الروضة في القراءات الإحدی عشرة: تفاوت میان نسخه‌ها

'''الروضة فی القراءات الإحدی عشرة،''' اثر [[بغدادی، حسن بن محمد|ابوالحسن بن محمد بن ابراهیم بغدادی مالکی]] (متوفی 438ق)، کتابی است پیرامون قرائات یازده‌گاه.

در مقدمه کتاب، به‌منظور بیان اهمیت آن، به این نکته اشاره شده است که این اثر، کتاب ارزشمندی است که در آن، به جمع‌آوری یازده قرائت پرداخته شده و مطالب علمی مطرح شده پیرامون این یازده قرائت را در کمتر کتابی به این شکل می‌توان یافت<ref>مقدمه، ص85</ref>.

منبع و مصدر اصلی نویسنده در تدوین و تألیف مطالب، روایت وی از مشایخ خود می‌باشد؛ به گونه‌ای که خود نیز در مقدمه، به این نکته اشاره نموده و گفته است که در این کتاب، به جمع‌آوری قرائات مشهور در مدینه، بغداد، نهران، تکریت و کوفه پرداخته است<ref>همان، ص83</ref>.

از جمله ویژگی‌های کتاب آن است که اعتماد نویسنده بر مشافهه در نقل از شیوخ خویش، باعث نشده است تا کتاب او، از ذکر نام کتب و تألیفاتی که در نگارش کتاب از آنها استفاده کرده، خالی باشد. از جمله این منابع، می‌توان به کتاب «البیان» ابوطاهر بن ابی هشام و برخی از نوشته‌های [[ابن فحام، عبدالرحمن|ابن فحام]]، اشاره نمود<ref>همان، ص83</ref>.

از دیگر ویژگی‌های کتاب، آن است که مؤلف در توجیه برخی از ابواب اصول، به اقوال بزرگانی همچون [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سیبویه]]، مانند قول وی در بیان جواز جمع بین همزتین، احتجاج نموده است<ref>همان، ص84</ref>.

مقدمه و متن کتاب.