دیوان حیاتی کرمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان حیاتی کرمانی،''' مجموعه اشعار [[حیاتی کرمانی، بی بی جان|بی‌بی جان حیاتی کرمانی]]، شاعره اواخر قرن دوازدهم هجری است که مشتمل است بر انواع شعر از غزل، رباعی، قصیده، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، مثنوی و ساقی‌نامه که به کوشش [[نوربخش، جواد|جواد نوربخش]]، گردآوری شده است. | |||
حیاتی به‌واسطه برادرش رونق‌علی‌شاه، به مجلس [[نوربخش، جواد|نورعلی‌شاه]] راه پیدا کرده و [[نوربخش، جواد|نورعلی‌شاه]] از او می‌خواهد که دست به قلم شود. وی نیز این درخواست را اجابت نموده و قلم برمی‌گیرد و اشعاری بسیار نغز و لطیف و شیوا می‌سراید و در این‌باره می‌گوید: | |||
حیاتی به‌واسطه برادرش رونق‌علی‌شاه، به مجلس نورعلی‌شاه راه پیدا کرده و نورعلی‌شاه از او می‌خواهد که دست به قلم شود. وی نیز این درخواست را اجابت نموده و قلم برمی‌گیرد و اشعاری بسیار نغز و لطیف و شیوا می‌سراید و در این‌باره می‌گوید: | |||
به مدح شهنشاه اقلیم فقر | به مدح شهنشاه اقلیم فقر | ||
نسخهٔ ۴ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۲
| دیوان حیاتی کرمانی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حیاتی کرمانی، بی بی جان (نویسنده) نوربخش، جواد (گردآورنده) |
| ناشر | یلدا قلم |
| مکان نشر | ایران- تهران |
| سال نشر | 1381ش |
| چاپ | دوم |
| شابک | 964-5745-22-5 |
| موضوع | شعر فارسي - قرن 12ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 / 6681 PIR |
دیوان حیاتی کرمانی، مجموعه اشعار بی‌بی جان حیاتی کرمانی، شاعره اواخر قرن دوازدهم هجری است که مشتمل است بر انواع شعر از غزل، رباعی، قصیده، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، مثنوی و ساقی‌نامه که به کوشش جواد نوربخش، گردآوری شده است.
حیاتی به‌واسطه برادرش رونق‌علی‌شاه، به مجلس نورعلی‌شاه راه پیدا کرده و نورعلی‌شاه از او می‌خواهد که دست به قلم شود. وی نیز این درخواست را اجابت نموده و قلم برمی‌گیرد و اشعاری بسیار نغز و لطیف و شیوا می‌سراید و در این‌باره می‌گوید:
به مدح شهنشاه اقلیم فقر
که او را سزد تخت و دیهیم فقر
نمایم ز الفاظ گوهرفشان
به طرز غزل چند بیتی بیان[۱].
ویژگی دیوان حیاتی، آن است که از مجموع اشعار وی، برمی‌آید که به علوم ظاهری و باطنی و عرفان، آشنایی کامل داشته، به مبانی مذهبی پایبند و به اصول طریقت، عرفان داشته است و به علم تدبیر منزل واقف و به اخلاق و اخلاقیات علمی آگاه و در آیین دلداری و دلبری، صاحب ناز و در سفره‌داری و پذیرایی از اخوان، دست‌ودل‌باز بوده است. همچنین، به‌طوری‌که از اشعار وی برمی‌آید، به‌ویژه در ساقی‌نامه، با آیین سماع و مقام‌های موسیقی آشنایی کامل داشته است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.