إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم''' تألیف [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه]] (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانىتبار، | '''إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم''' تألیف [[ابن خالویه، حسین بن احمد|ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه]] (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانىتبار، | ||
این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست و نه سوره است و جمعا سى سوره را شامل میگردد، لذا آن را الطارقية نيز مىخوانند. | این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست و نه سوره است و جمعا سى سوره را شامل میگردد، لذا آن را الطارقية نيز مىخوانند. | ||
مفسر محترم در این کتاب به اعراب آيات و كلمات قرآن كريم پرداخته و نيز اصول هر حرف را شرح داده و تلخيص آن و فروع کلمات را بيان داشته است و بعد از آن غريب كلمات را با ذكر مصادر و منابع مفرد و جمع و تثنيه آن و هرچه كه نياز به اعراب باشد را توضيح مىدهد.<ref>ر.ک: شهيدى صالحى، عبدالحسين، ص102</ref> | |||
مفسر محترم در این کتاب به اعراب آيات و كلمات قرآن كريم پرداخته و نيز اصول هر حرف را شرح داده و تلخيص آن و فروع کلمات را بيان داشته است و بعد از آن غريب كلمات را با ذكر مصادر و منابع مفرد و جمع و تثنيه آن و هرچه كه نياز به اعراب باشد را توضيح مىدهد.<ref>ر.ک: شهيدى صالحى، عبدالحسين، | |||
==پانویس == | ==پانویس == |
نسخهٔ ۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۲۷
إعراب ثلاثين سورة من القرآن الکريم | |
---|---|
پدیدآوران | ابنخالويه، حسين بن احمد (نویسنده) |
ناشر | ناصر خسرو |
مکان نشر | ايران - تهران |
سال نشر | 1366ش |
چاپ | چاپ دوم |
زبان | عربي |
إعراب ثلاثین سورة من القرآن الکریم تألیف ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه (متوفای 370ق)، شاعر، اديب و نحوى برجسته ایرانىتبار،
این کتاب شامل تفسير و اعراب استعاذه و بسمله سپس سوره حمد و بعد از آن سوره طارق تا پايان قرآن كه بيست و نه سوره است و جمعا سى سوره را شامل میگردد، لذا آن را الطارقية نيز مىخوانند.
مفسر محترم در این کتاب به اعراب آيات و كلمات قرآن كريم پرداخته و نيز اصول هر حرف را شرح داده و تلخيص آن و فروع کلمات را بيان داشته است و بعد از آن غريب كلمات را با ذكر مصادر و منابع مفرد و جمع و تثنيه آن و هرچه كه نياز به اعراب باشد را توضيح مىدهد.[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: شهيدى صالحى، عبدالحسين، ص102
منابع مقاله
شهیدی صالحی، عبدالحسین، تفسیر و تفاسیر شیعه، قزوین، انتشارات حدیث امروز، چاپ اول، 1381