وحید دستگردی، حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
دروس مقدماتی را نزد ملا عبدالکریم سودائی دستگردی آموخت. او از همان نوجوانی طبع شعر داشت و به پیشنهاد مرحوم سودائی «لمعه» تخلّص نمود. در سن ۱۴ سالگی با تشویق استادش به اصفهان آمد و در مدرسه میرزا حسین بیدآباد ساکن شده و به تحصیل پرداخت. مقدّمات عربی و فنون ادب را نزد میرزا یحیی مدرّس اصفهانی، فقه را نزد آخوند ملّا عبدالکریم گزی، اصول را | دروس مقدماتی را نزد ملا عبدالکریم سودائی دستگردی آموخت. او از همان نوجوانی طبع شعر داشت و به پیشنهاد مرحوم سودائی «لمعه» تخلّص نمود. در سن ۱۴ سالگی با تشویق استادش به اصفهان آمد و در مدرسه میرزا حسین بیدآباد ساکن شده و به تحصیل پرداخت. مقدّمات عربی و فنون ادب را نزد میرزا یحیی مدرّس اصفهانی، فقه را نزد آخوند ملّا عبدالکریم گزی، اصول را نزد [[سیّد محمّدباقر درچه‌ای]] و حکمت را نزد [[قشقایی، جهانگیر|جهانگیرخان قشقائی]] و آخوند ملّا [[محمّد کاشانی]] فرا گرفت و به پیشنهاد استادش میرزا یحیی تخلّص خود را به «وحید» تغییر داد.<ref>ر.ک: مهدوی، مصلح‌الدین، ج2، ص531</ref> | ||
پس از وقوع انقلاب مشروطه و سپس جنگ جهانی اول در شمار مبارزان مشروطه‌خواه درآمد و با سرودن چکامه‌های وطنی تبحّر خود را در شعرسرائی نشان داد. جز آن او در انواع شعر دست داشت و به خصوص در شعر کهن فارسی صاحب سبک بود. وی پس از انقلاب مشروطه از کار در سیاست و اجتماع خود را برحذر می‌داشت. او علوم ادبی را به سبک قدیم و به خوبی فرا گرفته بود و در فن معانی بیان، عروض، نقد شعر و ادبیات عرب استادی برجسته شد. به طوری که در برخی شماره‌های مجله ارمغان آثاری از ادیبان و شاعران برجسته عرب را به شعر فارسی درآورد. فعالیت‌های مطبوعاتی وحید با نشریاتی که خود او مقارن با انقلاب مشروطه در اصفهان تأسیس کرده بود آغاز شد. این روزنامه‌ها به نام‌های پروانه، زاینده رود، درفش کاویان و چند نام دیگر هر یک مدتی کوتاه منتشر شدند و وحید آثار خود را در آن‌ها به چاپ می‌رساند.<ref>ر.ک: دانشنامه ایران زمین</ref>،<ref>ر.ک: ماخالسکی؛، ص110-113</ref> | پس از وقوع انقلاب مشروطه و سپس جنگ جهانی اول در شمار مبارزان مشروطه‌خواه درآمد و با سرودن چکامه‌های وطنی تبحّر خود را در شعرسرائی نشان داد. جز آن او در انواع شعر دست داشت و به خصوص در شعر کهن فارسی صاحب سبک بود. وی پس از انقلاب مشروطه از کار در سیاست و اجتماع خود را برحذر می‌داشت. او علوم ادبی را به سبک قدیم و به خوبی فرا گرفته بود و در فن معانی بیان، عروض، نقد شعر و ادبیات عرب استادی برجسته شد. به طوری که در برخی شماره‌های مجله ارمغان آثاری از ادیبان و شاعران برجسته عرب را به شعر فارسی درآورد. فعالیت‌های مطبوعاتی وحید با نشریاتی که خود او مقارن با انقلاب مشروطه در اصفهان تأسیس کرده بود آغاز شد. این روزنامه‌ها به نام‌های پروانه، زاینده رود، درفش کاویان و چند نام دیگر هر یک مدتی کوتاه منتشر شدند و وحید آثار خود را در آن‌ها به چاپ می‌رساند.<ref>ر.ک: دانشنامه ایران زمین</ref>،<ref>ر.ک: ماخالسکی؛، ص110-113</ref> | ||
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۳۷
| وحید دستگردی، حسن | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | حسن وحید دستگردی |
| تخلص | وحید |
| نام پدر | ابوالقاسم |
| ولادت | 8 ذیحجه سال 1298ق برابر با 1258ش |
| محل تولد | دستگرد اصفهان |
| محل زندگی |  ایران |
| رحلت | سه‌شنبه ۲۰ ذیحجه ۱۳۶۱ق مطابق با ۸ دی‌ماه ۱۳۲۱ش |
| مدفن | امامزاده عبداللَّه |
حسن وحید دستگردی (۱۲۵۸–۱۳۲۱ش)، نویسنده، سخنور، ادیب، شاعر، متخلص به وحید، روزنامه‌نگار معاصر
ولادت
حسن وحید دستگردی فرزند ابوالقاسم در 8 ذیحجه سال 1298ق برابر با 1258ش در روستای دستگرد اصفهان به دنیا آمد.[۱]
تحصیلات
دروس مقدماتی را نزد ملا عبدالکریم سودائی دستگردی آموخت. او از همان نوجوانی طبع شعر داشت و به پیشنهاد مرحوم سودائی «لمعه» تخلّص نمود. در سن ۱۴ سالگی با تشویق استادش به اصفهان آمد و در مدرسه میرزا حسین بیدآباد ساکن شده و به تحصیل پرداخت. مقدّمات عربی و فنون ادب را نزد میرزا یحیی مدرّس اصفهانی، فقه را نزد آخوند ملّا عبدالکریم گزی، اصول را نزد سیّد محمّدباقر درچه‌ای و حکمت را نزد جهانگیرخان قشقائی و آخوند ملّا محمّد کاشانی فرا گرفت و به پیشنهاد استادش میرزا یحیی تخلّص خود را به «وحید» تغییر داد.[۲]
پس از وقوع انقلاب مشروطه و سپس جنگ جهانی اول در شمار مبارزان مشروطه‌خواه درآمد و با سرودن چکامه‌های وطنی تبحّر خود را در شعرسرائی نشان داد. جز آن او در انواع شعر دست داشت و به خصوص در شعر کهن فارسی صاحب سبک بود. وی پس از انقلاب مشروطه از کار در سیاست و اجتماع خود را برحذر می‌داشت. او علوم ادبی را به سبک قدیم و به خوبی فرا گرفته بود و در فن معانی بیان، عروض، نقد شعر و ادبیات عرب استادی برجسته شد. به طوری که در برخی شماره‌های مجله ارمغان آثاری از ادیبان و شاعران برجسته عرب را به شعر فارسی درآورد. فعالیت‌های مطبوعاتی وحید با نشریاتی که خود او مقارن با انقلاب مشروطه در اصفهان تأسیس کرده بود آغاز شد. این روزنامه‌ها به نام‌های پروانه، زاینده رود، درفش کاویان و چند نام دیگر هر یک مدتی کوتاه منتشر شدند و وحید آثار خود را در آن‌ها به چاپ می‌رساند.[۳]،[۴]
وفات
وحید دستگردی در اواخر عمر به تنگی نفس دچار شده و به ضعف بینائی شدید گرفتار شد و هنگامی که آماده رفتن به اطاق عمل جهت معالجه چشم خود می‌شد در اثر بیماری ذات الجنب در سه‌شنبه ۲۰ ذیحجه ۱۳۶۱ق مطابق با ۸ دی‌ماه ۱۳۲۱ش در تهران وفات یافته و در امامزاده عبداللَّه مدفون شد.[۵]
آثار
- دیوان قصاید و غزلیات
- ره‌آورد وحید
- انقلاب ادبی
- سفینه بهترین اشعار
- صد اندرز وحید
- مثنوی سرگذشت اردشیر
- هزار اندرز نظامی [۶]
پانویس
منابع مقاله
- دستگردی، وحید، وحید دستگردی، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله یغما خرداد 1346 - شماره 227 (3 صفحه - از 148 تا 150)
- ماخالسکی؛ وحید دستگردی و ارمغان او، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله وحید نیمه دوم اسفند 1357 و نیمه اول فروردین 1358 - شماره 252 و 253 (5 صفحه - از 110 تا 113، از 128 تا 128)
- مهدوی، مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج2، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، مرکز اصفهان شناسی و خانه ملل، چاپ نخست، 1386
- دانشنامه ایران زمین
وابسته‌ها
شطری از اوایل امور عامه شرح منظومه حکمت سبزواری
[[کلیات حکیم نظامی گنجوی: شامل: مخزن الاسرار، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، هفت پیکر، شرفنامه و اقبالنامه از روی نسخه تصحیح شده استاد وحید دستگردی]]
دیوان کامل استاد جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی
خمسه نظامی گنجه‌ای بر اساس نسخه وحید دستگردی
گنجینه گنجه‌ای حکیم نظامی گنجه‌ای: شرح حال نظامی و فرهنگ لغات و دیوان قصیده و غزل و رباعیات
خسرو و شیرین: حکیم نظامی گنجه‌ای
تحفه سامی: مشتمل بر اسامي و آثار قريب هفتصد شاعر از شعراي نامدار و گمنام