۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR24814J1.jpg | عنوان =شرح کافية ابن الحاجب | عنوانهای...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''شرح کافیة ابن الحاجب ''' یا «المواهب الوافیة بمراد طالب الکافیة» نوشته حسن بن احمد جلال( م1084ق) فقیه، نحوی، متکلم و از بزرگان علمای زیدیه است. <ref> عبدالحميد، صائب، ج1، ص 234 </ref>این اثر در ادبیات(نحو) است و به تحقیق احمد عبد الله قاضی درآمده است. | '''شرح کافیة ابن الحاجب ''' یا «المواهب الوافیة بمراد طالب الکافیة» نوشته [[جلال یمنی، حسن بن احمد|حسن بن احمد جلال]]( م1084ق) فقیه، نحوی، متکلم و از بزرگان علمای زیدیه است. <ref>عبدالحميد، صائب، ج1، ص 234 </ref>این اثر در ادبیات(نحو) است و به تحقیق [[قاضی، احمد عبدالله|احمد عبد الله قاضی]] درآمده است. | ||
شارح براساس تقسیم بندی کافیه ابن حاجب(م 646ق) شرح خود را تنظیم کرده است. وی بعد از ذکر یک مقدمه در تعریف کلمه و آنچه به آن مرتبط است براساس اصل کتاب به شرح مطالب پرداخته و شرح خود را با ذکر نون تاکید و احکام آن پایان داده است. <ref> مقدمه محقق، ص 39 </ref> | شارح براساس تقسیم بندی [[شرح الرضي علی الكافية|کافیه]] [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]](م 646ق) شرح خود را تنظیم کرده است. وی بعد از ذکر یک مقدمه در تعریف کلمه و آنچه به آن مرتبط است براساس اصل کتاب به شرح مطالب پرداخته و شرح خود را با ذکر نون تاکید و احکام آن پایان داده است. <ref>مقدمه محقق، ص 39 </ref> | ||
شارح در مواری از شرح به موافقت رای خود با نویسند تصریح نموده و در برخی موارد نیز بر آن حاشیه زده و در مسائلی دیگر نیز با او به مخالفت برخاسته و آراء وی را به نقد کشیده تا جایی که نقد وی متوجه تمام نحویان شده است. <ref> رک: همان </ref>محقق اثر در مقدمه به ترجیحات نحوی ابن جلال در برخی از مسائل و قواعد نحوی پرداخته و به مهمترین آنها اشاره کرده است. <ref> رک: همان، ص 41-51</ref> | شارح در مواری از شرح به موافقت رای خود با نویسند تصریح نموده و در برخی موارد نیز بر آن حاشیه زده و در مسائلی دیگر نیز با او به مخالفت برخاسته و آراء وی را به نقد کشیده تا جایی که نقد وی متوجه تمام نحویان شده است. <ref>رک: همان </ref>محقق اثر در مقدمه به ترجیحات نحوی [[جلال یمنی، حسن بن احمد|ابن جلال]] در برخی از مسائل و قواعد نحوی پرداخته و به مهمترین آنها اشاره کرده است. <ref>رک: همان، ص 41-51</ref> | ||
شارح در تدوین این اثر بیشتر بر مصادری اصلی در نحو مانند مانند کتاب سیبویه و نوشتهای نحویانی مانند اخفش، فراء و ابن سراج و دیگر نوشتههای معروف در نحو تکیه کرده است. همچنن می توان مشاهده کرد که شارح به طور گسترده از نجم الدین استرآبادی شارح کافیه ابن حاجب بهره گرفته و عمده شواهدی که آورده از این کتاب است. <ref> رک: همان، ص 41 </ref> | شارح در تدوین این اثر بیشتر بر مصادری اصلی در نحو مانند مانند کتاب سیبویه و نوشتهای نحویانی مانند [[اخفش، سعید بن مسعده|اخفش]]، فراء و ابن سراج و دیگر نوشتههای معروف در نحو تکیه کرده است. همچنن می توان مشاهده کرد که شارح به طور گسترده از نجم الدین استرآبادی شارح کافیه ابن حاجب بهره گرفته و عمده شواهدی که آورده از این کتاب است. <ref>رک: همان، ص 41 </ref> | ||
شارح هدف خود از این شرح را ایجاد زمینه ارتقاء علمی افراد در علوم مختلف دانسته که مقدمه آن نحو است چراکه این علم به به مثابه کلیدی برای فهم و درک مطالب علوم به شمار میآید. <ref> رک: همان، ص 52 </ref> | شارح هدف خود از این شرح را ایجاد زمینه ارتقاء علمی افراد در علوم مختلف دانسته که مقدمه آن نحو است چراکه این علم به به مثابه کلیدی برای فهم و درک مطالب علوم به شمار میآید. <ref>رک: همان، ص 52 </ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== |
ویرایش