دیوان غنی کشمیری: تفاوت میان نسخه‌ها

| زبان =فارسی

| کد کنگره =‏‏PIR‎‏ ‎‏6457‎‏ ‎‏1300  

| شابک =

| تعداد جلد =1

| کد پدیدآور =

| پس از =

{{ب|'' بالش خوبان دگر از پر است''|2='' شوخ مرا فتنه به زیر سر است ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

# اظهار شکست و نامرادی و یأس:

#:شعر قریب به‌اتفاق شاعران سبک هندی مملو از یأس و نومیدی است و از این نظر شباهت زیادی به شعر رمانتیک‌های اروپا دارد. شعر رمانتیک‌ها نیز پر از یأس، شکست، ناکامی و رنج بوده و علت این شباهت، شباهت زندگی این دو گروه از شاعران جهان است. گرچه برای اظهار نامرادی و یأس در تمام دیوان‌های شعری نمونه‌ای می‌توان یافت، اما این اظهار یأس و ناامیدی در دیوان شاعران سبک هندی، یک ویژگی سبکی بشمار می‌رود که بسامد بالایی دارد و دیوان غنی کشمیری نیز از این معنی قابل‌توجه است:

#:{{ب|'' بر روی زمین هیچ‌کس آسوده نباشد ''|2='' گنجی بود آرام که در زیر زمین است ''}}

#:{{ب|'' مرا چون آسیا خوش دستگاهی در تهیدستی است ''|2='' که روزی آورد در خانه من میهمان از خود  ''}}{{پایان شعر}}

#:{{ب|'' بود در جنبش گهواره راحت طفل بدخو را ''|2='' فلک در گردش است از بهر خواب بخت ناسازم ''}}

#:{{ب|'' نی چشم مست او به شکرخواب رفته است''|2=''بخت سیاه ماست که در خواب رفته است ''}}{{پایان شعر}}

#:{{ب|'' در شب زلف تو خواب خوش نصیبم کی شود ''|2='' خار می‌روید ز پهلویم بسان شانه‌ها ''}}

#:{{ب|'' در زندگی به خواب نبیند کسی غنی ''|2='' آسایشی که دل ز پس مرگ دیده است''<ref>ر.ک: همان، ص165- 166</ref>}}{{پایان شعر}}

#:{{ب|''گل کرد استخوان به تن از چشم داغ‌ها''|2='' مانم به کاغذی که ز نقش نگین پر است ''<ref>ر.ک: همان، ص166- 167</ref>}}{{پایان شعر}}

# رواج حکمت و فرهنگ عامه:

#:{{ب|'' بهر صید همای ناوک او ''|2='' جوهر استخوان من دام است''}}{{پایان شعر}}

#:{{ب|'' حرف دنیا گوش کردن کار اهل هوش نیست''|2='' مغز سر فرزانه را چون پنبه‌های گوش نیست ''}}{{پایان شعر}}

#:{{ب|'' شد شکرآب ز شرم سخن شیرینم ''|2='' گر میان من و طوطی شکرآب است بجاست ''}}{{پایان شعر}}

#:{{ب|'' آب بود معنی روشن غنی ''|2='' خوب اگر بسته شود گوهر است ''}}{{پایان شعر}}

#:{{ب|'' نفس من شده از سوختگی خاکستر''|2=''گر شود آینه روشن ز دم من چه عجب''<ref>ر.ک: همان، ص167- 168</ref>}}{{پایان شعر}}

ج)- ویژگی‌های ادبی:

# مضمون‌سازی و توجه به مضامین غریب و جستجوی معانی بیگانه (از طریق تشخیص، حس‌آمیزی، متناقض نمایی و...):

#:{{ب|'' تار نگهم رشته گوهر شده از اشک ''|2='' این دیده تمنای بناگوش ندارد ''}}

#:{{ب|'' بس که همچون آسیا می‌نالم از بیداد خویش ''|2='' می‌کشم در گوش خود انگشت از فریاد خویش''}}

#:صور خیال شعر غنی متأثر از سبک هندی است؛ به عبارتی تشبیه، استعاره، تشخیص و اغراق و کنایه در شمار مهم‌ترین عناصر خیال ساز شعر هندی است. کلماتی چون حباب، شبنم، ریگ روان، آینه، سپند، آبله و...، از مشبه‌به‌های رایج سبک هندی هستند که در شعر غنی به‌وفور دیده می‌شود:{{شعر}}

#:{{ب|'' ز شوق گوشه دستار او ازبس‌که بی‌تاب است ''|2='' پرد مانند شبنم هر نفس چشم هوس گل را''}}

#:{{ب|'' به رنگ آبله پای در سفر ما را ''|2=''ز شوق صبح وطن چشم تر سفید شده است''<ref>ر.ک: همان، ص171</ref>}}{{پایان شعر}}

#:{{ب|'' چرا خم گشته می‌گردند پیران جهان‌دیده ''|2='' مگر در خاک می‌جویند ایام جوانی را ''}}

#:{{ب|'' بر تواضع‌های دشمن تکیه کردن ابلهی است''|2='' پای بوس سیل، از پا افکند دیوار را ''<ref>ر.ک: پیشگفتار، صفحه ب - ج</ref>}}

{{پایان شعر}}

==وضعیت کتاب==

کتاب، فاقد فهرست و پاورقی است.

==پانویس ==

==منابع مقاله==

# مقدمه و متن کتاب.

   

[[رده:کتاب‌شناسی]]

   

[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]