۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ذهبى' به 'ذهبى') |
جز (جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب') |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
وى در حلب، نحو را نزد ابوالسخاء فتيان حلبى و ابوالعباس مغربى نيروزى فراگرفت و از جمعى چون قاضى ابن ابىعصرون، ابوالحسن طرسوسى، يحيى ثقفى و نيز خالد بن محمد قيسرانى حديث شنيد و قبل از آنكه منصب اقراء را در حلب برعهده گيرد، براى ديدار با تاجالدين كندى به دمشق رفت و كندى در نوشتهاى مقام علمى او را بسيار ستود. | وى در حلب، نحو را نزد ابوالسخاء فتيان حلبى و ابوالعباس مغربى نيروزى فراگرفت و از جمعى چون قاضى ابن ابىعصرون، ابوالحسن طرسوسى، يحيى ثقفى و نيز خالد بن محمد قيسرانى حديث شنيد و قبل از آنكه منصب اقراء را در حلب برعهده گيرد، براى ديدار با تاجالدين كندى به دمشق رفت و كندى در نوشتهاى مقام علمى او را بسيار ستود. | ||
ابن يعيش بيشتر عمر خود را در حلب گذراند. حلب در آن روزگار به يكى از مراكز بزرگ علم و ادب تبديل شده بود و دانشپژوهان بسيارى از نقاط مختلف بدانجا مىآمدند تا از مجالس درس انديشوران آن شهر بهره برند. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] يكى از همين كسان بود كه در 626ق به حلب آمد و از مجالس درس ابن يعيش- كه در آن زمان در مقصورهى شمالى جامع حلب و نيز مدرسهى رواحيه به تدريس قرائات مشغول بود- بهرهى فراوان برد و همچنين بخش عظيمى از | ابن يعيش بيشتر عمر خود را در حلب گذراند. حلب در آن روزگار به يكى از مراكز بزرگ علم و ادب تبديل شده بود و دانشپژوهان بسيارى از نقاط مختلف بدانجا مىآمدند تا از مجالس درس انديشوران آن شهر بهره برند. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] يكى از همين كسان بود كه در 626ق به حلب آمد و از مجالس درس ابن يعيش- كه در آن زمان در مقصورهى شمالى جامع حلب و نيز مدرسهى رواحيه به تدريس قرائات مشغول بود- بهرهى فراوان برد و همچنين بخش عظيمى از کتاب «اللمع» ابن جنى را نيز نزد وى خواند. | ||
از ديگر شاگردان وى ابن مالك نحوى، ابن رزين، ابن نحاس، ابوبكر احمد بن محمد دشتى، ابن عديم و ابن واصل را مىتوان نام برد. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] علاوه بر نقل اخبارى از او، وى را به خوشرويى و سرزندگى وصف كرده و روايات متعددى دربارهى شوخطبعى و بذلهگويى او نقل كرده است. | از ديگر شاگردان وى ابن مالك نحوى، ابن رزين، ابن نحاس، ابوبكر احمد بن محمد دشتى، ابن عديم و ابن واصل را مىتوان نام برد. [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] علاوه بر نقل اخبارى از او، وى را به خوشرويى و سرزندگى وصف كرده و روايات متعددى دربارهى شوخطبعى و بذلهگويى او نقل كرده است. | ||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
عمدهى آثار او عبارتاند از: | عمدهى آثار او عبارتاند از: | ||
1. شرح التصريف الملوكى. اين | 1. شرح التصريف الملوكى. اين کتاب شرحى است بر التصريف الملوكى ابن جنى. | ||
2. شرح المفصل زمخشرى. او اين | 2. شرح المفصل زمخشرى. او اين کتاب را در هفتاد سالگى به اتمام رسانده و همهى شهرت خود را مرهون همين اثر است. | ||
3. رودلف زلهايم رسالهاى از او را با عنوان «مسائل اجاب عنها ابن يعيش» كه در آن به 13 سؤال نحوى ابونصر دمشقى پاسخ گفته، در «مجلهى دانشگاه سنژوزف» (1974-1973م) به چاپ رسانيده است. | 3. رودلف زلهايم رسالهاى از او را با عنوان «مسائل اجاب عنها ابن يعيش» كه در آن به 13 سؤال نحوى ابونصر دمشقى پاسخ گفته، در «مجلهى دانشگاه سنژوزف» (1974-1973م) به چاپ رسانيده است. |
ویرایش