ترجمه قرآن موزه پارس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''ترجمه قرآن موزه پارس،''' ترجمه‌ای کهن از تعدادی از سوره‌های قرآن کریم، اثر مترجمی ناشناخته است و احتمالاً در ابتدای قرن پنجم هجری کتابت شده است. شیوه ترجمه، تحت‌اللفظی و نثر آن، کهن پارسی متعلق به گویش خراسانی است. این ترجمه به همت [[رواقی، علی|علی رواقی]] به طبع رسیده است. | |||
'''ترجمه قرآن موزه پارس،''' ترجمه‌ای کهن از تعدادی از سوره‌های قرآن کریم، اثر مترجمی ناشناخته است و احتمالاً در ابتدای قرن پنجم هجری کتابت شده است. شیوه ترجمه، تحت‌اللفظی و نثر آن، کهن پارسی متعلق به گویش خراسانی است. این ترجمه به همت علی رواقی به طبع رسیده است. | |||
این ترجمه کامل نیست و در حدود نیمی از قرآن (تا ابتدای سوره مریم) در این ترجمه افتاده است و مانند بسیاری از ترجمه‌های کهن، تحت‌اللفظی است و یک‌به‌یک کلمات ترجمه زیر الفاظ قرآنی نوشته شده‌اند. نثر موجود در آن همان طور که مصحح در مقدمه آورده است، احتمالاً به اوایل قرن پنجم هجری مربوط می‌شود. کم‌وبیش افزوده‌هایی به‌صورت توضیح در این ترجمه به چشم می‌خورد که غالباً در مورد مرجع ضمایر یا مشارالیه‌های محذوف می‌باشد و از اصل ترجمه تفکیک نشده است، اما هیچ‌گونه تفسیری در آن به چشم نمی‌خورد<ref>ر.ک: ایازی، سید محمدعلی، ص217</ref>. | این ترجمه کامل نیست و در حدود نیمی از قرآن (تا ابتدای سوره مریم) در این ترجمه افتاده است و مانند بسیاری از ترجمه‌های کهن، تحت‌اللفظی است و یک‌به‌یک کلمات ترجمه زیر الفاظ قرآنی نوشته شده‌اند. نثر موجود در آن همان طور که مصحح در مقدمه آورده است، احتمالاً به اوایل قرن پنجم هجری مربوط می‌شود. کم‌وبیش افزوده‌هایی به‌صورت توضیح در این ترجمه به چشم می‌خورد که غالباً در مورد مرجع ضمایر یا مشارالیه‌های محذوف می‌باشد و از اصل ترجمه تفکیک نشده است، اما هیچ‌گونه تفسیری در آن به چشم نمی‌خورد<ref>ر.ک: ایازی، سید محمدعلی، ص217</ref>. | ||
علی رواقی در مقدمه کتاب چنین می‌نویسد که به قطع نمی‌دانیم کار ترجمه این متن در چه نقطه‌ای یا حوزه‌ای سامان گرفته است، اما طبق تحقیقات آقای آذرتاش آذرنوش این ترجمه در خراسان نگارش یافته و شدیداً تحت تأثیر گویش محلی آن سامان است<ref>ر.ک: همان، ص218-217؛ یادداشت کتاب، ص13</ref>. | [[رواقی، علی|علی رواقی]] در مقدمه کتاب چنین می‌نویسد که به قطع نمی‌دانیم کار ترجمه این متن در چه نقطه‌ای یا حوزه‌ای سامان گرفته است، اما طبق تحقیقات آقای آذرتاش آذرنوش این ترجمه در خراسان نگارش یافته و شدیداً تحت تأثیر گویش محلی آن سامان است<ref>ر.ک: همان، ص218-217؛ یادداشت کتاب، ص13</ref>. | ||
با توجه به اینکه زمان نگارش این ترجمه بسیار پیش از زمان حاضر می‌باشد، لغات نامأنوس زیادی در آن به‌کار رفته است که از لحاظ عرف محاوراتی غیرکاربردی است. این ترجمه از لحاظ مطابقت ترجمه با اصل کلام الهی بسیار دقیق است و برای بسیاری از واژه‌های عربی، مفردات مناسبی آورده شده است. روش ترجمه تحت‌اللفظی به‌صورت یکنواخت در سراسر ترجمه حفظ شده است<ref>ر.ک: ایازی، سید محمدعلی، ص219-218</ref>. | با توجه به اینکه زمان نگارش این ترجمه بسیار پیش از زمان حاضر می‌باشد، لغات نامأنوس زیادی در آن به‌کار رفته است که از لحاظ عرف محاوراتی غیرکاربردی است. این ترجمه از لحاظ مطابقت ترجمه با اصل کلام الهی بسیار دقیق است و برای بسیاری از واژه‌های عربی، مفردات مناسبی آورده شده است. روش ترجمه تحت‌اللفظی به‌صورت یکنواخت در سراسر ترجمه حفظ شده است<ref>ر.ک: ایازی، سید محمدعلی، ص219-218</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۹
| ترجمه قرآن موزه پارس | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رواقی، علی (گردآورنده) مترجم ناشناس (مترجم) |
| ناشر | بنياد فرهنگ ايران |
| مکان نشر | ؟ |
| سال نشر | 1355ش |
| چاپ | يکم |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | / 59/6 BP |
ترجمه قرآن موزه پارس، ترجمه‌ای کهن از تعدادی از سوره‌های قرآن کریم، اثر مترجمی ناشناخته است و احتمالاً در ابتدای قرن پنجم هجری کتابت شده است. شیوه ترجمه، تحت‌اللفظی و نثر آن، کهن پارسی متعلق به گویش خراسانی است. این ترجمه به همت علی رواقی به طبع رسیده است.
این ترجمه کامل نیست و در حدود نیمی از قرآن (تا ابتدای سوره مریم) در این ترجمه افتاده است و مانند بسیاری از ترجمه‌های کهن، تحت‌اللفظی است و یک‌به‌یک کلمات ترجمه زیر الفاظ قرآنی نوشته شده‌اند. نثر موجود در آن همان طور که مصحح در مقدمه آورده است، احتمالاً به اوایل قرن پنجم هجری مربوط می‌شود. کم‌وبیش افزوده‌هایی به‌صورت توضیح در این ترجمه به چشم می‌خورد که غالباً در مورد مرجع ضمایر یا مشارالیه‌های محذوف می‌باشد و از اصل ترجمه تفکیک نشده است، اما هیچ‌گونه تفسیری در آن به چشم نمی‌خورد[۱].
علی رواقی در مقدمه کتاب چنین می‌نویسد که به قطع نمی‌دانیم کار ترجمه این متن در چه نقطه‌ای یا حوزه‌ای سامان گرفته است، اما طبق تحقیقات آقای آذرتاش آذرنوش این ترجمه در خراسان نگارش یافته و شدیداً تحت تأثیر گویش محلی آن سامان است[۲].
با توجه به اینکه زمان نگارش این ترجمه بسیار پیش از زمان حاضر می‌باشد، لغات نامأنوس زیادی در آن به‌کار رفته است که از لحاظ عرف محاوراتی غیرکاربردی است. این ترجمه از لحاظ مطابقت ترجمه با اصل کلام الهی بسیار دقیق است و برای بسیاری از واژه‌های عربی، مفردات مناسبی آورده شده است. روش ترجمه تحت‌اللفظی به‌صورت یکنواخت در سراسر ترجمه حفظ شده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
- یادداشت کتاب.
- ایازی، سید محمدعلی، شناخت‌نامه تفاسیر، قم، انتشارات کتاب مبین، چاپ اول، 1378.