۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|نسب = | |نسب = | ||
|تخلص = | |تخلص = | ||
|نام پدر = | |نام پدر = محمدرفیع | ||
|ولادت = | |ولادت = | ||
|محل تولد = | |محل تولد = | ||
|کشور تولد = | |کشور تولد = | ||
|محل زندگی = {{پرچم ایران}} ایران | |محل زندگی = {{پرچم ایران}} ایران | ||
|رحلت = | |رحلت = 1198ق | ||
|شهادت = | |شهادت = | ||
|مدفن = | |مدفن = تخت فولاد | ||
|طول عمر = | |طول عمر = | ||
|نام همسر = | |نام همسر = | ||
|فرزندان = | |فرزندان = | ||
|خویشاوند سرشناس = | |خویشاوند سرشناس = محمدرفیع گیلانی | ||
|دین = | |دین = | ||
|مذهب = | |مذهب = | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|پس از = | |پس از = | ||
|پیش از = | |پیش از = | ||
|اساتید = | |اساتید = [[میرزا محمدتقی الماسی]]{{سخ}}[[خواجویی، اسماعیل]]{{سخ}}[[ملا عبدالله حکیم]] | ||
|مشایخ = | |مشایخ = | ||
|معاصرین = | |معاصرین = | ||
|شاگردان = | |شاگردان = [[ملا علی نوری]]{{سخ}}[[ملا محراب گیلانی]] | ||
|اجازه اجتهاد از = | |اجازه اجتهاد از = | ||
|آثار = | |آثار = [[حسن دل]] | ||
|سبک نوشتاری = | |سبک نوشتاری = | ||
|وبگاه رسمی = | |وبگاه رسمی = | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
'''بیدآبادی، محمد بن محمدرفیع''' (متوفای 1198ق)، حکیم، عارف قرن دوازدهم | |||
== ولادت == | |||
پدرش مولی محمدرفیع از زاهدان و مجتهدان گیلان و مازندران بود که به اصفهان رفت و در محله بیدآباد این شهر ساکن شد. آقا محمد در آنجا به دنیا آمد و شهرتش به سبب اقامت طولانی او در بیدآباد است.<ref>سید عرب، حسن، ص127</ref> | |||
دوران زندگی بیدآبادی در بحرانی‌ترین لحظات تاریخی ایران سپری شده، اوائل عمر وی مقارن با سقوط صفوی(1135ق) و روی کار آمدن افاغنه بوده است.<ref>بیدآبادی، محمد، ص16</ref> | |||
== تحصیلات == | |||
استادان وی در معقول و منقول، [[ملا عبدالله حکیم]] (متوفای 1162) و [[میرزا محمدتقی الماسی]] (متوفای 1159) بودند. | |||
اساساً اهمیت ویژه بیدآبادی در انتقال میراث فلسفی ملاصدرا به نسل پس از خود است، بنابراین، بیدآبادی را می‌توان احیاکننده و مروج فلسفه ملاصدرا دانست، هر چند بیش‌تر در عرفان بروز و ظهور کرده است. | |||
بیدآبادی در عرفان، مرید سید قطب‌الدین نیریزی (۱۱۰۰ـ ۱۱۷۳)، از ارکان سلسله ذهبیه، بود و پس از مرگ او قطب این سلسله شد. | |||
گفته‌اند سلسله عرفانی برخی عارفان متشرع ساکن نجف و کربلا، مانند سید احمد کربلایی، سیّد مرتضی کشمیری، ملا فتحعلی سلطان‌آبادی، ملا حسینقلی همدانی و سیّد مهدی بحرالعلوم به بیدآبادی متصل است. | |||
تبحُرّ وی در علم کیمیا نیز ادعا شده است. | |||
بیدآبادی در فقه قائل به وجوب نماز جمعه در عصر غیبت امام زمان علیه‌السلام بود، و چون در اصفهان نماز جمعه برگزار می‌شد، برای رعایت فاصله لازم بین دو نماز جمعه، به روستای رِنان در بلوک ماربین می‌رفت و در آنجا اقامه نماز جمعه می‌کرد. | |||
همچنین، خوانساری به نقل از منیة المرتاد میرزا محمد اخباری، بیدآبادی را در زمره مخالفان نظریه اجتهاد و مدافعان نظریه اخباری نام برده است. | |||
بیدآبادی به توجهی که حکومت وقت به وی می‌کرد بی‌اعتنا بود، و اموالی را که به رسم هدیه برای او می‌فرستادند، نمی‌پذیرفت. | |||
وی به زهد و قناعت در معاش می‌کوشید، و برای امرار معاش، به زراعت و شعربافی می‌پرداخت. | |||
در قحطی اصفهان، برای همدردی با قحطی‌زدگان، شش ماه به خوردن زردک خام اکتفا کرد. | |||
شاگردان مهم بیدآبادی عبارت‌اند از: | |||
[[ملا علی نوری]]، [[ملا محراب گیلانی]]، حاج محمد ابراهیم کرباسی، میرزا ابوالقاسم خاتون‌آبادی، ملا عبدالکریم اشراقی قاینی، سیّد حسین قزوینی، میرزا ابوالقاسم قمی، ملا نظرعلی گیلانی، صدرالدین محمد دزفولی، اسماعیل جزایری و میرزا هدایت‌الله مشهدی. | |||
مولی مهدی نراقی و میرزا محمدعلی میرزامظفر، مدرس آثار شیخ اشراق، را نیز از زمره شاگردان او دانسته‌اند. | |||
== وفات == | == وفات == | ||
بیدآبادی در ۱۱۹۷ (یا اول محرم ۱۱۹۸) وفات یافت، و مقبره وی در تخت فولاد اصفهان، جنب مقبره پدرش در شرق تکیه خوانساری‌ها، جای دارد | |||
== آثار == | |||
۱)آداب سیر و سلوک: این کتاب نامه‌ای است به عربی که وی به میرزای قمی نگاشته و در آن روش سیر و سلوک را متذکر شده است. | |||
۲ ) التوحید علی نهج التجرید (مبدأ و معاد) | |||
۳) حُسن دل | |||
۴) تفسیر | |||
۵) مکاتبات<ref>ر.ک: بیدآبادی، محمد، ص18</ref> | |||