دیوان خاقانی شروانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| ناشر = نشر مرکز | | ناشر = نشر مرکز | ||
| مکان نشر =ايران - تهران | | مکان نشر =ايران - تهران | ||
| سال نشر = 1375ش. | | سال نشر = 1375ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE24559AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE24559AUTOMATIONCODE | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''دیوان خاقانی شروانی،''' مجموعه اشعار قصیده‌سرای بزرگ [[خاقانی شروانی|افضل‌الدین بدیل بن علی خاقانی شروانی]] متخلص به خاقانی (درگذشته 595ق) است. این اثر با مقدمه و ویرایش [[کزازی، میر جلال الدین|میرجلال‌الدین کزازی]] در دو جلد منتشر شده است. جلد اول کتاب مشتمل بر چکامه‌ها و ترکیب‌بندها و جلد دوم مشتمل بر غزل‌ها، قطعه‌ها، چارانه‌ها و سروده‌های عربی است. | '''دیوان خاقانی شروانی،''' مجموعه اشعار قصیده‌سرای بزرگ [[خاقانی شروانی|افضل‌الدین بدیل بن علی خاقانی شروانی]] متخلص به خاقانی (درگذشته 595ق) است. این اثر با مقدمه و ویرایش [[کزازی، میر جلال الدین|میرجلال‌الدین کزازی]] در دو جلد منتشر شده است. جلد اول کتاب مشتمل بر چکامه‌ها و ترکیب‌بندها و جلد دوم مشتمل بر غزل‌ها، قطعه‌ها، چارانه‌ها و سروده‌های عربی است. | ||
[[خاقانی شروانی|خاقانی]] شاعر قصیده‌سرا و مداح است، ولی نه به مفهوم معمولی آن. او ناظم نیست، | [[خاقانی شروانی|خاقانی]] شاعر قصیده‌سرا و مداح است، ولی نه به مفهوم معمولی آن. او ناظم نیست، بلکه شاعر واقعی با شخصیت معنوی ممتاز و یکی از پرنبوغ‌ترین سرایندگان است. اشعار او در ظاهر در کمال بغرنجی و پیچیدگی است. اشکال اشعارش زائیده اندیشه دانشمندی است که از خواننده هم‌پایگی علمی می‌طلبد. این سبک در قصاید وی نیز مانند اشعاری که مبین شور و حال و احساسات اوست، مانند مراثی در مرگ فرزند و زوجه و یا قصیده در کشته شدن دانشمندی در ترک‌تازی غزان، در قصیده پرحال ایوان مدائن و اشعاری که در آنها در تنهایی و از بی‌وفایی روزگار و زندان نالیده، دیده می‌شود. توصیف‌های او از طبیعت مخصوصاً از طلوع و غروب آفتاب باشکوه قفقاز زادگاه شاعر کم‌نظیر است<ref>ر.ک: یان ریپکا، ص109</ref>. دیوان خاقانی سرشار است از نکات خاص مسیحیت که با افکار و عبارات ویژه اسلام به‌هم می‌آمیزد. در دیوان او حتی متون و... مسیحیت نیز نقل گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص102</ref>. | ||
[[کزازی، میر جلال الدین|میرجلال‌الدین کزازی]] دیوان را بر پایه دو متن ویراسته دکتر سجادی و عبدالرسولی ویرایش مجدد کرده است<ref>ر.ک: دیباچه، ص2</ref>. | [[کزازی، میر جلال الدین|میرجلال‌الدین کزازی]] دیوان را بر پایه دو متن ویراسته دکتر سجادی و عبدالرسولی ویرایش مجدد کرده است<ref>ر.ک: دیباچه، ص2</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# دیباچه و متن کتاب. | # دیباچه و متن کتاب. | ||
#[[:noormags:59317| یان ریپکا؛ «خاقانی شروانی»، زبان و ادب فارسی، بهار 1342، شماره 65، ص | #[[:noormags:59317| یان ریپکا؛ «خاقانی شروانی»، زبان و ادب فارسی، بهار 1342، شماره 65، ص 101 تا 111]]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ ۴ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۰
| دیوان خاقانی شروانی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خاقانی، بدیل بن علی (نویسنده) کزازی، جلال الدین (مصحح) |
| ناشر | نشر مرکز |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1375ش. |
| چاپ | اول |
| شابک | 964-305-238-9 |
| موضوع | شعر فارسي - قرن 6ق. خاقاني، بديل بن علي، 520 - 595ق. ديوان - واژه نامهها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | 1375 / 4878 PIR |
دیوان خاقانی شروانی، مجموعه اشعار قصیده‌سرای بزرگ افضل‌الدین بدیل بن علی خاقانی شروانی متخلص به خاقانی (درگذشته 595ق) است. این اثر با مقدمه و ویرایش میرجلال‌الدین کزازی در دو جلد منتشر شده است. جلد اول کتاب مشتمل بر چکامه‌ها و ترکیب‌بندها و جلد دوم مشتمل بر غزل‌ها، قطعه‌ها، چارانه‌ها و سروده‌های عربی است.
خاقانی شاعر قصیده‌سرا و مداح است، ولی نه به مفهوم معمولی آن. او ناظم نیست، بلکه شاعر واقعی با شخصیت معنوی ممتاز و یکی از پرنبوغ‌ترین سرایندگان است. اشعار او در ظاهر در کمال بغرنجی و پیچیدگی است. اشکال اشعارش زائیده اندیشه دانشمندی است که از خواننده هم‌پایگی علمی می‌طلبد. این سبک در قصاید وی نیز مانند اشعاری که مبین شور و حال و احساسات اوست، مانند مراثی در مرگ فرزند و زوجه و یا قصیده در کشته شدن دانشمندی در ترک‌تازی غزان، در قصیده پرحال ایوان مدائن و اشعاری که در آنها در تنهایی و از بی‌وفایی روزگار و زندان نالیده، دیده می‌شود. توصیف‌های او از طبیعت مخصوصاً از طلوع و غروب آفتاب باشکوه قفقاز زادگاه شاعر کم‌نظیر است[۱]. دیوان خاقانی سرشار است از نکات خاص مسیحیت که با افکار و عبارات ویژه اسلام به‌هم می‌آمیزد. در دیوان او حتی متون و... مسیحیت نیز نقل گردیده است[۲].
میرجلال‌الدین کزازی دیوان را بر پایه دو متن ویراسته دکتر سجادی و عبدالرسولی ویرایش مجدد کرده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
- دیباچه و متن کتاب.
- یان ریپکا؛ «خاقانی شروانی»، زبان و ادب فارسی، بهار 1342، شماره 65، ص 101 تا 111.