مهائمی، علی بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'خصوص النعم فی شرح فصوص الحکم' به 'خصوص النعم في شرح فصوص الحکم') |
|||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
[[تفسیر القرآن المسمی تبصیر الرحمن و تیسیر المنّان]] | [[تفسیر القرآن المسمی تبصیر الرحمن و تیسیر المنّان]] | ||
[[خصوص النعم | [[خصوص النعم في شرح فصوص الحکم]] | ||
[[تفسير المهائمي، المسمی تبصير الرحمن و تيسير المنان ببعض ما يشير إلی إعجاز القرآن]] | [[تفسير المهائمي، المسمی تبصير الرحمن و تيسير المنان ببعض ما يشير إلی إعجاز القرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۱
| نام | مهائمی، علی بن احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | احمد |
| متولد | 776ق |
| محل تولد | هند |
| رحلت | 835ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | تفسير القرآن المسمی تبصير الرحمن و تيسير المنّان |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04181AUTHORCODE |
على بن احمد مهائمى (776-835ق)، از فقیهان، متكلمان، مفسران و صوفیان هند است[۱]
ولادت
على بن احمد بن ابراهیم بن اسماعیل علاءالدین مهائمى دكنى هندى حنفى در سال 776ق، به دنیا آمد.[۲]
وى، بزرگ‌ترین مفسر دوره اول (پیش از گوركانیان) در هند است. او نیز از جمله علماى عارف بوده كه در علوم اسلامى و نیز در عرفان عملى، ید طولى و تبحر زیادى داشته است. وى داراى ده‌ها بلكه صدها تصنیف است. اما تفسیر وى كه برخى آن را بزرگ‌ترین اثر تفسیرى دوره اول نامیده‌اند، تفسیر «تبصیر الرحمان و تیسیر المنان» نام دارد. این اثر به نام «تفسیر رحمانى» یا «تفسیر مهائمى» نیز معروف است. موضوع اصلى این تفسیر، «نظم قرآن» بوده و مهائمى در آن، به مطالعه ارتباط آیات و سوره‌ها با یكدیگر پرداخته است. وى آیات را به‌گونه‌اى تفسیر مى‌كند كه روابط میان آیات، از نظر محتوا و سبک، روشن گردد؛ در ضمن، او مفاهیم آیات را نیز بیان مى‌كند[۳]
وفات
وی در سال 835ق، بدرود حیات گفت[۴]
آثار
مهائمى علاوه بر تفسیر مزبور، نگاشته‌هاى دیگرى نیز دارد كه برخى از آنها عبارتند از:
- تفسیر ألم؛
- شرح فصوص الحكم؛
- الزوارف فی شرح عوارف المعارف؛
- شرح نصوص صدرالدین قونوى[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مهدوى راد، محمدعلى، «سیر نگارش‌هاى علوم قرآنى (7)»، پایگاه مجلات تخصصى نور، مجله: بینات، شماره 10، تابستان 1375.
- بغدادى، اسماعیل پاشا، «هدیة العارفین أسماء المؤلفین فی آثار المصنفین»، استانبول، المعارف الجلیة، 1951.
- نقوى، سید على‌محمد، «تفسیر و مفسران در هند»، رایزنى فرهنگى سفارت جمهورى اسلامى ایران - دهلى نو، چاپ اول، 1393