شرح عرفانی غزلهای حافظ: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR01643J1.jpg | عنوان =شرح عرفانی غزلهای حافظ | عنوان‌ها...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    خط ۱۴: خط ۱۴:
    [[مطيعي امين، حسين]] (مصحح و معلق)
    [[مطيعي امين، حسين]] (مصحح و معلق)
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =فارسي  
    | زبان =فارسی  
    | کد کنگره =‏‎‏/‎‏خ‎‏2‎‏ش‎‏4 / 5435 ‏PIR‎‏  
    | کد کنگره =‏‎‏/‎‏خ‎‏2‎‏ش‎‏4 / 5435 ‏PIR‎‏  
    | موضوع =حافظ، شمس الدين محمد، - 792ق. ديوان - نقد و تفسير
    | موضوع =حافظ، شمس الدين محمد، - 792ق. ديوان - نقد و تفسير


    شعر فارسي - قرن 8ق. - تاريخ و نقد
    شعر فارسی - قرن 8ق. - تاريخ و نقد


    حافظ، شمس الدين محمد، - 792ق. - عرفان
    حافظ، شمس الدين محمد، - 792ق. - عرفان

    نسخهٔ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۲۱

    شرح عرفانی غزلهای حافظ
    شرح عرفانی غزلهای حافظ
    پدیدآورانختمي لاهوري، عبد الرحمان بن سليمان (شارح)

    حافظ، شمس‌الدین محمد (سراينده)

    خرمشاهی، بهاءالدین (مصحح و معلق)

    منصوري، کوروش (مصحح و معلق)

    مطيعي امين، حسين (مصحح و معلق)
    ناشرنشر قطره
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1381ش.
    چاپچاپ چهارم
    شابک964-5958-33-4
    موضوعحافظ، شمس الدين محمد، - 792ق. ديوان - نقد و تفسير

    شعر فارسی - قرن 8ق. - تاريخ و نقد

    حافظ، شمس الدين محمد، - 792ق. - عرفان
    زبانفارسی
    تعداد جلد4
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏خ‎‏2‎‏ش‎‏4 / 5435 ‏PIR‎‏

    شرح عرفانی غزلهای حافظ عنوان اثری است 4 جلدی به زبان فارسی از ابوالحسن عبدالرحمان بن سلیمان ختمي لاهوري با موضوع ادبیات فارسی، عرفان و شخصیتها. نویسنده در این اثر به شرح، نقد و تفسیر دیوان لسان الغیب، خواجه حافظ شیرازی پرداخته است.

    شرح حاضر، شرحی است یکسره عرفانی و حکمی بر اشعار حافظ و کمتر به جنبه‌های زبانی – ادبی شعر حافظ می‌پردازد. زبان و بیان این شرح، دشوار و دیریاب نیست، هرچند که سرشار از اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و حکمی است. عرفانی که در این شرح مطرح است، آمیزه‌ای از عرفان عاشقانه و بدون اصطلاح، و عرفان نظری و اصطلاحی است و مؤلف پس از استناد و استشهادهای بسیار به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، از امهات متون عرفانی از کشف المحجوب هجویری و تمهیدات عین‌القضات همدانی گرفته تا آثار ابن عربی، مخصوصا فتوحات و بیش از آن از فصوص الحکم و شروح فارسی و عربی آن، برای شرح هرچه عرفانی‌تر شعر حافظ سود می‌جوید. اساسی‌ترین متون مورد نظر و منقول عنه او یکی مثنوی مولوی و دیگری گلشن راز شیخ محمود شبستری است که بسیار از آنها نقل می‌کند. تأمل در منابع مورد استفاده مؤلف، وسعت دامنه تحقیق و استقصای او را نشان می‌دهد. گفتنی است که این شرح 463 غزل در بر دارد و یکایک ابیات هر غزل را به تفصیل توضیح می‌دهد و تفسیر می‌نماید.[۱]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه مصححان کتاب، ص4

    منبع مقاله

    مقدمه مصححان کتاب.

    وابسته‌ها