ديوان جيحون يزدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''ديوان جيحون | '''ديوان جيحون يزدی،''' مجموعه اشعار فارسی میرزا محمد جیحون یزدی در یک جلد است که با کوشش احمد کرمی به چاپ رسیده است. | ||
میرزا محمد | میرزا محمد جیحون با سرودن انواع شعر، در کار قصیده و مسمط ورزیده‌تر است، در غزل و مثنوی شاعری موفق نیست و او خود غزلسرایی را شیوه خود نمی‌داند. از جیحون به تقلید «پریشان» قاآنی و به شیوه «گلستان» مجموعه کوچکی به نظم و نثر به نام «نمکدان» برجای مانده است.<ref>ر.ک: یادداشت، ص4</ref> | ||
جیحون | در بخش غزلیات جیحون (ص386 کتاب حاضر) غزلی آمده است به این مطلع: | ||
کیست آن لعبت مغرور که رعناست ز بس | |||
در | همه کس را سر او هست و در او نی سر کس | ||
این غزل با تصرف در مطلع و افزودن یکی دو بیت بر آن، در ضمن اشعار محیط قمی نیز به چشم می‌خورد. با اینکه در این غزل به‌وضوح تخلص جیحون آمده، این تداخل مایه شگفتی است که بیگمان از تصرف کاتبان ناشی شده است.<ref>ر.ک: همان، ص6</ref> | |||
میرزا محمد جیحون، شاعری است مدیحه‌سرا و همروزگار پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار بوده و در اشعار خویش حکام و خوانین و اعیان شهر یزد را ستوده است ولی به گواهی پاره‌ای از اشعارش به اقامت در آن دیار دلخوش نبوده و ظاهرا از همشهریان خود رضایت خاطر نداشته است.<ref>ر.ک: همان، ص3-4</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع مقاله== | ||
یادداشت. | |||
نسخهٔ ۲۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۹
| ديوان جيحون يزدی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | [[]] (نویسنده)
[[]] (محقق) [[]] (مترجم) |
| کد کنگره | |
ديوان جيحون يزدی، مجموعه اشعار فارسی میرزا محمد جیحون یزدی در یک جلد است که با کوشش احمد کرمی به چاپ رسیده است.
میرزا محمد جیحون با سرودن انواع شعر، در کار قصیده و مسمط ورزیده‌تر است، در غزل و مثنوی شاعری موفق نیست و او خود غزلسرایی را شیوه خود نمی‌داند. از جیحون به تقلید «پریشان» قاآنی و به شیوه «گلستان» مجموعه کوچکی به نظم و نثر به نام «نمکدان» برجای مانده است.[۱]
در بخش غزلیات جیحون (ص386 کتاب حاضر) غزلی آمده است به این مطلع:
کیست آن لعبت مغرور که رعناست ز بس
همه کس را سر او هست و در او نی سر کس
این غزل با تصرف در مطلع و افزودن یکی دو بیت بر آن، در ضمن اشعار محیط قمی نیز به چشم می‌خورد. با اینکه در این غزل به‌وضوح تخلص جیحون آمده، این تداخل مایه شگفتی است که بیگمان از تصرف کاتبان ناشی شده است.[۲]
میرزا محمد جیحون، شاعری است مدیحه‌سرا و همروزگار پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار بوده و در اشعار خویش حکام و خوانین و اعیان شهر یزد را ستوده است ولی به گواهی پاره‌ای از اشعارش به اقامت در آن دیار دلخوش نبوده و ظاهرا از همشهریان خود رضایت خاطر نداشته است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
یادداشت.