إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم''' تألیف [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه]] (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته | '''إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم''' تألیف [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه]] (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانى‌تبار | ||
این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست و نه سوره است و جمعا سى سوره را شامل می‌گردد، لذا آن را الطارقية نيز مى‌خوانند. | این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست و نه سوره است و جمعا سى سوره را شامل می‌گردد، لذا آن را الطارقية نيز مى‌خوانند. | ||
نسخهٔ ۸ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۱
| إعراب ثلاثين سورة من القرآن الکريم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن‌خالويه، حسين بن احمد (نویسنده) |
| ناشر | ناصر خسرو |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1366ش |
| چاپ | چاپ دوم |
| زبان | عربي |
إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم تألیف ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانى‌تبار
این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست و نه سوره است و جمعا سى سوره را شامل می‌گردد، لذا آن را الطارقية نيز مى‌خوانند.
مؤلف در این کتاب به اعراب آيات و كلمات قرآن كريم پرداخته و نيز اصول هر حرف را شرح داده و تلخيص آن و فروع کلمات را بيان داشته است و بعد از آن غريب كلمات را با ذكر مصادر و منابع مفرد و جمع و تثنيه آن و هرچه كه نياز به اعراب باشد را توضيح مى‌دهد.[۱]
گرچه برخی این کتاب را به حسین بن احمد بن خالویه شیعی منتسب کرده‌اند، که این انتساب نمی‌تواند صحیح باشد، زیرا اولا در همین کتاب إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم نویسنده در پایان بحث از اعراب سوره حمد، بحثی را در ارتباط با اعراب آمین گفتن بعد از حمد بیان کرده و معنای آن و بحث از استحباب و وجوب آن را متذکر شده است.[۲]
از طرف دیگر صاحب الذریعه این کتاب را تألیف ابوعبدالله حسن شافعی دانسته که به دو واسطه (ابوسعید حافظ از ابوبکر نیشابوری) از محمد بن ادریس شافعی (متوفای 254ق) روایت می‌کند، و در آنجا متذکر شده است که بر خلاف نظر برخی همانند سیوطی در البغیه، این کتاب از تصانیف شیخ حسین بن احمد بن خالویه شیعی نیست، و دلیل بر این ادعا را قول به وجوب آمین در آخر نماز است، چیزی که هیچ کدام از شیعیان به آن را بیان نکرده‌اند[۳].
پانویس
- ↑ ر.ک: شهيدى صالحى، عبدالحسين، ص102
- ↑ ر.ک: متن کتاب، صص34-36
- ↑ ر.ک: آقابزرگ تهرانی،محمدمحسن، ج15، ص133
منابع مقاله
- شهیدی صالحی، عبدالحسین، تفسیر و تفاسیر شیعه، قزوین، انتشارات حدیث امروز، چاپ اول، 1381
- ابن خالویه، حسین بن احمد، إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم، تهران، انتشارات ناصرخسرو، چاپ دوم، اسفند 1366.
- آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، بیروت، دار الأضواء، چاپ سوم، 1403ق- 1983م