انسان در عرف و عرفان: تفاوت میان نسخه‌ها

| ناشر = صدا و سیماي جمهوری اسلامی ایران. انتشارات سروش  

'''انسان در عرف عرفان''' اثر حسن حسن‌زاده آملی، رساله‌ای است پیرامون موضوع انسان در عرف عرفان از دیدگاه قرآن کریم و اخبار وسایط فیض الهی که در چهار فصل با عناوین در تعریف انسان، مراد از عرفان در موضوع رساله، تمثلات و القاءات سبوحی، اصول ایقانی تدوین شده است.

آنچه باعث اهمیت کتاب شده، آن است که نویسنده آن را مانند سایر آثار عالمانه خویش، ساده و در خور همگان به رشته تحریر درآورده است<ref>ر.ک: بی‌نام</ref>.

مراد از عرفان در موضوع رساله، عرفان به توحید صمدی است، عارف بالله است و همچنین عرفان اصیل انسان‌ساز، منطق وحی به نام قرآن کریم است و آنچه را که امامان معصوم(ع) در بیان این امر فرموده‌اند در واقع همه آنها تفسیر انفسی قرآن کریم‌اند. انسان را نیز در عرف منطق، حیوان ناطق تعریف کرده‌اند، اما انسان در عرف عرفان کسی است که لیاقت‌ها و قابلیت‌هایی دارد که چون به فضیلت برسند و او را متصف به صفات ربوبی و محاسن اخلاق و محامد آداب کنند، او دیگر همان حیوان ناطق نیست؛ بلکه انسان واقعی حقیقی است. نویسنده برخی رویدادهای سلوک عرفان عملی خود را نیز در نیمه کتاب شرح داده و سپس در نیمه دیگر، اصول مستنبط از آنها و متفرع بر آنها را بیان کرده است<ref>همان</ref>.

بی‌نام، «کتاب انسان در عرف عرفان»، برگرفته از سایت ایران کتاب، چهارشنبه 5 مرداد 1401، به آدرس:

[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]

  [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]