النطق و الصمت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''النطق و الصمت''' به گردآوری قاسم محمد عباس(معاصر) است. این اثر مجموعه‌ای از متون صوفیانه متعلق به محمد بن عبد الجبار بن حسن بصری نفری( م 354ق) ازعالمان و بزرگان متصوفه متاثر از حلاج و منسوب بن نفر میان بصره و کوفه است. <ref>زرکلی، خیر الدین، ج6، 184؛ سزگین، فؤاد ج1، ص158</ref> اثر یاد شده در موضوع تصوف و عرفان است و توسط قاسم محمد عباس تحقیق شده است. | '''النطق و الصمت''' به گردآوری [[عباس، قاسم محمد|قاسم محمد عباس]](معاصر) است. این اثر مجموعه‌ای از متون صوفیانه متعلق به [[نفری، محمد بن عبدالجبار|محمد بن عبد الجبار بن حسن بصری نفری]](م 354ق) ازعالمان و بزرگان متصوفه متاثر از [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]] و منسوب بن نفر میان بصره و کوفه است. <ref>زرکلی، خیر الدین، ج6، 184؛ سزگین، فؤاد ج1، ص158</ref> اثر یاد شده در موضوع تصوف و عرفان است و توسط [[عباس، قاسم محمد|قاسم محمد عباس]] تحقیق شده است. | ||
این کتاب درچهار بخش تنظیم شده است. | این کتاب درچهار بخش تنظیم شده است. مقاله‌ای در محبت، شذرات یا متن‌های کوتاه، مناجیات و در آخر دیوان اشعار است که از نوشته¬های [[نفری، محمد بن عبدالجبار|نفری]] استخراج و جمع‌آوری شده است. <ref>مقدمه، ص 19 </ref> | ||
این اثر متضمن اندیشه نفری پیرامون معرفت و تفاوت میان آن با علم و فهم از رهگذر نطق و صمت پرداخته است. نویسنده در بخشی از شذرات از تعالیم صوفیه سخن به میان آورده است. وی بدون جهت گیری تنها دیدگاه خود را که مستند به تجربه خویش است به نگارش درآورده و می‌توان آن را نمونه تصوف اسلامی در قرن چهارم هجری و به مثابه باور صوفیه پیش از ابن عربی دانست.<ref> رک: همان، ص 12</ref> | این اثر متضمن اندیشه [[نفری، محمد بن عبدالجبار|نفری]] پیرامون معرفت و تفاوت میان آن با علم و فهم از رهگذر نطق و صمت پرداخته است. نویسنده در بخشی از شذرات از تعالیم صوفیه سخن به میان آورده است. وی بدون جهت گیری تنها دیدگاه خود را که مستند به تجربه خویش است به نگارش درآورده و می‌توان آن را نمونه تصوف اسلامی در قرن چهارم هجری و به مثابه باور صوفیه پیش از [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]] دانست.<ref>رک: همان، ص 12</ref> | ||
علاوه بر دیوان که بر نفری به عنوان یک شاعر از طبقه صوفیه پرتو افکنی می نماید باید گفت سه بخش یاد شده کتاب یعنی شذرات و مناجیات و دیوان اشعار تصویری کامل از نفری صوفی را به ما ارائه می‌نماید و او را در هیئت یکی از عالمان بزرگی که ادبیات صوفیانه را به ثمر رساندند به تصویر می کشد<ref> رک: همان، ص 13-14</ref> | علاوه بر دیوان که بر [[نفری، محمد بن عبدالجبار|نفری]] به عنوان یک شاعر از طبقه صوفیه پرتو افکنی می نماید باید گفت سه بخش یاد شده کتاب یعنی شذرات و مناجیات و دیوان اشعار تصویری کامل از [[نفری، محمد بن عبدالجبار|نفری]] صوفی را به ما ارائه می‌نماید و او را در هیئت یکی از عالمان بزرگی که ادبیات صوفیانه را به ثمر رساندند به تصویر می کشد<ref>رک: همان، ص 13-14</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۱۸ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۴
| النطق و الصمت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نفری، محمد بن عبدالجبار (نویسنده) عباس، قاسم محمد (محقق و مقدمه‌نویس) |
| ناشر | أزمنة للنشر |
| مکان نشر | اردن - عمان |
| سال نشر | 2001م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 9957-09-062-3 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
النطق و الصمت به گردآوری قاسم محمد عباس(معاصر) است. این اثر مجموعه‌ای از متون صوفیانه متعلق به محمد بن عبد الجبار بن حسن بصری نفری(م 354ق) ازعالمان و بزرگان متصوفه متاثر از حلاج و منسوب بن نفر میان بصره و کوفه است. [۱] اثر یاد شده در موضوع تصوف و عرفان است و توسط قاسم محمد عباس تحقیق شده است.
این کتاب درچهار بخش تنظیم شده است. مقاله‌ای در محبت، شذرات یا متن‌های کوتاه، مناجیات و در آخر دیوان اشعار است که از نوشته¬های نفری استخراج و جمع‌آوری شده است. [۲]
این اثر متضمن اندیشه نفری پیرامون معرفت و تفاوت میان آن با علم و فهم از رهگذر نطق و صمت پرداخته است. نویسنده در بخشی از شذرات از تعالیم صوفیه سخن به میان آورده است. وی بدون جهت گیری تنها دیدگاه خود را که مستند به تجربه خویش است به نگارش درآورده و می‌توان آن را نمونه تصوف اسلامی در قرن چهارم هجری و به مثابه باور صوفیه پیش از ابن عربی دانست.[۳]
علاوه بر دیوان که بر نفری به عنوان یک شاعر از طبقه صوفیه پرتو افکنی می نماید باید گفت سه بخش یاد شده کتاب یعنی شذرات و مناجیات و دیوان اشعار تصویری کامل از نفری صوفی را به ما ارائه می‌نماید و او را در هیئت یکی از عالمان بزرگی که ادبیات صوفیانه را به ثمر رساندند به تصویر می کشد[۴]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن.
- سزگين، فؤاد. تاريخ التراث العربي. ترجمه: حجازى، محمود فهمى و جازى، عبدالله بن عبدالله. قم. كتابخانه حضرت آيت الله العظمي مرعشي نجفي( ره). 1412ق. چاپ دوم
- زرکلی، خیر الدین. الاعلم. بیروت. دارالملایین.1989م. چاپ هشتم.