحوی ابوعلی جای می‌گیرد[۳]. العسکریات به‌لحاظ حجم، کم‌حجم‌ترین کتاب در میان سایر مسائل ابوعلی است. از لحاظ ساختاری نیز العسکریات دارای ویژگیهای بسیاری از جمله طول مباحث و کش‌دار بودن مباحثات و معارضات و موازنات و استنتاجات و تعلیلات و تدلیلات و کثرت استشهادات است، که این موارد را در دیگر مسائل و کتابهای او مانند المنثوره نمی‌یابیم[۴].
ابوعلی بیشتر مسائل این کتاب را از ابوزید و ابوعبیده و اصمعی و احول و دیگران گرفته است. او در مسائل این کتاب اولا بر قرآن و سپس بر شعر و اقوال تکیه کرده است[۵].
به لحاظ روشی، مشی ابوعلی در این کتاب در اغلب اوقات بر طرح سؤالات و پاسخ به آنها به طریقه خطاب و مناقشه و جدل و تأکید و استطراد و اجبار طرف مقابل بر موافقت است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق بر کتاب.