درآمدی بر عرفان اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
}}
}}
   
   
'''درآمدی بر عرفان اسلامی''' عنوان اثری است 1 جلدی به زبان فارسی از [[عراقی، محسن|آیت‌الله محسن اراکی]] با موضوع عرفان نظری.
'''درآمدی بر عرفان اسلامی،''' برگرفته از سلسله سخنرانی‌های [[عراقی، محسن|آیت‌الله محسن اراکی]] است که در بین سال‌های 1376 تا 1380ش در دانشگاه لندن و برخی دیگر از دانشگاه‌های انگلستان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان و علاقه‌مندان به رشته عرفان اسلامی ایراد شده  است.<ref>ر.ک: سخن ناشر، ص7</ref>


این کتاب متن فارسی برگرفته از سلسله سخنرانی‌های [[عراقی، محسن|آیت‌الله محسن اراکی]] است که در بین سالهای 1376 تا 1380 شمسی در دانشگاه لندن و برخی دیگر از دانشگاه‌های انگلستان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان و علاقمندان به رشته عرفان اسلامی ایراد شده  است.<ref>ر.ک: سخن ناشر کتاب، ص7</ref>
درآمدی بر عرفان اسلامی، همان طور که از عنوان آن پیداست یک کتاب تخصصی در باب عرفان نظری نیست، بلکه کتابی است در حد آشنایی اولیه با مباحث عرفانی و بیان کلیات و شاکله مباحث آن.


درآمدی بر عرفان اسلامی، همانطور که از عنوان آن پیداست یک کتاب تخصصی در باب عرفان نظری نیست بلکه کتابی است در حد آشنایی اولیه با مباحث عرفانی و بیان کلیات و شاکله مباحث آن.
علاوه بر مباحث نظری، مباحث شیرینی مانند بحث از شمس از نگاه تذکره‌نویسان، یا خود شمس یا [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] را هم در این کتاب ناظریم. در بخشی که در معرفی شمس از نگاه خود شمس نوشته شده، می‌خوانیم: «آفتاب است که عالم را روشنی می‌دهد، روشنی می‌بیند که از دهانم برون می‌رود و از گفتارم در زیر حرف سیاه می‌تابد. خود این آفتاب را پشت به ایشان است، رو به آسمان‌هاست. نور آسمان‌ها و زمین از اوست. روی آفتاب به مولاناست؛ زیرا روی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] به آفتاب است. لنهدینهم سبلنا، این مقلوب است جهت نظر اول، بدان که غرض از این سؤال چیست؟ آنگاه جواب بگو...» در این متن، شمس خود را آفتاب معرفی می‌کند که به جهان روشنی می‌دهد و چه‌بسا ملای رومی به همین جهت نام شمس را بر مراد خود گذاشته و او را شمس‌الدین خوانده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص174</ref>
 
علاوه بر مباحث نظری، مباحث شیرینی مانند بحث از شمس از نگاه تذکره‌نویسان، یا خود شمس یا [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] را هم در این کتاب ناظریم. در بخشی که در معرفی شمس از نگاه خود شمس نوشته شده می‌خوانیم: «آفتاب است که عالم را روشنی می‌دهد، روشنی می‌بیند که از دهانم برون می‌رود و از گفتارم در زیر حرف سیاه می‌تابد. خود این آفتاب را پشت به ایشان است، رو به آسمانهاست. نور آسمانها و زمین از اوست. روی آفتاب به مولاناست؛ زیرا روی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] به آفتاب است. لنهدینهم سبلنا این مقلوب است جهت نظر اول، بدان که غرض از این سوال چیست؟ آنگاه جواب بگو...» در این متن، شمس خود را آفتاب معرفی می‌کند که به جهان روشنی می‌دهد و چه بسا ملای رومی به همین جهت نام شمس را بر مراد خود گذاشته و او را شمس‌الدین خوانده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص174</ref>


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />


==منبع مقاله==
==منابع مقاله==
مقدمه و متن کتاب.
سخن ناشر و متن کتاب.


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
۱٬۴۸۲

ویرایش