آداب الحسن البصري و زهده و مواعظه رحمةالله تعالی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''آداب الحسن البصري و زهده و مواعظه رحمه‌الله تعالی'''، تألیف [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|جمال‌الدین ابی‌الفرج ابن جوزی]] (510-597ق)، محدث، مورخ، متکلم و فقیه حنبلی. | '''آداب الحسن البصري و زهده و مواعظه رحمه‌الله تعالی'''، تألیف [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|جمال‌الدین ابی‌الفرج ابن جوزی]] (510-597ق)، محدث، مورخ، متکلم و فقیه حنبلی. | ||
در این کتاب [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] نگاهی به سیرت حسن بصری یکی از مشهورترین اعلام تابعین<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref> و از چهره‌های تأثیرگذار بر تصوف اسلامی دارد. | در این کتاب [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] نگاهی به سیرت [[بصری، حسن|حسن بصری]] یکی از مشهورترین اعلام تابعین<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref> و از چهره‌های تأثیرگذار بر تصوف اسلامی دارد. | ||
این کتاب در هشت فصل نگاشته شده است. | این کتاب در هشت فصل نگاشته شده است. | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۰
| آداب الحسن البصری و زهده و مواعظه رحمة الله تعالی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی (نویسنده) حرش، سلیمان مسلم (محقق) |
| ناشر | دار النوادر |
| مکان نشر | سوریه - دمشق : دار النوادر لبنان - بیروت : دار النوادر |
| سال نشر | 1429ق. = 2008م. |
| چاپ | چاپ سوم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ح5الف2 / 278/3 BP |
آداب الحسن البصري و زهده و مواعظه رحمه‌الله تعالی، تألیف جمال‌الدین ابی‌الفرج ابن جوزی (510-597ق)، محدث، مورخ، متکلم و فقیه حنبلی.
در این کتاب ابن جوزی نگاهی به سیرت حسن بصری یکی از مشهورترین اعلام تابعین[۱] و از چهره‌های تأثیرگذار بر تصوف اسلامی دارد.
این کتاب در هشت فصل نگاشته شده است.
در فصل اول، درباره پرورش شخصیت حسن بصری و چگونگی سرگذشت و افعال او سخن گفته شده است.[۲]
فصل دوم، درباره آنچه از ایشان در آداب و مکارم اخلاق بیان شده، است.[۳]
فصل سوم، مختصری از حکمت‌ها و مواعظ ایشان نقل شده است.[۴]
فصل چهارم، در مذمت دنیا و نهی از تعلق خاطر به آن است.[۵]
فصل پنجم، توصیه به استغفار و دعا و نهی از عبادت تصنعی و ریا است.[۶]
فصل ششم، حکمت‌ها و مواعظی را که در هنگام تلاوت قرآن از ایشان نقل شده، در بر دارد.[۷]
فصل هفتم، درباره نامه‌نگاری ایشان به خلفا و برخورد او با شاهزادگان و امراء است.[۸]
فصل هشتم، آنچه را از ایشان در مواعظ و حکم در موارد دیگر روایت شده، در بر دارد.[۹]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.