مولانا، علی بن مؤمن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[عبدالعلی کاشانی]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''علی بن مؤمن''' (متوفای 1344ق)، ملقب به | '''علی بن مؤمن''' (متوفای 1344ق)، ملقب به مولانا، فقیه، صوفی، شاعر، از آثار ایشان [[دیوان اشعار ملا علی آقا مولانا]] است. | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
آخوند ملا على آقا مولانا فرزند آخوند ملا مؤمن دیزانى طالقانى در خانواده‌اى روحانی در قریه دیزان طالقان متولد شد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص8</ref> | آخوند ملا على آقا مولانا فرزند آخوند ملا مؤمن دیزانى طالقانى در خانواده‌اى روحانی در قریه دیزان طالقان متولد شد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص8</ref> | ||
تاریخ تولد وى به‌طور دقیق معلوم نیست. | تاریخ تولد وى به‌طور دقیق معلوم نیست. | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
تا سنین | تا سنین بیست‌وپنج الى سى سالگى در حوزه‌هاى علمى قزوین و رشت و تهران و سپس نجف به‌تحصیل اشتغال داشته و بعد به‌موطن خود مراجعت کرد. | ||
وی پس از مراجعت به طالقان ازدواج می‌کند و براى گذران معیشت در زادگاه خود قریه دیزان به کشاورزى مى‌پردازد.<ref>ر.ک: همان</ref> | وی پس از مراجعت به طالقان ازدواج می‌کند و براى گذران معیشت در زادگاه خود قریه دیزان به کشاورزى مى‌پردازد.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
=== ارادت و سلوک او در طریقت === | === ارادت و سلوک او در طریقت === | ||
گرچه در پایان بعضی از غزلیات ابتدایی این‌دوره خود، نامی از | گرچه در پایان بعضی از غزلیات ابتدایی این‌دوره خود، نامی از رحمتعلی شاه شیرازی برده‌است، ولی با توجه به صراحتی که در سروده سلسله انساب صوفیه نسبت به شیخ [[عبدالعلی کاشانی]] دارد، مسلم است که اولین پیر وی همین شخص بوده است که حلقه ذکر ریاضت را از جانب او پذیرفته است.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref> | ||
بعد از فوت رحمتعلی شاه و شیخ عبدالعلی کاشانی به پسر رحمتعلی شاه سر می‌سپرد. | بعد از فوت رحمتعلی شاه و شیخ عبدالعلی کاشانی به پسر رحمتعلی شاه سر می‌سپرد. | ||
== وفات == | == وفات == | ||
با توجه به قرائنى چند بیش از هشتاد سال زیسته و در چهارم شوال سال 1344ق | با توجه به قرائنى چند بیش از هشتاد سال زیسته و در چهارم شوال سال 1344ق به‌سراى باقى شتافته است.<ref>ر.ک: همان، ص5</ref> مدفنش در ایوان مقبره سید کیا ابوالحسن در بلوک لنگا تنکابن واقع است.<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> | ||
مدفنش در ایوان مقبره سید کیا ابوالحسن در بلوک لنگا تنکابن واقع است.<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> | |||
== آثار == | == آثار == | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۴: | ||
# تألیف و تصنیف توأمان در علم اعداد و جفر | # تألیف و تصنیف توأمان در علم اعداد و جفر | ||
یکی از تصنیفات وی کتابی به‌نام ذخیرةالسالکین و عقیدةالعارفین در هفت جزء است، که دیوان | یکی از تصنیفات وی کتابی به‌نام ذخیرةالسالکین و عقیدةالعارفین در هفت جزء است، که دیوان به‌عنوان فصل اول از جزء اول این کتاب به‌نظم آورده است.<ref>ر.ک: همان، ص20</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
نسخهٔ ۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۳۶
| نام | |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | ملا مؤمن دیزانى طالقانى |
| متولد | |
| محل تولد | روستای دیزان طالقان |
| رحلت | 4 شوال سال 1344ق |
| اساتید | عبدالعلی کاشانی |
| برخی آثار | دیوان اشعار ملا علی آقا مولانا |
| کد مؤلف | AUTHORCODE18416AUTHORCODE |
علی بن مؤمن (متوفای 1344ق)، ملقب به مولانا، فقیه، صوفی، شاعر، از آثار ایشان دیوان اشعار ملا علی آقا مولانا است.
ولادت
آخوند ملا على آقا مولانا فرزند آخوند ملا مؤمن دیزانى طالقانى در خانواده‌اى روحانی در قریه دیزان طالقان متولد شد.[۱]
تاریخ تولد وى به‌طور دقیق معلوم نیست.
تحصیلات
تا سنین بیست‌وپنج الى سى سالگى در حوزه‌هاى علمى قزوین و رشت و تهران و سپس نجف به‌تحصیل اشتغال داشته و بعد به‌موطن خود مراجعت کرد.
وی پس از مراجعت به طالقان ازدواج می‌کند و براى گذران معیشت در زادگاه خود قریه دیزان به کشاورزى مى‌پردازد.[۲]
معاش وی از طریق کشت گندم و جو و بقولات در قریه دیزان و برنج و پرورش کرم ابریشم در قریه پلنگ‌کلا تأمین می‌شده است و چون مرجعیت شرعی و فقاهت مسلم داشت، طبق معمول علاوه بر رسیدگی به مراجعات مردم، در ماه مبارک رمضان، سال‌هایی که در قشلاق می‌زیسته، در مسجد خرم‌آباد تنکابن موعظه هم می‌کرده است.
در ابتدای مراجعت از حوزه‌های علمیه، فقیهی است که مسائل را منحصرا از جهت فقاهت بررسی می‌نماید و مراتب علمی و زاهد و تقوای وی زبانزد خاص و عام است، ولی به‌فاصله کوتاهی به صوفیه متمایل می‌گردد.
ارادت و سلوک او در طریقت
گرچه در پایان بعضی از غزلیات ابتدایی این‌دوره خود، نامی از رحمتعلی شاه شیرازی برده‌است، ولی با توجه به صراحتی که در سروده سلسله انساب صوفیه نسبت به شیخ عبدالعلی کاشانی دارد، مسلم است که اولین پیر وی همین شخص بوده است که حلقه ذکر ریاضت را از جانب او پذیرفته است.[۳]
بعد از فوت رحمتعلی شاه و شیخ عبدالعلی کاشانی به پسر رحمتعلی شاه سر می‌سپرد.
وفات
با توجه به قرائنى چند بیش از هشتاد سال زیسته و در چهارم شوال سال 1344ق به‌سراى باقى شتافته است.[۴] مدفنش در ایوان مقبره سید کیا ابوالحسن در بلوک لنگا تنکابن واقع است.[۵]
آثار
آنچه از وی باقی است، قسمتی متفرق است که هنوز تدوین نشده و قسمتی مدون بوده و مشتمل است بر:
- تألیفی در معانی و بیان و صنایع شهری
- تألیفی در فقه و حدیث
- تصنیف جامعی در عرفان و حکمت الهی
- تألیف و تصنیف توأمان در علم اعداد و جفر
یکی از تصنیفات وی کتابی به‌نام ذخیرةالسالکین و عقیدةالعارفین در هفت جزء است، که دیوان به‌عنوان فصل اول از جزء اول این کتاب به‌نظم آورده است.[۶]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب