الروضة في القراءات الإحدی عشرة: تفاوت میان نسخهها
Amokarrami (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Amokarrami (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 2 | | تعداد جلد = 2 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =20883 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = 13423، 87723 | | کد پدیدآور = 13423، 87723 | ||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
[[رده:علم قرائت]] | [[رده:علم قرائت]] | ||
[[رده:مقالات خرداد 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات خرداد 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] |
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۶
الروضة في القراءات الإحدي عشرة | |
---|---|
پدیدآوران | بغدادی، حسن بن محمد (نویسنده) مصطفی عدنان سلمان (محقق) |
ناشر | دارالعلوم و الحکم، مکتبة العلوم و الحکم |
مکان نشر | سوریه - دمشق، عربستان - مدینه منوره |
سال نشر | 1424ق. = 2004م. |
چاپ | یکم |
موضوع | قرآن - قرائت - اختلاف، قاريان |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 2 |
کد کنگره | /ب7ر9 / 75/35 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الروضة في القراءات الإحدی عشرة، اثر ابوالحسن بن محمد بن ابراهیم بغدادی مالکی (متوفی 438ق)، کتابی است پیرامون قرائات یازدهگاه.
در مقدمه کتاب، بهمنظور بیان اهمیت آن، به این نکته اشاره شده است که این اثر، کتاب ارزشمندی است که در آن، به جمعآوری یازده قرائت پرداخته شده و مطالب علمی مطرح شده پیرامون این یازده قرائت را در کمتر کتابی به این شکل میتوان یافت[۱].
منبع و مصدر اصلی نویسنده در تدوین و تألیف مطالب، روایت وی از مشایخ خود میباشد؛ به گونهای که خود نیز در مقدمه، به این نکته اشاره نموده و گفته است که در این کتاب، به جمعآوری قرائات مشهور در مدینه، بغداد، نهران، تکریت و کوفه پرداخته است[۲].
از جمله ویژگیهای کتاب آن است که اعتماد نویسنده بر مشافهه در نقل از شیوخ خویش، باعث نشده است تا کتاب او، از ذکر نام کتب و تألیفاتی که در نگارش کتاب از آنها استفاده کرده، خالی باشد. از جمله این منابع، میتوان به کتاب «البیان» ابوطاهر بن ابی هشام و برخی از نوشتههای ابن فحام، اشاره نمود[۳].
از دیگر ویژگیهای کتاب، آن است که مؤلف در توجیه برخی از ابواب اصول، به اقوال بزرگانی همچون سیبویه، مانند قول وی در بیان جواز جمع بین همزتین، احتجاج نموده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.