حیدره یمنی، علی بن سلیمان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> «' به '</div> «') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'نیفي' به 'ني في') |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR16385.jpg|بندانگشتی|حیدره یمنی، علی بن سلیمان]] | [[پرونده:NUR16385.jpg|بندانگشتی|حیدره یمنی، علی بن سلیمان]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |حیدره یمنی، علی بن سلیمان | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |سلیمان | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |یمن | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |599 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[ابوالسعود بن فتح]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[کشف المشکل في النحو]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE16385AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''على بن سليمان تميمى حيدره'''، اديب، شاعر، نحوى و فقيه يمنى در قرن ششم، | |||
== ولادت == | |||
كنيه‌اش ابوالحسن و لقبش حيدره بود. شايد وى به قبيله يمنى حيدره در حضرموت منتسب بوده كه چنين لقبى يافته است. وى را با القابى چون شيخ امام، عالم صدر و علامه ستوده‌اند. علاوه بر اين، به دليل محل زندگى‌اش، بكيل (سرزمين قبيله بزرگ بكيل در بخش ذمار يمن)، به بكيلى نيز مشهور شد. از سال ولادتش اطلاعى در دست نيست. | |||
== اساتید == | |||
در منابع از استادان او سخنى به ميان نيامده است. تنها خود وى از يكى از استادانش به نام [[ابوالسعود بن فتح]] نام برده و او را اديب الادباء ناميده است. حيدره شاگردان بسيارى داشته كه از ميان آنان فقط به ابوالحسن على بن يحيى فضيلى اشاره شده است. | |||
== وفات == | |||
حيدره در 599ق درگذشت. | |||
== آثار == | |||
او فقيه، نحوى، اديب و سرآمد بزرگان يمن بود. اشعار باقى‌مانده از او، به تبحر او در سرودن شعر دلالت دارد. | او فقيه، نحوى، اديب و سرآمد بزرگان يمن بود. اشعار باقى‌مانده از او، به تبحر او در سرودن شعر دلالت دارد. | ||
مهم‌ترين اثر ادبى حيدره كشف المشكل في النحو است. با مطالعه اين اثر مى‌توان دريافت كه اعطاى چنان القابى به او اغراق نبوده است. گروهى از ادبا و دوستداران ادبيات از وى درخواست كرده بودند كه كتاب مرجعى براى رفع مشكلات ادبى تأليف كند. اين كتاب توانايى‌هاى نحوى و لغوى حيدره را به‌خوبى آشكار مى‌سازد. حيدره حافظ قرآن بود و به همين دليل، در اين كتاب از آيات فراوانى بهره گرفته و حتى باب ويژه‌اى براى احكام قرائت قرار داده است. او به اشعار عرب نيز آگاهى بسيار داشته است. | مهم‌ترين اثر ادبى حيدره [[كشف المشكل في النحو]] است. با مطالعه اين اثر مى‌توان دريافت كه اعطاى چنان القابى به او اغراق نبوده است. گروهى از ادبا و دوستداران ادبيات از وى درخواست كرده بودند كه كتاب مرجعى براى رفع مشكلات ادبى تأليف كند. اين كتاب توانايى‌هاى نحوى و لغوى حيدره را به‌خوبى آشكار مى‌سازد. حيدره حافظ قرآن بود و به همين دليل، در اين كتاب از آيات فراوانى بهره گرفته و حتى باب ويژه‌اى براى احكام قرائت قرار داده است. او به اشعار عرب نيز آگاهى بسيار داشته است. | ||
علاوه بر اين كتاب، كتاب | علاوه بر اين كتاب، كتاب المبانیو المعاني في القرآن را در زمينه علم قرائت تأليف كرده كه نسخه خطى آن موجود است.<ref>[https://rch.ac.ir/article/Details/8244?%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%B1%D9%87-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D9%86-%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D9%85%DB%8C%D9%85%DB%8C محمد مالكى، ج14، ص515]</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references/> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
محمد مالكى، دانشنامه جهان اسلام، زير نظر غلامعلى حداد عادل، تهران، بنياد دايرةالمعارف اسلامى، 1375ش. | [https://rch.ac.ir/article/Details/8244?%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%B1%D9%87-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D9%86-%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D9%85%DB%8C%D9%85%DB%8C محمد مالكى، دانشنامه جهان اسلام، زير نظر غلامعلى حداد عادل، تهران، بنياد دايرةالمعارف اسلامى، 1375ش]. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[کشف المشکل في النحو]] | [[کشف المشکل في النحو]] | ||
| خط ۵۱: | خط ۶۳: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:ادیبان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۱
| نام | حیدره یمنی، علی بن سلیمان |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | سلیمان |
| متولد | |
| محل تولد | یمن |
| رحلت | 599 ق |
| اساتید | ابوالسعود بن فتح |
| برخی آثار | کشف المشکل في النحو |
| کد مؤلف | AUTHORCODE16385AUTHORCODE |
على بن سليمان تميمى حيدره، اديب، شاعر، نحوى و فقيه يمنى در قرن ششم،
ولادت
كنيه‌اش ابوالحسن و لقبش حيدره بود. شايد وى به قبيله يمنى حيدره در حضرموت منتسب بوده كه چنين لقبى يافته است. وى را با القابى چون شيخ امام، عالم صدر و علامه ستوده‌اند. علاوه بر اين، به دليل محل زندگى‌اش، بكيل (سرزمين قبيله بزرگ بكيل در بخش ذمار يمن)، به بكيلى نيز مشهور شد. از سال ولادتش اطلاعى در دست نيست.
اساتید
در منابع از استادان او سخنى به ميان نيامده است. تنها خود وى از يكى از استادانش به نام ابوالسعود بن فتح نام برده و او را اديب الادباء ناميده است. حيدره شاگردان بسيارى داشته كه از ميان آنان فقط به ابوالحسن على بن يحيى فضيلى اشاره شده است.
وفات
حيدره در 599ق درگذشت.
آثار
او فقيه، نحوى، اديب و سرآمد بزرگان يمن بود. اشعار باقى‌مانده از او، به تبحر او در سرودن شعر دلالت دارد.
مهم‌ترين اثر ادبى حيدره كشف المشكل في النحو است. با مطالعه اين اثر مى‌توان دريافت كه اعطاى چنان القابى به او اغراق نبوده است. گروهى از ادبا و دوستداران ادبيات از وى درخواست كرده بودند كه كتاب مرجعى براى رفع مشكلات ادبى تأليف كند. اين كتاب توانايى‌هاى نحوى و لغوى حيدره را به‌خوبى آشكار مى‌سازد. حيدره حافظ قرآن بود و به همين دليل، در اين كتاب از آيات فراوانى بهره گرفته و حتى باب ويژه‌اى براى احكام قرائت قرار داده است. او به اشعار عرب نيز آگاهى بسيار داشته است.
علاوه بر اين كتاب، كتاب المبانیو المعاني في القرآن را در زمينه علم قرائت تأليف كرده كه نسخه خطى آن موجود است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
محمد مالكى، دانشنامه جهان اسلام، زير نظر غلامعلى حداد عادل، تهران، بنياد دايرةالمعارف اسلامى، 1375ش.