۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابن ابی العز' به 'ابن ابی‌العز') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''تفسير الإمام إبن أبي‌العز «صاحب شرح الطحاویة»''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان عربی از ابن ابی‌العز با موضوع تفسیر قرآن کریم. | '''تفسير الإمام إبن أبي‌العز «صاحب شرح الطحاویة»''' عنوان اثری است یک جلدی به زبان عربی از [[ابن ابی‌العز، محمد بن علی|ابن ابی‌العز]] با موضوع تفسیر قرآن کریم. | ||
این اثر شامل یک دوره تفسیر مختصر قرآن کریم از سوره حمد تا سوره کوثر است. از مزایای این تفسیر این است که میان تفسیر به مأثور و معقول، جمع کرده است. در نقل بر فحول مفسرین مانند ابن جریر طبری و ابن ابی حاتم و ثعلبی و واحدی و جصاص و بغوی و ابن عطیه و ابن تیمیه و ابن قیم و ابن کثیر اعتماد کرده است. به برخی اشکالاتی که از آنها تعارض میان برخی آیات به چشم می‌زند پاسخ داده است. | این اثر شامل یک دوره تفسیر مختصر قرآن کریم از سوره حمد تا سوره کوثر است. از مزایای این تفسیر این است که میان تفسیر به مأثور و معقول، جمع کرده است. در نقل بر فحول مفسرین مانند [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|ابن جریر طبری]] و [[ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد|ابن ابی حاتم]] و [[ثعلبی، احمد بن محمد|ثعلبی]] و [[واحدی، علی بن احمد|واحدی]] و [[جصاص، احمد بن علی|جصاص]] و [[بغوی (ابهام زدایی)|بغوی]] و [[ابن عطیه، عبدالحق بن غالب|ابن عطیه]] و [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم]] و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]] اعتماد کرده است. به برخی اشکالاتی که از آنها تعارض میان برخی آیات به چشم می‌زند پاسخ داده است. | ||
نویسنده به تفسیر آیاتی که از مباحث عقیدتی صحبت می‌کند اهتمام دارد. آیات را جز در موارد نادر، به اقوال ضعیف و بعید، تفسیر نمی‌کند. از تکثیر اقوال در معنی آیه دوری می‌گزیند و غالبا در تفسیر یک آیه یک قول قوی را ذکر می‌کند. هنگام ذکر خلاف در معنی آیه غالبا به قول اقوی و احسن در آیه اشاره می‌کند. در اثنای تفسیر برخی آیات از رقایق و حکمتها و فوایدی که آیات به آن اشاره دارد، صحبت می‌کند. مباحث لغوی را فراموش نمی‌کند و به توجیه قرائات و بیان معانی مترتب بر وقف و وصل در برخی آیات، نیز می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، اشارات بدیعی در تفسیر برخی آیات دارد که دیگر مفسرین آن را ذکر نکرده‌اند. محقق کتاب، در حواشی به این موارد بدیع اشاره کرده است. <ref>ر.ک: خاتمه کتاب، ص183-184</ref> | نویسنده به تفسیر آیاتی که از مباحث عقیدتی صحبت می‌کند اهتمام دارد. آیات را جز در موارد نادر، به اقوال ضعیف و بعید، تفسیر نمی‌کند. از تکثیر اقوال در معنی آیه دوری می‌گزیند و غالبا در تفسیر یک آیه یک قول قوی را ذکر می‌کند. هنگام ذکر خلاف در معنی آیه غالبا به قول اقوی و احسن در آیه اشاره می‌کند. در اثنای تفسیر برخی آیات از رقایق و حکمتها و فوایدی که آیات به آن اشاره دارد، صحبت می‌کند. مباحث لغوی را فراموش نمی‌کند و به توجیه قرائات و بیان معانی مترتب بر وقف و وصل در برخی آیات، نیز می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، اشارات بدیعی در تفسیر برخی آیات دارد که دیگر مفسرین آن را ذکر نکرده‌اند. محقق کتاب، در حواشی به این موارد بدیع اشاره کرده است. <ref>ر.ک: خاتمه کتاب، ص183-184</ref> | ||