۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR62539J1.jpg | عنوان =رساله در رد صوفیه | عنوانهای دیگ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''رساله در رد صوفیه'''، نوشته محمد علمالهدی(1039ق- 1115ق) فرزند فیض کاشانی و از علمای زبده دوره صفویه است. این رساله -که متأثر از رسالۀ عبرتنگار وی میباشد- به سال 1107 نوشته شده است. این کتاب -که با تصحیح رسول جعفریان چاپ شده است- در یک مقدمه، شش گفتار به همراه فصلهایش و یک انجام-که به گونۀ منطقی تنظیم شدهاند- برای نقد و بررسی باورها و رفتار صوفیان ترتیب یافته است. مصنف این متن را برای بهرهمندی پارسیزبانان به فارسی نوشته است.<ref>ر.ک: جعفریان، ص 9</ref> | '''رساله در رد صوفیه'''، نوشته [[علمالهدی، محمد بن محسن|محمد علمالهدی]](1039ق- 1115ق) فرزند [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|فیض کاشانی]] و از علمای زبده دوره صفویه است. این رساله -که متأثر از رسالۀ عبرتنگار وی میباشد- به سال 1107 نوشته شده است. این کتاب -که با تصحیح [[جعفریان، رسول|رسول جعفریان]] چاپ شده است- در یک مقدمه، شش گفتار به همراه فصلهایش و یک انجام-که به گونۀ منطقی تنظیم شدهاند- برای نقد و بررسی باورها و رفتار صوفیان ترتیب یافته است. مصنف این متن را برای بهرهمندی پارسیزبانان به فارسی نوشته است.<ref>ر.ک: جعفریان، ص 9</ref> | ||
در نخستین گفتار، مصنف با آوردن روایاتی دین درست را در وجوب پایبندی و اعتصام به ریسمان اطاعت امامان(ع) میداند چراکه، ایشان همه راههای هدایت را بیان کردهاند. بنابراین، روشهای اختراعی -مانند صوفیه- در برابر آنان نادرست میباشد.<ref>ر.ک: علمالهدی، ص 53</ref> | در نخستین گفتار، مصنف با آوردن روایاتی دین درست را در وجوب پایبندی و اعتصام به ریسمان اطاعت امامان(ع) میداند چراکه، ایشان همه راههای هدایت را بیان کردهاند. بنابراین، روشهای اختراعی -مانند صوفیه- در برابر آنان نادرست میباشد.<ref>ر.ک: علمالهدی، ص 53</ref> | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
گفتار پنجم شرح تفصیلی از انواع حکم شرعی و بیان تفاوت آنها است. مصنف با این مقدمه به مرکز دایره بحثی که علیه صوفیان آغاز شده، نزدیک میشود به اینکه آنان در انجام اذکار از حد شرعی بیرون میروند و کارشان به بیحیایی میانجامد.<ref>ر.ک: همان، ص 113</ref> | گفتار پنجم شرح تفصیلی از انواع حکم شرعی و بیان تفاوت آنها است. مصنف با این مقدمه به مرکز دایره بحثی که علیه صوفیان آغاز شده، نزدیک میشود به اینکه آنان در انجام اذکار از حد شرعی بیرون میروند و کارشان به بیحیایی میانجامد.<ref>ر.ک: همان، ص 113</ref> | ||
گفتار ششم، در نکوهش این است که صوفیان امثال حسن بصری و سفیان ثوری را بر امامان ترجیح میدهند. مصنف آداب چلهنشینی ایشان را نیز نامشروع و نامأنوس مینامد. امتیاز جدی این رساله در بررسی نگاه صوفیه به توکّل است که علمالهدی آن را سبب رواج نوعی اخلاق بطالتگرایانه در جامعه برمیشمرد. همچنین، به ادعاهای شگفت صوفیان برای انجام کارهای خارقالعاده میپردازد و نیز توضیح میدهد که آنان تعصب در مذهب را نه در اصول و نه در فروع نمیپذیرند و اظهار شهادتین را کافی دانسته و ابایی از اینکه مالکی یا حنبلی و... باشند، ندارند.<ref>ر.ک: همان، ص 133</ref> | گفتار ششم، در نکوهش این است که صوفیان امثال [[بصری، حسن|حسن بصری]] و سفیان ثوری را بر امامان ترجیح میدهند. مصنف آداب چلهنشینی ایشان را نیز نامشروع و نامأنوس مینامد. امتیاز جدی این رساله در بررسی نگاه صوفیه به توکّل است که علمالهدی آن را سبب رواج نوعی اخلاق بطالتگرایانه در جامعه برمیشمرد. همچنین، به ادعاهای شگفت صوفیان برای انجام کارهای خارقالعاده میپردازد و نیز توضیح میدهد که آنان تعصب در مذهب را نه در اصول و نه در فروع نمیپذیرند و اظهار شهادتین را کافی دانسته و ابایی از اینکه مالکی یا حنبلی و... باشند، ندارند.<ref>ر.ک: همان، ص 133</ref> | ||
در پایان کتاب، مصنف راه میانهای را باز میکند تا زاهدانی مانند فیض کاشانی -پدرش- را که دل به دنیا نبسته اند، از جریان صوفیه جدا کند.<ref>ر.ک: همان، ص 179</ref> | در پایان کتاب، مصنف راه میانهای را باز میکند تا زاهدانی مانند [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|فیض کاشانی]] -پدرش- را که دل به دنیا نبسته اند، از جریان صوفیه جدا کند.<ref>ر.ک: همان، ص 179</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||