شریف رازی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (←وابسته‌ها: + رده) |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مترجمان]] | [[رده:مترجمان]] | ||
[[رده:شاگردان امام خمینی]] | |||
[[رده:درگذشتگان 1379]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۰۳
| نام | شریف رازی، محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | رازی، محمد شریف
رازی ک‍اش‍ان‍ی، محمد شریف شریف، محمد |
| نام پدر | علی |
| متولد | ۱۳۴۰ق/۱۳۰۱ش |
| محل تولد | شهر ری |
| رحلت | 1379 ش یا 1421 ق یا 2000 م |
| اساتید | آيت‌الله مرعشى نجفى
امام خمينى(ره) |
| برخی آثار | اختران فروزان ری و طهران |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04076AUTHORCODE |
محمد شريف رازى (۱۳۰۱- ۱۳۷۹ش)، از علمای شیعه در قرن چهاردهم و پانزدهم قمری. او نزد امام خمینی، سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی وسید محمدرضا گلپایگانی شاگردی کرد. از وی آثاری نیز بر جا مانده است که گنجینه دانشمندان مشهورترین آنها است.
وی علاوه بر فعالیت‌های علمی، فعالیت‌های سیاسی نیز داشت و به دلیل فعالیت برای برپایی حکومت اسلامی، از سوی رژیم پهلوی زندانی و تبعید شد.
ولادت
در ماه رمضان سال 1340ق (1301ش) در شهر رى ديده به جهان گشود. تا سن سيزده سالگى در مهد تربيت پدرش ملاعليجان كه از ذاكرين اهل‌بيت(ع) بود پرورش يافت و علاوه بر آن تحصيلات جديد را تا حدود متوسطه ادامه داد. در سال 1353ق پدر خود را از دست داد و بر اثر فشار زندگى و محروميت‌هايى كه بواسطه فوت پدر براى وى و خانواده‌اش بوجود آمده بود، از همان زمان توأم با تحصيل به كار و فعاليت براى امرار معاش پرداخت.
تحصیلات
در سن 17 سالگى و در سال 1357ق با تشويق و ترغيب مرحوم آيت‌الله شيخ محمدتقى بافقى به قم مهاجرت نمود. در آن زمان با وجود استبداد و خفقان رضاخانى به تحصيل علوم دينى پرداخت و مقدمات و ادبيات را از اساتيد آن زمان حوزه همانند آيت‌الله اديب تهرانى و ديگران فراگرفت. همچنين سطوح عالى را نزد اساتيد بزرگى مانند آيت‌الله مرعشى نجفى، آيت‌الله گلپايگانى و امام خمينى(ره) آموخت. در سال 1362ق به نجف عزيمت كرد و از محضر درس مرحوم آيت‌الله اصفهانى و آيت‌الله شيخ غلامحسين اردبيلى و بعضى ديگر از اساتيد نجف اشرف در آن زمان كسب فيض نمود.
پس از مدتى بواسطه عدم رضايت مادرش از دورى فرزند و دستور آيت‌الله اصفهانى، به قم مراجعت نمود. وى از زمان ورود آيت‌الله بروجردى تا سال 1374ق در درس وى حاضر مى‌شد. در زمان نخست‌وزيرى دكتر مصدق به علت مبارزه با رژيم پهلوى و تلاش براى برقرارى حكومت اسلامى دستگير و زندانى گرديد و سپس به کرمان تبعيد شد. پس از آزادى در سال 1370ق مجدداً به قم مراجعت نمود و سپس به دستور آيت‌الله حجت، آيت‌الله صدر و آيت‌الله خوانسارى براى تشكيل حوزه علميه شهررى با آيت‌الله حاج شيخ على‌اكبر برهان همكارى نمود و مدرسه برهانيه را تأسيس كرد.
در سال 1383ق بنا به دعوت كتبى و شفاهى آيات عظام به قم مراجعت نمود و تا پايان عمر در همين شهر اقامت داشت. در خلال اين سالها به تأليف و تدريس مشغول بوده و همچنين سفرهاى متعددى به جهت تحقيق و تبليغ به نقاط مختلف ايران و نيز برخى كشورهاى ديگر داشته است. عمده فعالیت‌های وى، تأليف و ترجمه كتب بسيارى در موضوعات متنوع به‌خصوص تاريخ، تراجم و شرح حال بزرگان شيعه و بويژه معاصرين بوده است.
وفات
آيت‌الله حاج شيخ محمد شريف رازى در شب سوم شعبان سال 1416ق (1374ش) دچار عارضه سكته گرديد و سرانجام پس از عمرى تلاش و مجاهدت در راه معرفى دين اسلام و اشاعه معارف آن و ثبت تاريخ حوزه‌هاى علميه، در روز بيست‌وپنجم فروردين 1379ش مصادف با شب تاسوعاى 1421 در سن 79 سالگى دار فانى را وداع گفت و بسوى ديدار معبود شتافت.
آثار
- گنجينه دانشمندان؛
- ترجمه «الغدير»؛
- آثار الحجة؛
- اختران فروزان؛
- كرامات صالحين؛
- زندگانى حضرت عبدالعظيم الحسنى و امامزادگان مجاورش؛
- بستان الرازى؛
- چرا شيعه شدم؛
- تحفه قدسى.