درآمدی بر عرفان اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR38808J1.jpg | عنوان =درآمدی بر عرفان اسلامی | عنوان‌ها...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''درآمدی بر عرفان اسلامی''' عنوان اثری است 1 جلدی به زبان فارسی از آیت‌الله محسن اراکی با موضوع عرفان نظری. | '''درآمدی بر عرفان اسلامی''' عنوان اثری است 1 جلدی به زبان فارسی از [[عراقی، محسن|آیت‌الله محسن اراکی]] با موضوع عرفان نظری. | ||
این کتاب متن فارسی برگرفته از سلسله سخنرانی‌های آیت‌الله محسن اراکی است که در بین سالهای 1376 تا 1380 شمسی در دانشگاه لندن و برخی دیگر از دانشگاه‌های انگلستان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان و علاقمندان به رشته عرفان اسلامی ایراد شده است.<ref>ر.ک: سخن ناشر کتاب، ص7</ref> | این کتاب متن فارسی برگرفته از سلسله سخنرانی‌های [[عراقی، محسن|آیت‌الله محسن اراکی]] است که در بین سالهای 1376 تا 1380 شمسی در دانشگاه لندن و برخی دیگر از دانشگاه‌های انگلستان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان و علاقمندان به رشته عرفان اسلامی ایراد شده است.<ref>ر.ک: سخن ناشر کتاب، ص7</ref> | ||
درآمدی بر عرفان اسلامی، همانطور که از عنوان آن پیداست یک کتاب تخصصی در باب عرفان نظری نیست بلکه کتابی است در حد آشنایی اولیه با مباحث عرفانی و بیان کلیات و شاکله مباحث آن. | درآمدی بر عرفان اسلامی، همانطور که از عنوان آن پیداست یک کتاب تخصصی در باب عرفان نظری نیست بلکه کتابی است در حد آشنایی اولیه با مباحث عرفانی و بیان کلیات و شاکله مباحث آن. | ||
علاوه بر مباحث نظری، مباحث شیرینی مانند بحث از شمس از نگاه تذکره‌نویسان، یا خود شمس یا مولوی را هم در این کتاب ناظریم. در بخشی که در معرفی شمس از نگاه خود شمس نوشته شده می‌خوانیم: «آفتاب است که عالم را روشنی می‌دهد، روشنی می‌بیند که از دهانم برون می‌رود و از گفتارم در زیر حرف سیاه می‌تابد. خود این آفتاب را پشت به ایشان است، رو به آسمانهاست. نور آسمانها و زمین از اوست. روی آفتاب به مولاناست؛ زیرا روی مولانا به آفتاب است. لنهدینهم سبلنا این مقلوب است جهت نظر اول، بدان که غرض از این سوال چیست؟ آنگاه جواب بگو...» در این متن، شمس خود را آفتاب معرفی می‌کند که به جهان روشنی می‌دهد و چه بسا ملای رومی به همین جهت نام شمس را بر مراد خود گذاشته و او را شمس‌الدین خوانده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص174</ref> | علاوه بر مباحث نظری، مباحث شیرینی مانند بحث از شمس از نگاه تذکره‌نویسان، یا خود شمس یا [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] را هم در این کتاب ناظریم. در بخشی که در معرفی شمس از نگاه خود شمس نوشته شده می‌خوانیم: «آفتاب است که عالم را روشنی می‌دهد، روشنی می‌بیند که از دهانم برون می‌رود و از گفتارم در زیر حرف سیاه می‌تابد. خود این آفتاب را پشت به ایشان است، رو به آسمانهاست. نور آسمانها و زمین از اوست. روی آفتاب به مولاناست؛ زیرا روی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] به آفتاب است. لنهدینهم سبلنا این مقلوب است جهت نظر اول، بدان که غرض از این سوال چیست؟ آنگاه جواب بگو...» در این متن، شمس خود را آفتاب معرفی می‌کند که به جهان روشنی می‌دهد و چه بسا ملای رومی به همین جهت نام شمس را بر مراد خود گذاشته و او را شمس‌الدین خوانده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص174</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۴
| درآمدی بر عرفان اسلامی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عراقی، محسن (نویسنده) |
| ناشر | مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمیني (ره). مرکز انتشارات |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1390ش. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 978-964-411-689-6 |
| موضوع | عرفان اسلامی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
درآمدی بر عرفان اسلامی عنوان اثری است 1 جلدی به زبان فارسی از آیت‌الله محسن اراکی با موضوع عرفان نظری.
این کتاب متن فارسی برگرفته از سلسله سخنرانی‌های آیت‌الله محسن اراکی است که در بین سالهای 1376 تا 1380 شمسی در دانشگاه لندن و برخی دیگر از دانشگاه‌های انگلستان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان و علاقمندان به رشته عرفان اسلامی ایراد شده است.[۱]
درآمدی بر عرفان اسلامی، همانطور که از عنوان آن پیداست یک کتاب تخصصی در باب عرفان نظری نیست بلکه کتابی است در حد آشنایی اولیه با مباحث عرفانی و بیان کلیات و شاکله مباحث آن.
علاوه بر مباحث نظری، مباحث شیرینی مانند بحث از شمس از نگاه تذکره‌نویسان، یا خود شمس یا مولوی را هم در این کتاب ناظریم. در بخشی که در معرفی شمس از نگاه خود شمس نوشته شده می‌خوانیم: «آفتاب است که عالم را روشنی می‌دهد، روشنی می‌بیند که از دهانم برون می‌رود و از گفتارم در زیر حرف سیاه می‌تابد. خود این آفتاب را پشت به ایشان است، رو به آسمانهاست. نور آسمانها و زمین از اوست. روی آفتاب به مولاناست؛ زیرا روی مولانا به آفتاب است. لنهدینهم سبلنا این مقلوب است جهت نظر اول، بدان که غرض از این سوال چیست؟ آنگاه جواب بگو...» در این متن، شمس خود را آفتاب معرفی می‌کند که به جهان روشنی می‌دهد و چه بسا ملای رومی به همین جهت نام شمس را بر مراد خود گذاشته و او را شمس‌الدین خوانده است.[۲]
پانویس
منبع مقاله
مقدمه و متن کتاب.