أسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبيسعيد (مقدمه بهمنیار): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:طبقات، تراجم، کتب مناقب]] | |||
[[رده:مقالات مرداد 01 حسینی هاشمی]] | [[رده:مقالات مرداد 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] |
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۱
أسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبي سعيد | |
---|---|
پدیدآوران | محمد بن منور (نویسنده) احرار، عبیدالله بن محمود (نویسنده) |
عنوانهای دیگر | اسرار التوحید رساله حورائیه |
ناشر | فردین |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1313ش. |
چاپ | چاپ یکم |
موضوع | ابو سعید ابو الخیر، 357 - 440ق.
تصوف نثر فارسی - قرن 6ق. |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /الف2م3 / 278/8 BP |
أسرار التوحيد في مقامات الشيخ أبيسعيد، نوشته محمد بن منور بن ابیسعید بن ابیطاهر بن ابیسعید ابیالخیر، با مقدمه احمد بهمنیار، پیرامون شخصیت و اندیشه ابوسعید و حاوی بسیاری از گفتهها و اشعار اوست.
رساله حورائیه، اثر عبیدالله بن محمود شاشی، معروف به خواجه احرار، نیز ضمیمه آن شده است.
پارهای از ویژگیهای اسرار التوحید: مقدمهاش نثر مصنوع و متنش نثر مُرسَل است؛ بنیاد آن، بر روایات شفاهى یا کتبى رایج در میان اهل خانقاه و ارباب تصوف است؛ یک سند برجسته تاریخ تصوف ایران و منبع درجه یک در باب زندگىنامه و اقوال بسیارى از مشایخ تصوف خراسان است؛ یکی از برجستهترین منابع تاریخ عرفان ایران و یکی از مهمترین اسناد تاریخ اجتماعی این سرزمین، در یکی از مهمترین ادوار تاریخ ایران نیز بشمار میرود[۱]؛ بهلحاظ ارزش هنری و مهارت نویسنده در شیوههای گوناگونِ بیان و شیوه داستانپردازی و انتخاب کلمات، در قلههای میراث ادبی زبان فارسی قرار دارد[۲].
رساله حورائیه
اثر عبیدالله بن محمود شاشی، معروف به خواجه احرار، شرح رباعیه حورائیه ابوسعید است:
«حورا به نظاره نگارم صف زد
رضوان به تعجب کف خود بر کف زد
یک خال سیه بر آن رخان مطرف زد
ابدال ز بیم، چنگ در مصحف زد».
نویسنده، حورا را جماعت حوریان و غیر آنها، نگار را روح انسانیای که محبوب خداوند است، رضوان را عقل، خال را خواری و انکسار یا فقر حقیقی، ابدال را قوای انسانی، مصحف را حقیقت انسانی و چنگ زدن را درآویختن انسان با علو رتبه روح تفسیر کرده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
- اسلامی، هما؛ توکلی کافیآباد، عزیزالله، «نقد صورتگرایانه شگردهای زبانی در اسرار التوحید و تأثیر آن در هنر و تمدن اسلامی قرون پنجم و ششم ایران»، مطالعات هنر اسلامی، زمستان 1400، شماره 43، به آدرس:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1857001
- طاهری، قدرت الله، «بازیهای طنزآمیز زبانی ابوسعید در اسرار التوحید»، نشریه پژوهشهای ادبی: ادبیات و زبانها، زمستان 1382، شماره 2، به آدرس:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/250204
- حاکمی، اسماعیل، «سیری در رسالههای حورائیه، شرح یک رباعی از ابوسعید ابوالخیر»، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، سال بیستوششم، پاییز 1367 شماره 1 و 2 و 3 و 4 (پیاپی 105 تا 108)، به آدرس:
http://ensani.ir/fa/article/313725