جواهر الاسرار و زواهر الانوار: شرح مثنوی مولوی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۵۲: خط ۵۲:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده:مقالات تیرماه 01 مکرمی]]
    [[رده:مقالات تیرماه 01 مکرمی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
      [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
      [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]]

    نسخهٔ ‏۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۰

    جواهر الاسرار و زواهر الانوار: شرح مثنوی مولوی
    جواهر الاسرار و زواهر الانوار: شرح مثنوی مولوی
    پدیدآورانکمال خوارزمی، حسین بن حسن (نویسنده)

    مولوی، جلال‌الدین محمد (نویسنده)

    شریعت، محمدجواد (مصحح)
    عنوان‌های دیگرمثنوی. شرح
    ناشراساطیر
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1384ش.
    چاپچاپ یکم
    موضوعمولوی، جلال الدین محمد بن محمد، 604 - 672ق. مثنوی - نقد و تفسیر

    شعر فارسی - قرن 7ق. - تاریخ و نقد

    تصوف - مقاله‌ها و خطابه‌ها
    زبانفارسی - عربی
    تعداد جلد4
    کد کنگره
    ‏‎‏1384 / 5301 ‏PIR‎‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    جواهر الاسرار و زواهر الانوار اثر کمال‌الدین حسین بن حسن خوارزمی، شرحی است بر مثنوی معنوی مولوی که با مقدمه، تصحیح و تحشیه محمدجواد شریعت به چاپ رسیده است.

    کتاب حاضر، اولین شرح مثنوی مولوی است که تقریبا یک قرن پس از تدوین این کتاب مستطاب، به قلم خوارزمی که خود را از لحاظ مشرب تصوف، پیرو مولوی می‌داند نوشته شده است. این کتاب که مؤلف آن در سال‌‎های آخر عمر آن را به رشته تحریر درآورده است، به شرح سه دفتر از دفترهای ششگانه مثنوی مولوی اختصاص دارد و مؤلف توفیق شرح سه دفتر دیگر را نیافته است. وی پی از شروع به شرح دفترهای سه‌گانه، مقدمه‌ای نگاشته است که یادآور مقدمه ابن خلدون بر تاریخ خود اوست. این مقدمه مفصل، شامل یک پیشگفتار و ده مقاله است که در آنها سعی کرده است برای فهم مثنوی، اصول عرفان اسلامی را برای خوانندگان بیان کند[۱].

    اساس نوشته‌های خوارزمی، بر سجع و ترصیح و تجنیس و این قبیل صنایع بدیعی است و بنابراین می‌توان آن را نثری مصنوع دانست. نثر کتاب، مرصع و مسجع و بسیار زیبا و دل‌انگیز است و گاهی انسان احساس نمی‌کند که این کلمات با دقت انتخاب شده است و این موضوع نه تنها در مقدمه، بلکه در سراسر کتاب، حاکم است[۲].

    پانویس

    1. مقدمه، ج1، ص نه
    2. همان، صفحه چهارده

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها