مجد البیان في تفسیر القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = /الف6م3 / 97/5 BP | | کد کنگره = /الف6م3 / 97/5 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = تفاسیر شیعه - قرن 13ق.، تفاسیر (سوره فاتحه)، تفاسیر (سوره بقره)،قرآن - علوم قرآنی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = موسسة البعثة، قسم الدراسات الإسلامیة | | ناشر = موسسة البعثة، قسم الدراسات الإسلامیة | ||
| مکان نشر = ایران - تهران | | مکان نشر = ایران - تهران | ||
| سال نشر = 1408ق. = 1366ش. | | سال نشر = 1408ق. = 1366ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10652AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10652AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = یکم | | چاپ = یکم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =10652 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = 34112، 24222 | | کد پدیدآور = 34112، 24222 | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''مجد البيان في تفسير القرآن،''' معروف به تفسیر اصفهانی، تألیف شیخ [[اصفهانی، محمدحسین بن محمدباقر|محمدحسین اصفهانی]] (متوفی 1308ق)، از جمله تفاسیر معاصر شیعه است. هدف نویسنده نگارش تفسیری جامع بین کتاب و سنت بوده است. این تفسیر به سبب وفات نویسنده ناتمام مانده است. | '''مجد البيان في تفسير القرآن،''' معروف به تفسیر اصفهانی، تألیف شیخ [[اصفهانی، محمدحسین بن محمدباقر|محمدحسین اصفهانی]] (متوفی 1308ق)، از جمله تفاسیر معاصر شیعه است. هدف نویسنده نگارش تفسیری جامع بین کتاب و سنت بوده است. این تفسیر به سبب وفات نویسنده ناتمام مانده است. | ||
نویسنده هدف از نگارش این کتاب را نوشتن تفسیری مشتمل بر بیان ظواهر آیات، معارف و علومی که اشاره دارد، ذکر نکته‌های ظاهری و معنوی، به‌انضمام ذکر اخبار و تطبیق آنها بر مدلول آیات به هنگام مخالفت بین ظواهر آیات دانسته است، تا کتاب جامع بین کتاب و سنت باشد که امر به تمسک به آن دو شده‌ایم. وی معتقد است که تا زمان او با اینکه تفاسیر مهمی نوشته شده، اما تفسیری که مشتمل بر این مقاصد مهم باشد به رشته تحریر در نیامده است.<ref>ر.ک: خطبه کتاب، ص3؛ متن کتاب، ص207</ref> | نویسنده هدف از نگارش این کتاب را نوشتن تفسیری مشتمل بر بیان ظواهر آیات، معارف و علومی که اشاره دارد، ذکر نکته‌های ظاهری و معنوی، به‌انضمام ذکر اخبار و تطبیق آنها بر مدلول آیات به هنگام مخالفت بین ظواهر آیات دانسته است، تا کتاب جامع بین کتاب و سنت باشد که امر به تمسک به آن دو شده‌ایم. وی معتقد است که تا زمان او با اینکه تفاسیر مهمی نوشته شده، اما تفسیری که مشتمل بر این مقاصد مهم باشد به رشته تحریر در نیامده است.<ref>ر.ک: خطبه کتاب، ص3؛ متن کتاب، ص207</ref> | ||
این کتاب، تفسیری ناتمام است که از سوی مؤلف، نامی برای آن انتخاب نشده و توسط مرحوم مجدالاسلام، «مجد البیان فی تفسیر القرآن» نامیده شده است.<ref>ر.ک: حسینی جلالی، سید محمدرضا، ص136، پاورقی23؛ مقدمه، ص4</ref> نویسنده کتابش را با ذکر دوازده مقدمه آغاز کرده است؛ از جمله اینکه قرآن کریم ثقل اکبر و اهل‌بیت(ع) ثقل اصغر هستند که با اختلاف الفاظ متواتر نقل شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18</ref> نویسنده هر صفحه از کتاب را برای توسل به خمسه آل عبا با عبارت «رب یسر بحق م، ع، ف، ح، ح (ع)» آغاز کرده است.<ref>ر.ک: خطبه کتاب، پاورقی1</ref> | این کتاب، تفسیری ناتمام است که از سوی مؤلف، نامی برای آن انتخاب نشده و توسط مرحوم مجدالاسلام، «مجد البیان فی تفسیر القرآن» نامیده شده است.<ref>ر.ک: حسینی جلالی، سید محمدرضا، ص136، پاورقی23؛ مقدمه، ص4</ref> نویسنده کتابش را با ذکر دوازده مقدمه آغاز کرده است؛ از جمله اینکه قرآن کریم ثقل اکبر و اهل‌بیت(ع) ثقل اصغر هستند که با اختلاف الفاظ متواتر نقل شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18</ref> نویسنده هر صفحه از کتاب را برای توسل به خمسه آل عبا با عبارت «رب یسر بحق م، ع، ف، ح، ح (ع)» آغاز کرده است.<ref>ر.ک: خطبه کتاب، پاورقی1</ref> تفسیر آیات با تفسیر سوره حمد آغاز و به هنگام تفسیر آیه «و السماء بناء» با عبارت «ثم المراد...» ناقص مانده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص647</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه و متن کتاب. | # مقدمه و متن کتاب. | ||
#[[:noormags:1362|حسینی جلالی، سید محمدرضا، «تازه‌ترین موسوعه حدیثی شیعه»، مترجم: جهان‌بخش، جویا، | #[[:noormags:1362|حسینی جلالی، سید محمدرضا، «تازه‌ترین موسوعه حدیثی شیعه»، مترجم: جهان‌بخش، جویا، علوم حدیث، پاییز 1381، شماره 25، ص121 تا 138]] | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
[[رده: متون تفاسیر]] | [[رده: متون تفاسیر]] | ||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۲
| مجد البیان فی تفسیر القرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اصفهانی، محمدحسین بن محمدباقر (نویسنده) پاکتچی، محمد (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | تفسیر الإصفهانی |
| ناشر | موسسة البعثة، قسم الدراسات الإسلامیة |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1408ق. = 1366ش. |
| چاپ | یکم |
| موضوع | تفاسیر شیعه - قرن 13ق.، تفاسیر (سوره فاتحه)، تفاسیر (سوره بقره)،قرآن - علوم قرآنی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف6م3 / 97/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مجد البيان في تفسير القرآن، معروف به تفسیر اصفهانی، تألیف شیخ محمدحسین اصفهانی (متوفی 1308ق)، از جمله تفاسیر معاصر شیعه است. هدف نویسنده نگارش تفسیری جامع بین کتاب و سنت بوده است. این تفسیر به سبب وفات نویسنده ناتمام مانده است.
نویسنده هدف از نگارش این کتاب را نوشتن تفسیری مشتمل بر بیان ظواهر آیات، معارف و علومی که اشاره دارد، ذکر نکته‌های ظاهری و معنوی، به‌انضمام ذکر اخبار و تطبیق آنها بر مدلول آیات به هنگام مخالفت بین ظواهر آیات دانسته است، تا کتاب جامع بین کتاب و سنت باشد که امر به تمسک به آن دو شده‌ایم. وی معتقد است که تا زمان او با اینکه تفاسیر مهمی نوشته شده، اما تفسیری که مشتمل بر این مقاصد مهم باشد به رشته تحریر در نیامده است.[۱]
این کتاب، تفسیری ناتمام است که از سوی مؤلف، نامی برای آن انتخاب نشده و توسط مرحوم مجدالاسلام، «مجد البیان فی تفسیر القرآن» نامیده شده است.[۲] نویسنده کتابش را با ذکر دوازده مقدمه آغاز کرده است؛ از جمله اینکه قرآن کریم ثقل اکبر و اهل‌بیت(ع) ثقل اصغر هستند که با اختلاف الفاظ متواتر نقل شده است.[۳] نویسنده هر صفحه از کتاب را برای توسل به خمسه آل عبا با عبارت «رب یسر بحق م، ع، ف، ح، ح (ع)» آغاز کرده است.[۴] تفسیر آیات با تفسیر سوره حمد آغاز و به هنگام تفسیر آیه «و السماء بناء» با عبارت «ثم المراد...» ناقص مانده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- حسینی جلالی، سید محمدرضا، «تازه‌ترین موسوعه حدیثی شیعه»، مترجم: جهان‌بخش، جویا، علوم حدیث، پاییز 1381، شماره 25، ص121 تا 138