حاشية محيي‌الدين شيخ‌زاده علی تفسير القاضي البيضاوي: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[شیخ‌زاده، محمد بن مصطفی]] (نویسنده) | [[شیخ‌زاده، محمد بن مصطفی]] (نویسنده) | ||
[[بیضاوی، عبدالله بن عمر]] (نویسنده) | [[بیضاوی، عبدالله بن عمر]] (نویسنده) | ||
[[شاهین، محمد عبدالقادر]] (مصحح) | [[شاهین، محمد عبدالقادر]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۹: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تفسیر]] | |||
[[رده: متون تفاسیر]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۶
| حاشية محيي الدين شيخ زاده علي تفسير القاضي البيضاوي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شیخ‌زاده، محمد بن مصطفی (نویسنده)
بیضاوی، عبدالله بن عمر (نویسنده) شاهین، محمد عبدالقادر (مصحح) |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 1419ق. = 1999م. |
| چاپ | یکم |
| موضوع | بيضاوي، عبد الله بن عمر، - 685ق. انوار التنزيل و اسرار التاويل - نقد و تفسير، تفاسير اهل سنت - قرن 7ق.، تفاسير اهل سنت - قرن 10ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 8 |
| کد کنگره | /ب9 الف8025 / 95 BP |
حاشية محيي‌الدين شيخ‌زاده علی تفسير القاضي البيضاوي یا «حاشیه علی انوار التنزیل»، حاشیه عالم حنفی اهل ترکیه، محیی‌الدین محمد بن مصطفی قوجوی معروف به شیخ‌زاده (متوفی 951ق) بر تفسیر قاضی عبدالله بن عمر بیضاوی شافعی (متوفی 685ق) است. تصحیح کتاب به قلم محمد عبدالقادر شاهین در هشت جلد منتشر شده است.
از مشهورترین و کامل‌ترین کتب تفسیری که به‌صورت خلاصه و روان و روشن به رشته تحریر درآمده، تفسیر قاضی بیضاوی با نام «انوار التنزیل و اسرار التأویل» است[۱]. این کتاب از سوی جمهور علمای اهل سنت مورد توجه قرار گرفته و برخی بر تمام کتاب و گروهی بر بعضی مباحث حاشیه زده‌اند. حاجی خلیفه حاشیه محیی‌الدین را از بهترین و معتبرترین حواشی بر تفسیر بیضاوی دانسته است[۲].
محشی به شیوه رایج، با لفظ «قوله» بخشی از عبارت بیضاوی را ذکر کرده و سپس به شرح و توضیح آن پرداخته است. روش شیخ‌زاده چنین است که ابتدا، کلام بیضاوی را می‌آورد، سپس کلام وی را از جهت ادبی، قرائت و وجوه تفسیری توضیح می‌دهد. در این میان، کلام مفسرین را نقل می‌کند و به مقایسه می‌گذارد، بدون آنکه خود، نظری را برگزیند. در زمینه نقل روایات، از منابع دیگر، در جهت اتقان و یا تضعیف روایات سود می‌جوید؛ به‌ویژه در آنجا که مربوط به نقل اسرائیلیات و اخبار ضعاف باشد. روش مفسر، عمدتاً در جهت توضیح و تشریح سخنان بیضاوی و افزودن نکاتی است که در کلام بیضاوی مبهم مانده است و جای شرح و بیان دارد[۳].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب.
- ایازی، سید محمدعلی، «شناخت‌نامه تفاسیر»، قم، انتشارات کتاب مبین، چاپ اول، 1378.