دیوان ادیب طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جزبدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۸: خط ۲۸:
    '''دیوان ادیب طوسی'''، مجموعه اشعار [[محمدامین ادیب طوسی]] (۱۲۸۳-۱۳۶۱ش/۱۹۰۴-۱۹۸۲م)، شاعر، نویسنده و محقق معاصر است که به کوشش [[مهریار طاووسی]] منتشر شده است.
    '''دیوان ادیب طوسی'''، مجموعه اشعار [[محمدامین ادیب طوسی]] (۱۲۸۳-۱۳۶۱ش/۱۹۰۴-۱۹۸۲م)، شاعر، نویسنده و محقق معاصر است که به کوشش [[مهریار طاووسی]] منتشر شده است.


    ویژگی دیوان حاضر، آن است که شاعر آن، به سبک خراسانی شعر می‌سرود. بیشتر اشعار وی در قالب غزل و قصیده است، اما مثنوی، دوبیتی، ترکیب‌بند و رباعی نیز در دیوان او به‌چشم می‌خورد. شعر ادیب بسیار ساده و بی‌پیرایه است، با این حال وی در اشعار خود از استعاره، تشبیه، انواع صنایع بدیعی نظیر جناس و طباق استفاده فراوان کرده است<ref>ر.ک: ملاابراهیمی، عزت، ج7، ص373</ref>.
    ویژگی دیوان حاضر، آن است که شاعر آن، به سبک خراسانی شعر می‌سرود. بیشتر اشعار وی در قالب غزل و قصیده است، اما مثنوی، دوبیتی، ترکیب‌بند و رباعی نیز در دیوان او به‌ چشم می‌خورد. شعر ادیب بسیار ساده و بی‌پیرایه است، بااین‌حال وی در اشعار خود از استعاره، تشبیه، انواع صنایع بدیعی نظیر جناس و طباق استفاده فراوان کرده است<ref>ر.ک: ملاابراهیمی، عزت، ج7، ص373</ref>.


    ویژگی دیگر این دیوان، آن است که اشعار آن، مانند سایر دواوین شعرا، به ترتیب حروف هجی و غیره مرتب نشده است، بلکه اشعار از لحاظ موضوعات و نوع آنها، با قید تاریخ و محل سرودنشان چینش شده است تا از این رهگذر، سیر تحولی شاعر در طی سالیان زندگی‌اش، برای خواننده مجسم شود و برای هر بخش از دیوان نیز نامی خاص که آن قسمت متناسب با آن موضوع بود، در نظر گرفته شده و برای سهولت کار خوانندگان، سعی شده است تا اسامی دور از ذهن و یا خاص در اشعار، با حروف سیاه چاپ شود<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>.
    ویژگی دیگر این دیوان، آن است که اشعار آن، مانند سایر دواوین شعرا، به‌ترتیب حروف هجا و غیره مرتب نشده است، بلکه اشعار از لحاظ موضوعات و نوع آنها، با قید تاریخ و محل سرودنشان چینش شده است تا از این رهگذر، سیر تحولی شاعر در طی سالیان زندگی‌اش، برای خواننده مجسم شود و برای هر بخش از دیوان نیز نامی خاص که آن قسمت متناسب با آن موضوع بود، در نظر گرفته شده و برای سهولت کار خوانندگان، سعی شده است تا اسامی دور از ذهن و یا خاص در اشعار، با حروف سیاه چاپ شود<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>.


    ادیب علاوه بر شعر کلاسیک، شعر نو نیز می‌سرود، از جمله:
    ادیب علاوه بر شعر کلاسیک، شعر نو نیز می‌سرود، از جمله:
    خط ۳۸: خط ۳۸:
    در میان سایه‌های ماه و سال
    در میان سایه‌های ماه و سال


    میدوم در قلب اعصار و دهور
    می‌دوم در قلب اعصار و دهور


    تا ببینم نقش حال
    تا ببینم نقش حال
    خط ۴۴: خط ۴۴:
    بر فراز تپه و ماهورها
    بر فراز تپه و ماهورها


    در بیابان‌های ناپیدا کران
    در بیابان‌های ناپیداکران


    میروم سرگشته تا آندورها
    می‌روم سرگشته تا آن دورها


    تا ز خود یابم نشان
    تا ز خود یابم نشان

    نسخهٔ ‏۲۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۳

    دیوان ادیب طوسی
    دیوان ادیب طوسی
    پدیدآورانادیب طوسی، محمدامین (نویسنده) طاووسی، محمود (به کوشش)
    ناشرکتابفروشی ابن سینا
    مکان نشرایران- تبریز
    سال نشر1341ش
    چاپیکم
    موضوعشعر فارسي - قرن 14
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏د‎‏95‎‏ د‎‏9‎‏ / 7953 PIR

    دیوان ادیب طوسی، مجموعه اشعار محمدامین ادیب طوسی (۱۲۸۳-۱۳۶۱ش/۱۹۰۴-۱۹۸۲م)، شاعر، نویسنده و محقق معاصر است که به کوشش مهریار طاووسی منتشر شده است.

    ویژگی دیوان حاضر، آن است که شاعر آن، به سبک خراسانی شعر می‌سرود. بیشتر اشعار وی در قالب غزل و قصیده است، اما مثنوی، دوبیتی، ترکیب‌بند و رباعی نیز در دیوان او به‌ چشم می‌خورد. شعر ادیب بسیار ساده و بی‌پیرایه است، بااین‌حال وی در اشعار خود از استعاره، تشبیه، انواع صنایع بدیعی نظیر جناس و طباق استفاده فراوان کرده است[۱].

    ویژگی دیگر این دیوان، آن است که اشعار آن، مانند سایر دواوین شعرا، به‌ترتیب حروف هجا و غیره مرتب نشده است، بلکه اشعار از لحاظ موضوعات و نوع آنها، با قید تاریخ و محل سرودنشان چینش شده است تا از این رهگذر، سیر تحولی شاعر در طی سالیان زندگی‌اش، برای خواننده مجسم شود و برای هر بخش از دیوان نیز نامی خاص که آن قسمت متناسب با آن موضوع بود، در نظر گرفته شده و برای سهولت کار خوانندگان، سعی شده است تا اسامی دور از ذهن و یا خاص در اشعار، با حروف سیاه چاپ شود[۲].

    ادیب علاوه بر شعر کلاسیک، شعر نو نیز می‌سرود، از جمله:

    در درون موج و تاریکی و نور

    در میان سایه‌های ماه و سال

    می‌دوم در قلب اعصار و دهور

    تا ببینم نقش حال

    بر فراز تپه و ماهورها

    در بیابان‌های ناپیداکران

    می‌روم سرگشته تا آن دورها

    تا ز خود یابم نشان

    گه چو بر دریا روان خیزاب‌ها

    سر گران تا قلب طوفان‌ها روم

    بو که در آغوش لغزان آب‌ها

    با خبر از خود شوم

    بر هوای ابر غلطان سپهر

    در شرار برق تابان سحاب

    در دل انوار عالمگیر مهر

    در فروغ ماهتاب

    همچنان جوینده‌ام از هر کجاست

    نقش پنداری که پیداست و نیست

    کانچه می‌خواهم ندانم در کجاست

    هم نمی‌دانم که چیست[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: ملاابراهیمی، عزت، ج7، ص373
    2. ر.ک: مقدمه، ص5
    3. متن کتاب، ص374- 375

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. ملاابراهیمی، عزت، «دائرة المعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.


    وابسته‌ها